ตำนานรักเหนือมนุษย์

อา... ข้าจะทำอย่างไรดี?

ปล่อยนางไปทั้งแบบนั้นเหรอ?

แต่ถ้าแบบนั้น นางจะต้องเผชิญอยู่กับโลกแห่งนี้ ...อย่างเดียวดาย...

 ไม่ได้

 ข้าทำไม่ได้

 ข้าไม่อยากจะละสายตาจากนางไปเลย

 สายตาที่นางจ้องมองตาของข้า

                     มันช่างงดงาม

 ไม่อยากเสียมันไปอีก ไม่อยากอยู่ตัวคนเดียว

                      อีกแล้ว...........

'เอ้า!มาสิท่านเทพธิดา  เชิญเลย ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอกน่ะ  มาพักผ่อนเถิด '

    ข้าเอ่ยเรียกนางเข้ามาที่ปราสาทของข้า

  แต่นางยังยืนไม่ไปไหนเพราะเพียงจ้องมองแต่ข้าเท่านั้น จนไม่ได้ยินเสียงของข้าที่เอ่ยมา

'งดงาม..แววตาของท่านช่างงดงามเหลือเกิน'

                 เทพธิดาตนนั้นเอ่ยมา

'ผิวพรรณช่างเปล่งปลั่ง..ริมฝีปากช่างน่าจุมพิตเหลือเกิน..'

แล้วนางก็เกือบจุมพิตข้า ถ้าข้าไม่ผลักนาง

อา..ข้ารู้แล้ว นางตกหลุมรักข้านี่เอง ฮึๆ

น่าสงสารนัก......แต่......ช่างใสซื่อเสียกระไร

    จนข้านึกจะหัวเราะเสีย ข้าเผลอยิ้มออกมา

                                                   'ยิ้ม?'

นั่นสินะ ตั้งแต่เกิดเรื่องขัดแย้งกับสวรรค์.....

             ตัวข้าน่ะ ไม่เคยยิ้มออกมา  

จากใจจริงซักครั้ง อ่า เจ้าช่างแปลกเสียจริง

           ข้าเริ่มชักชอบเจ้าเสียแล้วสิ

                'เจ้ามีนามว่าอะไร'    

       'ข้า? ข้ามีนามว่าซารานแล้วท่านล่ะ '

                  'ท่านซาตาน'

          เทพธิดาตรงหน้าของข้าได้ถาม

             ชื่อของนางช่างน่ารักน่าชัง

        'ข้ามีนามว่า ลาเลีย'ข้าบอกนาง

      'ลาเลีย ลาเลีย อื้ม!ท่านลาเลียสินะ'

          เทพธิดาตกสวรรค์ยิ้มออกมา

   เมื่อล่วงรู้นามของข้า จากนั้นพวกเราก็เป็น   เพื่อนสนิทสนมกัน นางเล่าเรื่องต่างๆให้ข้า

      ข้าได้รับรู้เรื่องต่างๆมากมายผ่านนาง

     จนบางครั้งข้าก็อยากจะไปข้างบนบ้าง

อา...ความสัมพันธ์เริ่มคลุมเคลือกันหมดแล้ว.

ตั้งแต่ข้างบนนั่นได้มาเริ่มทำการยึดดินแดนแห่งนี้ เพียงเพราะรังเกียจพวกข้า

ดินแดนของข้ากับซาราน

กับสถานที่ๆข้ารักที่สุด

พวกผ้องของข้า

ชีวิตของดินแดนแห่งนี้

        อา...ข้าจะทำอย่างไรดีถึงแม้ว่า..

            แม้ว่า ข้าจะมีพลังมหาศาล

แต่ข้าก็มิอาจต่อกรกับกองทัพแห่งสวรรค์ได้

               ข้าจะทำอย่างไรดี

.....................................................