รัก(ไม่)ต้องการเวลา

    ที่บ้านของอายุจ่ะ
อายุ:เฮ้ย! เหนื่อยจังทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรก็รู้สึกเหนื่อยซะแล้ว
แม่ของอายุ:อายุยอาหารเย็นเสร็จแล้วนะลูก
อายุ:ค่าาเดี๋ยวหนูจะลงไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ
   ในห้องอาหาร
อายุ:แม่ค่ะหนูมีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ
แม่อายุ:อะไรหรออายุย
อายุ:ไอ้อาการที่อยู่กับคิซารางิคุงอะค่ะมันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้
แม่อายุ:เอ๋อายุยทะเลาะกับชูอิจิคุงมาหรอจ่ะถึงเรียกห่างเหินจัง
อายุ:เปล่านิค่ะหนูก็เรียกคิซารางิคุงว่าคิซารางิมาตั้งแต่เด็กแล้วนิคะ. ทำไมหรอคะ?
แม่อายุ:ถ้าแม่จำไม่ผิดนะอายุยเรียกชูอิจิคุงว่าชูจังอยู่เลยเมื่ออาทิตย์ก่อนนู้น
อายุ:ไม่หรอกค่ะ ถ้าหนูเรียกแบบนั้นจริงๆคิซารางิก็ต้องจำได้สิคะ
แม่อายุ:ก็นั้นสินะจะว่าแต่เรื่องที่จะปรึกษา-
อายุ:เอ๋! หนูลืมไปยค่ะ ก็เวลาที่หนูอยู่กับคิซารางินาะมัน...//หลังจากนั้นอายุก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณแม่ฟัง. หลังจากเล่าเสร็จ
อายุ:อิ่มแล้วค่ะ ขอบคุณแม่มากเลยนะคะงั้นหนูไปนอนก่อนล่ะ//แล้วอายุก็เดินขึ้นบันได
แม่อายุ:อย่าให้ต้องจัดงานศพจัดอีกขึ้นเลย
อายุ:แม่ค่ะคุณพ่อเสียไปนานแล้วนะคะแล้วจะจัดงานศพให้ใครหรอคะ//อายุเดินลงมา
แม่อายุ:นั้นสินะแม่พูดไปได้ไงแล้วจะจัดให้ใครกัน//คุณแม่ของอายุพูดออกมาโดยไม่รู้ตัวเลย
  ในห้องนอนของอายุ
อายุ:ทำไมกันนะถึงง่วงนอนจังเลยทั้งๆที่ยังต้องทำการบ้านอีก-zzzzzzzzz
   ในดินแดนที่สวยงามในความฝันของอายุ
อายุ:ที่นี่อีกแล้วหรอคราวนี้จะเจอผู้หญิงคนนั้นอีกไหมนะ
หญิงสาวในฝัน:อายุข้าเตือนเจ้าแล้วไงว่าห้ามมีความรักความผูกพันไม่งั้นเจ้าจะต้องวลเวียนอยู่ในความฝันแห่งนี้ไม่มีทางได้ออกไป
อายุ:ทำไมล่ะทำไมฉันต้องเชื่อเธอด้วย
หญิงสาวในฝัน:มันยังไม่ถึงเวลาเจ้าจงรอให้มันถึงเดือนเมษายนก่อนเถอะเจ้าจะได้รู้เรื่องราวทั้งหมดและเจ้าจงใช้ชีวิตของเจ้าให้คุ้มค่าที่สุด ไว้เจอกันใหม่ที่รักของข้า
อายุ:เดี๋ยวก่อนสิเดี๋ยว แล้วทำไมกันนะเรายังไม่ออกไปจากความฝันนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ทั้งชื่อของคิซารางิ ทั้งผู้หญิงคนนั้นมันเปลี่ยนไปหมดแล้วไม่มีใครเหมือนเดิม เอ๊ะ!นี่เราพูดอะไรออกไปแล้วทำไมเราถึงได้น้องไห้ได้ล่ะ ไม่เอานะฉันกลัวจังเลยไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียว//อายุที่ร้องไห้อยู่คนเดียวในโลกที่ว่างเปล่าและค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำ