8day รักเฉพาะกิจพิชิตใจนายวายร้ายเจ้าเลห์

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
พึ่งมารู้ตัวฉันรับคำท้าไปได้ยังไงกันห้ะ ก็นี้มันโรงเรียนหยุดนี่นา ตั้ง7วันเพราะอาจารย์เค้าไปประชุม อ้ากกกกกกก มันรวมหัวกันแกล้งฉันหรอเนี้ย!!! ให้ตายเหอะ ไอ้พวกบ้า ทำไงดีๆๆๆๆ หรือฉันจะไปขอให้พี่วินมอไซต์ช่วยดี เย้ย แกอายุราวๆพอกลับพี่พ่อฉันเรย!!! ไม่ดีมั้ง กลัวเพื่อนฉันจะเชื่อเหลือเกินว่าแฟนฉันอายุเด็กมากกกกกกกก (ประชด)
"เกริตตตตตตตตต" เสียงมาม้านี่นา
"ค้ะ!!!!" ฉันรีบขานรับทันทีทันใด เหอะ ถ้าไม่รีบมาม้าได้เอาไม้หน้าสามมาฟาดหัวให้ดิ
"ลงมาหาม้าหน่อย" 
"ค้ะๆๆๆๆ" พูดจบฉันก็รีบออกมาจากห้อง ลงบันไดมาหามาม้าแทบจะทันที
"มีไรค้ะมาม้า" ฉันถาม
"คือป๊ากะม้าจะไปต่างจังหวัดสักอาทิตย์นึงอ้ะฝากดูแลบ้านด้วยนะ" ม้าพูดจบก้อแบกสััมภาระไปทันที แง้ะ มาลาลูกแค่เนี้ย เห้อ ปกติค้ะชินล้ะป๊ากะม้าชอบไปเที่ยวแถมยังชอบปล่อยลูกสาวสุดส(ซ)วยไว้บ้านคนเดียวโดยที่ไม่เป็นหวงเรย
"บายค้ะ จุ๊บๆ" ฉันลาพวกท่านก่อนที่จะขึ้นไปที่ห้องตัวเอง
เอิ่มเหนื่อยมาทั้งวันละไปนอนดีกว่าเรา พน.รีบตื่นไปหาแฟนแต่เช้า สู้ๆๆๆๆๆๆๆ (ให้กำลังใจตัวเอง)
คอฟฟี้ คอฟฟี้ ครอกกกก ~
กิ๊งง กิ๊งง กิ๊งง
อ้ายยยยยยยยยยย กรี๊ดๆๆๆ ฉันแลซ้ายแลขวาแล้วก็พบไอ้ตัวเจ้าปัญหา นั้นก็คือไอ้นาฬิกาปลุกของฉันนั้นเอง เห้อ ปลุกมาได้ไม่รู้จักเวล้ำเวลาคนกำลังฝันดีเรย เอ้ นี่มันกี่โมงละนะ
พึบ ~
อ้ากเที่ยงแล้วอาบน้ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียเวลาโดยใช่เหตุ
"ล้าลาล้าลาล้าล้า"
เอิ่มมีความสุขจังอาบน้ำไปด้วยฮัมเพลงไปเห้อมีความสุข
กิ๊งงงงงงงงงงงงงง
ลั้ลล้าลั้ลล้า
กิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"อะไรเนี่ยคนกำลังอาบน้ำโว๊ัย" ฉันพูด
กิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"เอ่อ รู้แล้วโว๊ยยยย ถ้าเจอหน้าจะเอาฟันเฉาะให้กวนใจดีนัก" ฉันได้แต่บ่นทั้งๆที่รู้ว่าไอ้โรคจิตมันไม่ได้ยิน
กิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เอ่อ งั้นไปทั้งยังงี้และอยากจะรู้นักจะกดอะไรนักหนา  ฮึ่ยยยย โกรธละนะ
"ว่าไง" ฉันถามอย่างไม่เป็นมิตร
"มาขอยืมของหน่อยครับ" เขาพูด
"อะไรอ้ะ" ฉันถาม
"โทรศัพท์" เขาพูดจบฉันก็เงยหน้าไปมองเค้า
-ลมหายใจเหมือนหยุดไปในช่วงเวลานี้-
แม่เจ้าโว๊ยยยยยยยยย อะไรจะหล่อขนาดนั้นพ่อคูณ ว่าไอ้ที่โรงเรียนฉันหล่อแล้วนะ แต่มาเทียบกับเค้าคือ เด็ดโรงเรียนฉันนี้เรียกขี้เหร่ได้เรย
"เอ้าที่นายถือไม่ใช่โทรศัพท์หรอ?" ฉันถามเพราะในมือเค้าก็ถือโทรศัพท์มาแต่ยังจะมาขอยืมฉันอีก
"ไม่มีตัง" เอ่อตอบได้หน้าตายมาก
"งั้นแปป" ฉันเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์มายืนให้เค้า แต่...
"เดี๋ยวนะ นายคือใคร?" ฉันพึ่งรู้ว่าฉันกำลังจะให้คนแปลกหน้ายืมของ
"ฉันชื่อ'อิคคิว'นะ" เขาตอบแล้วยิ้ม
อิคคิวง่อวววววว เม็มไว้แปปหล่อลากเลือดเลยคนบ้าอะไร
"แล้วฉันจะแน่ใจได้ไงว่านายจะไม่หลอกฉัน" ฉันถาม
"อ่อๆๆ นั้นไง" เค้าชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่ข้างบ้านฉันแต่มันดูใหญ่และหรูหรากว่าบ้านฉันมาก "บ้านเพื่อนฉันเอง" เค้าบอก
"จิง" แม้ในใจจะบอกว่าจิงเพราะหน้าตาดูผู้ดี้ผู้ดีอะสิ
"เอามาได้และขอยืมหน่อย" เขา
"ไม่" ฉัน
"เอามา" เขา
"ไม่" ฉัน
"เอามา" เขา
"ก็บอกว่าไม่ไง ไม่ได้ยินไง" 
เพล้งงงงง
ง่อวววววววว ไอโฟน6ตู ม้าอุตส่าเก็บเงินซื้อให้
กรี๊ดดดดดๆๆๆๆๆๆ ไม่จิง
"เอิ่มขอโทดๆๆๆฉันจะซื้อมาคืนให้"
"ก็แน่สินายต้องรับผิดชอบ"
"แต่..." "อะไร"
"แต่ที่ฉันเห็นเสื้อในเธอฉันไม่รับผิดชอบนะ5"
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด