พรหมลิขิต สัญญา อนาคต (เธอคือความรักครั้งที่สอง)

สนามบิน 

          เธออยู่ที่นี่อเมริกา เจสสิกา แทสซ์ จากนี้เป็นต้นไป จะลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ฉันเดาไม่ถูกจริง

ฉันเลือกเองนี่ ฉันจะต้องยอมรับให้ได้สิ มันไม่มีอะไรที่น่ากลัวหรอกมั้ง ฉันก็ผ่านเรื่องราวเลวร้ายมามากพอแล้ว แค่มาอาศัยอยู่ต่างประเทศในฐานะนักเรียนทุน มันคงไม่ยากเท่าไหร่ วันนี้ฉันจะต้องเดินเท้าเพื่อหาที่พักราคาถูก ห้องจะเล็กก็ช่างเถอะฉันแค่อาศัยพักเอาแรง ชีวิตนักศึกษาก็ต้องอยู่ในมหาลัยขั้นต่ำก็ 6 ถึง8 ชั่วโมง จากนั้นฉันจะเริ่มหางานพาร์ทไทม์ทำหลังเลิกเรียน อย่างน้อยก็4ชั่วโมง ฉันจะพักอยู่ที่ห้องนานสักเท่าไหร่ หญิงสาวก้าวเดินอย่างไม่ค่อยมั่นใจเธอลั่นความคิดนั้นในใจระหว่างลากกระเป๋าใบโตเดินมายังที่รับรองผู้โดยสาร สายตากวาดมาเจอชายหนุ่มลม้ายคล้ายคนในรูปที่ส่งมาทางอีเมลล์ แต่ไม่ทันที่เธอจะเอ่ยปากทัก 

           " สวัสดีครับ  ผมเควินเป็นคนดูแลคุณไทม์ เทเลอร์ และคุณเทเลอร์ให้มารับคุณไปยังที่พัก  '' เควินใช้สายตำสำรวจหญิงสาวอย่างสุขุมระมัดระวัง

          " ค่ะ สวัสดีค่ะ ฉันเจสสิก้า แทสซ์ คือฉันได้รับอีเมลล์ว่าจะส่งคุณมารับ พร้อมกับรูปนี้ " พูดพลางชูรูปเควินขึ้นมา

          "คุณดูดีกว่าในรูปเยอะเลยนะคะ และคุณยังดูสุภาพมากๆด้วย " ใบหน้าเรียวงามผิวขาวเหลืองยิ้มกว้างหวังสร้างมิตรภาพที่ดีกับเควินเพื่อการดำรงชีพในสหรัฐอเมริกา

          " เมื่อสักครู่ คุณพูดเรื่องที่พัก มีที่พักให้ด้วยหรอ แพงไหม ถ้าแพงฉันขอปฏิเสธ" 

          " มีครับ มีในสัญญา ไทม์จะดูเรื่องค่าศึกษาทั้งหมด ความเป็นอยู่ที่พักอาศัย เครื่องอุปโภคบริโภครวมถึงค่ารักษาพยาบาล"

         " ห๊ะ !!!เยอะ มาก ไป รึ ป่าว คะ " ฉันไม่รู้เลยหนังสือสัญญายังไม่ถูกส่งมาให้ฉัน ฉันเป็นผู้รับมากเกินไป หรือผู้ให้ต้องเป็นผู้มีอำนาจร่ำรวยล้นฟาจนชาตินี้ก็ใช้ไม่มีวันหมด

          "ฉันจะได้รับหนังสือสัญญาเมื่อไหร่คะ คือฉันคิดว่าฉันควรใช้เวลาอ่านข้อตกลงอย่างละเอียดเพราะสิ่งที่ฉันได้รับมันทำให้ฉันเริ่มกังวล ฉันเริ่มกังวลจริงๆค่ะคุณเควิน"

           "ไม่ต้องกังวลหรอกครับคุณแทสซ์ ไทม์ไมเรียกร้องหรือทวงบุญคุณกับนักเรียนทุนคนไหน

 "พูดจบก็พลางชี้นิ้วไปนอกหน้าต่างรถ

          " ตึกสูงนั่นคือที่พักของคุณ อยูไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก คุณเทเลอร์เลือกให้คุณพักย่านนี้ เพราะสงบเงียบ บรรยากาศดี ลมเย็น และใกล้กับซุปเปอร์มาเก็ตหลายแหล่ง ทางทิศใต้ติดกับแม่น้ำ ตอนกลางคืนอากาศจะเย็นมากเนื่องจากลมพัดแรง และห้องพักขอคุณอยู่ชั้น29 " เควินผายมือแนะนะที่พักรายงานที่พักอาศัยให้หญิงสาวฟังแต่ไม่ทันจบ

         "ชั้น29 มีแต่คอนโดหรูๆเท่านั้นที่จะสร้างสูงระฟ้า" หญิงสาวพูดออกเสียงจนเควินรับรู้ว่าเธอกังวลมากขึ้นอีกระดับ

          "คุณเควินคะ คุณไทม์ เทเลอร์ รวยมากใช่ไหมคะ อายุประมาณเท่าไหร่คะ สุขภาพท่านแข็งแรงดีใช่ไหมคะ ท่านคงเป็นคุณปู่ที่ใจดี ฉันจะได้เจอเขารึป่าวคะคุณเควิน"ใบหน้าสวยคิดไปว่าคุณเทเลอร์ผู้ให้ทุน คงจะอายุมากแล้ว ท่านคงใจดีใจบุญ มีเมตตาโอบอ้อมอารีย์ แต่เควินบอดี้การ์ดหนุ่มกับหัวเราะเสียงเบาๆดูสุภาพ

          " ครับ คุณเทเลอร์ รวยมาก เป็นเจ้าของโครงการอสังหาริมทรัพย์และเป็นผู้ก่อตั้งธุรกิจหลายๆอย่าง โดยรวมแล้ว เป็นของคุณเทเลอร์ทั้งหมด ท่านร่างกายแข็งแรงดี แต่หัวใจ อืม ... "

          " คุณเทเลอร์เป็นโรคหัวใจหรอคะ อายุเยอะเป็นโรคหัวใจ น่าเป็นห่วงนะคะ แต่ท่านเป็นคนอำนาจวาสนาคงมีคนดูท่านไม่ห่าง"

          " ถึงแล้วครับ ที่พักของคุณ ผมจะพาขึ้นไปชั้น29ผมจะดูแลคุณวันนี้ทั้งวันตามคำสั่งของคุณเทลอร์ และจะอธิบายรายละเอียด เรื่องที่พักคร่าวๆ นี่ก็บ่ายโมงแล้วเลยเวลาทานอาหาร คุณควรทานอาหารที่ห้องพัก ผมจะให้พนักงานเตรียมมื้อกลางวันให้คุณ"  พูดจบเควินก็ถอยห่างเล็กน้อยเสียงสั่งอาหารกับใครสักคนที่ปลายสาย

        " เชิญด้านในครับ สี่ปีจากนี้ ห้องนี้คือห้องของคุณ"

        " อะไรเลนตลกกับฉัน เนี่ย...!!!พระเจ้า !!!" หล่อนสบถออกมาเต็มเสียงจนผู้ชายสุภาพที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากหล่อนนักเตรียมจะพูอธิบายสิ่งที่เขาได้รับมอบหมายจากไทม์ เทเลอร์ต้องหยุดชะงัก

         " คุณเควิน ฉันคิดว่าฉันคงรับน้ำใจคุณไทม์ เทเลย์ได้ แต่...มันคงไมใช่ทั้งหมด" น้ำเสียงตะกุกตะกักของหล่อนที่พูดเหมือนจะไม่จบประโยคกลับมีท่าทีหยุดพูดไปโดยที่เควินเตรียมจดบางสิ่งตามคำพูดเธอ

         " คุณแทสซ์ ทุกอย่างที่คุณได้รับ อยู่ในสัญญาของผู้รับทุน แต่สิ่งไหนที่คุณไม่ประสงค์รับผมจะรายงานต่อคุณเทเลอร์อีกครั้ง เผื่อมันสามารถจะโยกย้ายหรือเปลี่ยนแปลงอะไรได้ตามความเหมาะสม แต่ทางที่ดี ผมในฐานะเลขาของตระกูลไทม์ และเป็นคนสนิทของคุณเทเลอร์ สิ่งที่ถูกกำหนดไว้ในสัญญา คือส่งที่ผ่านการคัดกรองตรวจสอบว่าสมควรแก่การให้ โปรดเข้าใจด้วยครับ"เควินลากประโยคดังกล่าวยาวเหยียดและดูจริงจังเกินที่หญิงสาวจะปฎิเสธลง

        " ค่ะ ก็ได้..ฉันจะอยู่ที่นี่ คอนโดหรูระฟ้า ชั้น29พร้อมกับ กระเป๋าเดินทางใบเล็กๆที่พร้อมจะอยู่ห้องเช่าเล็กๆมากกว่าที่มายืนอยูที่นี่ ฉนได้รับสิทธินี้จริงๆ" พูดจบก็เดินอย่างเชื่องช้าสำรวจทุกมุมห้องแลวซักไซร้เลขาหนุ่มหล่อของเทเลอร์ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ และระบบอัจจริยะต่างที่มันทันสมัยมากเกินที่หล่อนเคยใช้มา

      " ฉันใช้ทุกอย่างได้จริงหรอคะ" ใบหน้านิ่งงุนงงสงสัย

     " ใช้ได้ทุกอย่างเยี่ยงเจ้าของเลยครับคุณแทสซ์"

เลขาหนุ่มตอบพลางยิ้มมุมปากเล็กน้อย 

      " เชิญ ทางนี้ครับ "เลขาหนุ่มเดินนำหน้าไปสักระยะแล้วผายมือขาวนิ้วเรียงยาวออกราวกับคนที่ถูกอบรมมารยาทผู้ดีระดับสูง

      " ห้องนี้คือห้องอ่านหนังสือและห้องทำงานวรรณกรรม ของคุณครับ คุณเทเลอร์จัดเตรียมทุกอย่างไว้สำหรับนักเรียนทุนในสี่ปีนี้ "

  ห้องกระจกกว้างขวางพร้อมชั้นหนังสือมากมายถูกวางอย่างมีระเบียบ หนังสือแต่ละเล่มล้วนชื่อคุ้นหูแต่หล่อนก็ยังไม่เคยอ่านกลิ่นกระดาษเก่าใหม่ประปนกัน

ริมหน้าต่างมองออกไปพบแม่น้ำและไออุ่นของแสงแดดอ่อนปะทะลมเย็นๆจนเกิดแสงระยิบระยับบนผิวน้ำ

      " เอ่อ ..คุณเควิน นักเรียนทุนในสี่ปีนี้ หมายถึงว่าในสี่ปีนี้จะมีแค่ฉันคนเดียวที่ได้รับทุนใช่ไหมคะ"

     " ใช่ครับ คุณคนเดียว" เควินตอบแบบชัดเจน

     "แล้ว ฉันเป็นคนที่โชคดีคนที่เท่าไรคะ "เธอชักจะหงุดหงิดกับสิ่งที่เธอได้รับจนมากเกินจะรับได้ เธอกังวลในหัวใจเผลอคิดไปว่า ฉันจะเอาอะไรไปตามแทนตระกูลไทม์ได้บ้าง หัวใจสั่นระริกนี่ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอน ไม่มีเพื่อนสนิท และขาดคนคอยให้คำปรึกษาอย่างแท้จริง 

     " คนแทสซ์ครับ คุณคือนักเรียนทุนคนที่2ของตระกูลไทม์ จากนี้คุณอาจต้องเรียนรู้สังคม วัฒนธรรม ความเป็นอยู่ของเมืองนี้มากขึ้น มันจำเป็นมากที่คุณจะต้องปรับตัว ผมจะรายงานกับคุณเทเลอร์ว่าคุณยินดีรับทุกอย่างแต่เกิดรู้สึกกังวลอย่างชัดเจนที่ได้รับทุกอย่างมากเกืนไป เผื่อว่าคุณเทเลอร์จะมีวิธีจัดการความกังวลของคุณได้ คุณเทเลอร์ท่านเป็นเหนือมนุษย์ครับท่านจัดการปัญหาด้านอารมณ์และความคิดได้ดีเยี่ยม..

และนี่ครับ โทรศัพท์มือถือ คนที่รู้และโทรหาคุณได้ก่อนเปิดภาคเรียนคือ คุณเทเลอร์ และผม พักผ่อนให้เต็มที่นะครับดูคุณมีอาการเจทแลค" เควินอธิบายยาวยืดอีกตามเคยจบลงด้วยการกล่าวประโยคลาฉบับสั้นๆ

และดูเหมือนหล่อนจะทีอาการเจทแลคจริงๆ