ตำนานรักเหนือมนุษย์

อา... ข้าจะทำอย่างไรดี?
ปล่อยนางไปทั้งแบบนั้นเหรอ?
แต่ถ้าแบบนั้น นางจะต้องเผชิญอยู่กับโลกแห่งนี้ ...อย่างเดียวดาย...
 
 ไม่ได้
 ข้าทำไม่ได้
 ข้าไม่อยากจะละสายตาจากนางไปเลย
 สายตาที่นางจ้องมองตาของข้า
                     มันช่างงดงาม
 ไม่อยากเสียมันไปอีก ไม่อยากอยู่ตัวคนเดียว
                      อีกแล้ว...........
 
'เอ้า!มาสิท่านเทพธิดา  เชิญเลย ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอกน่ะ  มาพักผ่อนเถิด '
    ข้าเอ่ยเรียกนางเข้ามาที่ปราสาทของข้า
  แต่นางยังยืนไม่ไปไหนเพราะเพียงจ้องมองแต่ข้าเท่านั้น จนไม่ได้ยินเสียงของข้าที่เอ่ยมา
 
'งดงาม..แววตาของท่านช่างงดงามเหลือเกิน'
                 เทพธิดาตนนั้นเอ่ยมา
 
'ผิวพรรณช่างเปล่งปลั่ง..ริมฝีปากช่างน่าจุมพิตเหลือเกิน..'
 
แล้วนางก็เกือบจุมพิตข้า ถ้าข้าไม่ผลักนาง
อา..ข้ารู้แล้ว นางตกหลุมรักข้านี่เอง ฮึๆ
น่าสงสารนัก......แต่......ช่างใสซื่อเสียกระไร
    จนข้านึกจะหัวเราะเสีย ข้าเผลอยิ้มออกมา
 
                                                   'ยิ้ม?'
 
นั่นสินะ ตั้งแต่เกิดเรื่องขัดแย้งกับสวรรค์.....
             ตัวข้าน่ะ ไม่เคยยิ้มออกมา  
จากใจจริงซักครั้ง อ่า เจ้าช่างแปลกเสียจริง
           ข้าเริ่มชักชอบเจ้าเสียแล้วสิ
             
                'เจ้ามีนามว่าอะไร'    
 
       'ข้า? ข้ามีนามว่าซารานแล้วท่านล่ะ '
                  'ท่านซาตาน'
          เทพธิดาตรงหน้าของข้าได้ถาม
             ชื่อของนางช่างน่ารักน่าชัง
 
        'ข้ามีนามว่า ลาเลีย'ข้าบอกนาง
 
      'ลาเลีย ลาเลีย อื้ม!ท่านลาเลียสินะ'
          เทพธิดาตกสวรรค์ยิ้มออกมา
 
   เมื่อล่วงรู้นามของข้า จากนั้นพวกเราก็เป็น   เพื่อนสนิทสนมกัน นางเล่าเรื่องต่างๆให้ข้า
      ข้าได้รับรู้เรื่องต่างๆมากมายผ่านนาง
     จนบางครั้งข้าก็อยากจะไปข้างบนบ้าง
อา...ความสัมพันธ์เริ่มคลุมเคลือกันหมดแล้ว.
ตั้งแต่ข้างบนนั่นได้มาเริ่มทำการยึดดินแดนแห่งนี้ เพียงเพราะรังเกียจพวกข้า
       
 
ดินแดนของข้ากับซาราน
กับสถานที่ๆข้ารักที่สุด
พวกผ้องของข้า
ชีวิตของดินแดนแห่งนี้
        อา...ข้าจะทำอย่างไรดีถึงแม้ว่า..
            แม้ว่า ข้าจะมีพลังมหาศาล
แต่ข้าก็มิอาจต่อกรกับกองทัพแห่งสวรรค์ได้
               ข้าจะทำอย่างไรดี
.....................................................