รัก(ไม่)ต้องการเวลา

    ที่บ้านของอายุจ่ะ

อายุ:เฮ้ย! เหนื่อยจังทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรก็รู้สึกเหนื่อยซะแล้ว

แม่ของอายุ:อายุยอาหารเย็นเสร็จแล้วนะลูก

อายุ:ค่าาเดี๋ยวหนูจะลงไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ

   ในห้องอาหาร

อายุ:แม่ค่ะหนูมีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ

แม่อายุ:อะไรหรออายุย

อายุ:ไอ้อาการที่อยู่กับคิซารางิคุงอะค่ะมันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้

แม่อายุ:เอ๋อายุยทะเลาะกับชูอิจิคุงมาหรอจ่ะถึงเรียกห่างเหินจัง

อายุ:เปล่านิค่ะหนูก็เรียกคิซารางิคุงว่าคิซารางิมาตั้งแต่เด็กแล้วนิคะ. ทำไมหรอคะ?

แม่อายุ:ถ้าแม่จำไม่ผิดนะอายุยเรียกชูอิจิคุงว่าชูจังอยู่เลยเมื่ออาทิตย์ก่อนนู้น

อายุ:ไม่หรอกค่ะ ถ้าหนูเรียกแบบนั้นจริงๆคิซารางิก็ต้องจำได้สิคะ

แม่อายุ:ก็นั้นสินะจะว่าแต่เรื่องที่จะปรึกษา-

อายุ:เอ๋! หนูลืมไปยค่ะ ก็เวลาที่หนูอยู่กับคิซารางินาะมัน...//หลังจากนั้นอายุก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณแม่ฟัง. หลังจากเล่าเสร็จ

อายุ:อิ่มแล้วค่ะ ขอบคุณแม่มากเลยนะคะงั้นหนูไปนอนก่อนล่ะ//แล้วอายุก็เดินขึ้นบันได

แม่อายุ:อย่าให้ต้องจัดงานศพจัดอีกขึ้นเลย

อายุ:แม่ค่ะคุณพ่อเสียไปนานแล้วนะคะแล้วจะจัดงานศพให้ใครหรอคะ//อายุเดินลงมา

แม่อายุ:นั้นสินะแม่พูดไปได้ไงแล้วจะจัดให้ใครกัน//คุณแม่ของอายุพูดออกมาโดยไม่รู้ตัวเลย

  ในห้องนอนของอายุ

อายุ:ทำไมกันนะถึงง่วงนอนจังเลยทั้งๆที่ยังต้องทำการบ้านอีก-zzzzzzzzz

   ในดินแดนที่สวยงามในความฝันของอายุ

อายุ:ที่นี่อีกแล้วหรอคราวนี้จะเจอผู้หญิงคนนั้นอีกไหมนะ

หญิงสาวในฝัน:อายุข้าเตือนเจ้าแล้วไงว่าห้ามมีความรักความผูกพันไม่งั้นเจ้าจะต้องวลเวียนอยู่ในความฝันแห่งนี้ไม่มีทางได้ออกไป

อายุ:ทำไมล่ะทำไมฉันต้องเชื่อเธอด้วย

หญิงสาวในฝัน:มันยังไม่ถึงเวลาเจ้าจงรอให้มันถึงเดือนเมษายนก่อนเถอะเจ้าจะได้รู้เรื่องราวทั้งหมดและเจ้าจงใช้ชีวิตของเจ้าให้คุ้มค่าที่สุด ไว้เจอกันใหม่ที่รักของข้า

อายุ:เดี๋ยวก่อนสิเดี๋ยว แล้วทำไมกันนะเรายังไม่ออกไปจากความฝันนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ทั้งชื่อของคิซารางิ ทั้งผู้หญิงคนนั้นมันเปลี่ยนไปหมดแล้วไม่มีใครเหมือนเดิม เอ๊ะ!นี่เราพูดอะไรออกไปแล้วทำไมเราถึงได้น้องไห้ได้ล่ะ ไม่เอานะฉันกลัวจังเลยไม่อยากอยู่ที่นี่คนเดียว//อายุที่ร้องไห้อยู่คนเดียวในโลกที่ว่างเปล่าและค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีดำ