8day รักเฉพาะกิจพิชิตใจนายวายร้ายเจ้าเลห์

-

เขียนโดย impossiblelove

วันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.04 น.

  5 ตอน1
  0 วิจารณ์
  7,929 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2558 21.14 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) แรกพบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

พึ่งมารู้ตัวฉันรับคำท้าไปได้ยังไงกันห้ะ ก็นี้มันโรงเรียนหยุดนี่นา ตั้ง7วันเพราะอาจารย์เค้าไปประชุม อ้ากกกกกกก มันรวมหัวกันแกล้งฉันหรอเนี้ย!!! ให้ตายเหอะ ไอ้พวกบ้า ทำไงดีๆๆๆๆ หรือฉันจะไปขอให้พี่วินมอไซต์ช่วยดี เย้ย แกอายุราวๆพอกลับพี่พ่อฉันเรย!!! ไม่ดีมั้ง กลัวเพื่อนฉันจะเชื่อเหลือเกินว่าแฟนฉันอายุเด็กมากกกกกกกก (ประชด)

"เกริตตตตตตตตต" เสียงมาม้านี่นา

"ค้ะ!!!!" ฉันรีบขานรับทันทีทันใด เหอะ ถ้าไม่รีบมาม้าได้เอาไม้หน้าสามมาฟาดหัวให้ดิ

"ลงมาหาม้าหน่อย" 

"ค้ะๆๆๆๆ" พูดจบฉันก็รีบออกมาจากห้อง ลงบันไดมาหามาม้าแทบจะทันที

"มีไรค้ะมาม้า" ฉันถาม

"คือป๊ากะม้าจะไปต่างจังหวัดสักอาทิตย์นึงอ้ะฝากดูแลบ้านด้วยนะ" ม้าพูดจบก้อแบกสััมภาระไปทันที แง้ะ มาลาลูกแค่เนี้ย เห้อ ปกติค้ะชินล้ะป๊ากะม้าชอบไปเที่ยวแถมยังชอบปล่อยลูกสาวสุดส(ซ)วยไว้บ้านคนเดียวโดยที่ไม่เป็นหวงเรย

"บายค้ะ จุ๊บๆ" ฉันลาพวกท่านก่อนที่จะขึ้นไปที่ห้องตัวเอง

เอิ่มเหนื่อยมาทั้งวันละไปนอนดีกว่าเรา พน.รีบตื่นไปหาแฟนแต่เช้า สู้ๆๆๆๆๆๆๆ (ให้กำลังใจตัวเอง)

คอฟฟี้ คอฟฟี้ ครอกกกก ~

กิ๊งง กิ๊งง กิ๊งง

อ้ายยยยยยยยยยย กรี๊ดๆๆๆ ฉันแลซ้ายแลขวาแล้วก็พบไอ้ตัวเจ้าปัญหา นั้นก็คือไอ้นาฬิกาปลุกของฉันนั้นเอง เห้อ ปลุกมาได้ไม่รู้จักเวล้ำเวลาคนกำลังฝันดีเรย เอ้ นี่มันกี่โมงละนะ

พึบ ~

อ้ากเที่ยงแล้วอาบน้ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียเวลาโดยใช่เหตุ

"ล้าลาล้าลาล้าล้า"

เอิ่มมีความสุขจังอาบน้ำไปด้วยฮัมเพลงไปเห้อมีความสุข

กิ๊งงงงงงงงงงงงงง

ลั้ลล้าลั้ลล้า

กิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

"อะไรเนี่ยคนกำลังอาบน้ำโว๊ัย" ฉันพูด

กิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

"เอ่อ รู้แล้วโว๊ยยยย ถ้าเจอหน้าจะเอาฟันเฉาะให้กวนใจดีนัก" ฉันได้แต่บ่นทั้งๆที่รู้ว่าไอ้โรคจิตมันไม่ได้ยิน

กิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เอ่อ งั้นไปทั้งยังงี้และอยากจะรู้นักจะกดอะไรนักหนา  ฮึ่ยยยย โกรธละนะ

"ว่าไง" ฉันถามอย่างไม่เป็นมิตร

"มาขอยืมของหน่อยครับ" เขาพูด

"อะไรอ้ะ" ฉันถาม

"โทรศัพท์" เขาพูดจบฉันก็เงยหน้าไปมองเค้า

-ลมหายใจเหมือนหยุดไปในช่วงเวลานี้-

แม่เจ้าโว๊ยยยยยยยยย อะไรจะหล่อขนาดนั้นพ่อคูณ ว่าไอ้ที่โรงเรียนฉันหล่อแล้วนะ แต่มาเทียบกับเค้าคือ เด็ดโรงเรียนฉันนี้เรียกขี้เหร่ได้เรย

"เอ้าที่นายถือไม่ใช่โทรศัพท์หรอ?" ฉันถามเพราะในมือเค้าก็ถือโทรศัพท์มาแต่ยังจะมาขอยืมฉันอีก

"ไม่มีตัง" เอ่อตอบได้หน้าตายมาก

"งั้นแปป" ฉันเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์มายืนให้เค้า แต่...

"เดี๋ยวนะ นายคือใคร?" ฉันพึ่งรู้ว่าฉันกำลังจะให้คนแปลกหน้ายืมของ

"ฉันชื่อ'อิคคิว'นะ" เขาตอบแล้วยิ้ม

อิคคิวง่อวววววว เม็มไว้แปปหล่อลากเลือดเลยคนบ้าอะไร

"แล้วฉันจะแน่ใจได้ไงว่านายจะไม่หลอกฉัน" ฉันถาม

"อ่อๆๆ นั้นไง" เค้าชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่ข้างบ้านฉันแต่มันดูใหญ่และหรูหรากว่าบ้านฉันมาก "บ้านเพื่อนฉันเอง" เค้าบอก

"จิง" แม้ในใจจะบอกว่าจิงเพราะหน้าตาดูผู้ดี้ผู้ดีอะสิ

"เอามาได้และขอยืมหน่อย" เขา

"ไม่" ฉัน

"เอามา" เขา

"ไม่" ฉัน

"เอามา" เขา

"ก็บอกว่าไม่ไง ไม่ได้ยินไง" 

เพล้งงงงง

ง่อวววววววว ไอโฟน6ตู ม้าอุตส่าเก็บเงินซื้อให้

กรี๊ดดดดดๆๆๆๆๆๆ ไม่จิง

"เอิ่มขอโทดๆๆๆฉันจะซื้อมาคืนให้"

"ก็แน่สินายต้องรับผิดชอบ"

"แต่..." "อะไร"

"แต่ที่ฉันเห็นเสื้อในเธอฉันไม่รับผิดชอบนะ5"

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา