รัก(ไม่)ต้องการเวลา

7.7

เขียนโดย อัตจัง

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.20 น.

  10 ตอน
  3 วิจารณ์
  12.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2558 11.58 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10) ความฝัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 ในฝันของอายุค่ะ

อายุ:ที่นี่อีกแล้วหรอชักจะไม่ชอบซะแล้วสิ'-'

หญิงส่วในฝัน:อายุข้าบอกเจ้าแล้วไงว่าไม่ให้มีความผูกพันกับผู้ใดเป็นอันขาด

อายุ:ทำไมหล่ะถ้าเธอไม่บอกเหตุผมฉันก็ไม่เชื่อหรอก

หญิงสาว:เอาเถอะยังไงเจ้าก็ต้องภายในเวลาไม่กีวันหรอกเตรียมใจรอรับความเจ็บปวดกับการที่เจ้าไม่ฟังข้าเถอะอายุ

เมื่อหญิงสาวพูดจบก็หายไปในหมอกและพอเช้าวันต่อมาวันที่28 มีนาคม 

อายุ:หาว~ไม่ได้นอนแล้วแต่ว่าที่ผู้หญิงคนนั้นพูดก็ดูจริงจังมากเลยนะแล้วเราควรจะเชื่อเธอดีไหมเนี่ย

อาโออิ:อายุ คือว่าเรื่องเมื่อวันนั้นต้องขอโทษด้วยนะ//อาโออิเดินเขามาพร้อมกล่าวคำขอโทษอย่างจริงจัง

อายุ:อืมไม่เป็นไรอาโออิจังฉันเองก็ไม่ได้ถามเหตุผลเธอก่อนก็เลยวิ่งออกมาแบบนั้น//ตัวฉันที่บอกอาโออิว่าไม่เป็นไรก็ได้สังเกตุเห็นสิ่งผิดปกติ ที่ขั้นถนนงอทั้งๆที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแท้ๆ

อาโออิ:อายุเป็นอะไรรึถ้ามีไรบอกฉันได้นะ

อายุ:อืม//ติ่งต่อง ต๊องต๋อง เสียงออดดังขึ้นบอกเวลาพักกลางวัน

ชูอิจิ:อายุวันนี้ว่างไหมมีคนอยากเจอหนะ//ชูจังเดินมาหาฉันที่กำลังจะไปกินข้าว

อายุ:ใครหรอชูจังฉันกำลังจะไปกินข้าวอยู่หนะ//ฉันถามชูที่หันหลังเดินไปแล้วชูก็ตอบโดยไม่หันหน้ามาว่า

ชูอิจิ:ฉันจะไปรู้รึไงเรื่องของเธอ ถ้าเธอเจอก็คงรู้เองแหละ//เสียงและคำพูดที่เย็นชานั้นไม่เชื่อเลยว่าชูจะเป็นคนพูด พอฉันเดินไปหาคนคนนั้นที่อยากเจอฉันเขาก็คือ ผู้ชายร่างใหญ่เขาคือรุ่นที่อยู่ชมรมบาสนั่นเอง

รุ่นพี่:เออฉันชอบเธอมากเลยนะช่วยคบกับฉันได้ไหม//สีหน้าที่เขินอายเล็กๆของเขานั้นช่างดึงดูดสายตาของฉัน แต่ถึงอย่างงั้นฉันขอรู้สึกว่ามันไม่ใช่

อายุ:ขอโทษนะคะรุ่นพี่ที่มีความรู้สึกดีดีให้กับฉันแต่ว่าฉันจะไม่ตอบตกลงและตอบปฏิเสทไปหรอกคะเพราะฉันคิดว่ารุ่นพี่คงจะชอบฉับแบบรุ่นน้องมากกว่า//ตัวฉันที่พูดไปทั้งยังงั้นก็ไม่ได้รู้สึกดีใจหรอกแต่รู้สึกเสียใจที่บอกพูดแบบนั้นมันยิ่งทำให้ฉันคิดว่าฉันคงไปทำให้รุ่นพี่เสียใจแน่ๆแต่กลับกลายเป็นว่า

รุ่นพี่:ว่าแล้วเชียวว่าเธอเนี่ยเป็นคนที่ไม่ดีแต่ก็ไม่เลวร้ายเกินไปสินะ//รุ่นพี่ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนและหลังจากนั้นเราสองคนก็กลายเป็นพี่น้องตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

ที่บ้านของอายุ

อายุ:ขอบคุณสำหรับอาหารงั้นหนูขอตัวไปนอนก่อนนะคะ

ในฝัน

หญิงสาว:เธอเนี่ยไม่เชื่อฉันสินะแต่อีกไม่นานหรอกความจริงก็เปิดเผยเธอก็อย่าใช้ชีวิตให้มันไร้ค่าแล้วกันหล่ะไว้เจอกันที่รัก

อายุ:เฮ้ยพอพูดจบก็หายไปยังกะผีเลยนะแล้วนี่ฉันจะทำไงดีเนี่ยความจริงที่ว่าจะน่ากลัวไหมนะ


 

โปรดติดตามกันต่อนะคะ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา