โรงเรียนการ์เดี้ยนโฟซ
ไข่มุกรัตติกาล
1) 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตึก ตึก ตึก
เด็กสาวผิวขาวหน้าตาน่ารักอยู่ในชุดฟูฟองของเจ้าหญิงวิ่งเข้ามาในบ้านอย่างมีความสุข วันนี้เป็นวันสอบปลายภาคครั้งสุดท้ายในชีวิตมัธยมปลายของเธอร่างเล็กถอดรองเท้าแก้วที่เข้ากับชุดและวางกระเป๋านักเรียนที่มีชุดนักเรียนของเธออยู่ข้างใน หลังจากนี้ไปก็ปิดเทอม์ยาวทางโรงเรียนจึงจัดละครเวทีโดยเธอรับบทเป็นเจ้าหญิงสโนไวท์นางเอกของเรื่อง
"นี่มันอะไรกัน" เด็กสาวพูดออกมาเบาๆอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นความเละเทะของข้าวของในบ้านที่พังทลายอย่างไม่มีชิ้นดี
กุกกักๆ
"แม่!" เด็กสาวพูดขึ้นมาอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงเหมือนของถูกลื้อข้างบน
เด็กสาวยกชายกระโปรงทั้งสองข้างขึ้นสูงถึงหัวเข่าเพื่อสะดวกแก่การเดินแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นสอง
... นี่มันเรื่องอะไรกัน...ให้ตายเถอะขอให้มันเป็นเพียงความฝัน...
แต่แล้วก็ไม่ใช่ หัวใจเด็กสาวตกไปที่ตาตุ่ม
เมื่อพบว่าข้างบนก็มีสภาพไม่ต่างกัน
กุกกักๆ
"จริงสิแม่!" เด็กสาวพูดออกมาเบาๆแล้วก้าวข้ามสิ่งกีดขวางเดินไปทางที่มาของเสียง เด็กสาวก้าวขาช้าๆเบาๆไม่ให้เกิดเสียงแล้วค่อยๆเดินไปห้องเก็บของที่มาของเสียงเบื้องต้น
ภายในก้องเก็บของมีสภาพไม่ต่างจากข้างนอกสักเท่าไหร่แต่ที่เธอตกใจมากที่สุดก็คือร่างอันใหญ่โตเท่าคนๆนึงของหมาป่าที่กำลังจับจ้องเธออยู่ น้ำลายสีขาวใสเหนียวๆใหลยืดหยุดลงพื้นช้าๆดวงตาของมันค่อยๆเหลือกขึ้นข้างบนจนเป็นสีขาวไร้นัยน์ตาดำ
...แม่เจ้าโว๊ยยยของแปลกเอาลงสะเก็ดข่าวได้รึป่าวว่ะ...
โฮกกกกกกก
กรี๊ดดดดดด
เด็กสาวแหกปากสุดแรงปอดเมื่อมันคำรามใส่จากนั้นก็ใส่เกียร์สิบวิ่งหนีติดจรวดเข้าไปในห้องนอนของเธอโดยมีมันวิ่งตามมาแล้วส่งเสียงเชียร์เอ้ย!เสียงเห่า
"อย่าเข้ามานะไม่งั้นจับทำหมาย่างนะเว้ย" เด็กสาวขู่ลองเชิงซึ่งได้ผลมันหยุดชะงักเมื่อเห็นแววตาหิวโหยของเธอ
แต่ก็เพียงแวบเดียวเพราะมันเดินเข้าหาเธอเรื่อยๆ
"อย่าเข้ามานะ!หิวจริงๆนะเว้ย!เมื่อเที่ยงข้าวก็ไม่ได้กินหิวชะมัดยากเดินขาลากทั้วโรงเรียนหาซื้อข้าวก็ไม่มีแม้แต่น้ำยังไม่ได้แตะถ้าเข้ามาจะจั-"
พรืด ตุบ
ไม่ทันได้บ่นจบก็เหยียบชายกระโปรงตนเองล้มลงหงายหลังทักทายพื้น
กรอดดดดด!
เสียงมันขู่รอดไรฟันทำให้เด็กสาวเหงื่อตก
โฮกกกก!
ว๊ากกกก!
เด็กสาวยกมือบังที่ใบหน้าอัตโนมัติ
5นาทีต่อไป...7นาทีต่อไป
...เอ๋...
เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นจากพื้นไปมองก็เห็นร่างหมาป่าแตกกระจายเป็นเศษขี้เถ้า
เธอมองร่างของคนที่มาช่วยเธอด้วยน้ำตาคลอเบ้า
"แม่!" ใช่แม่ของเธอที่ตอนนี้นั่งหอบอยู่บนพื้นโดยมีมีดแปลกๆที่เป็นอาวุทวางอยู่ด้านหน้า เด็กสาววิ่งไปกอดร่างของมารดาด้วยความกลัวจนตัวสั่น
"ไม่เป็นไรแล้วนะไดอาไม่ต้องกลัวแม่อยู่นี่" หญิงสาวที่มีหน้าตาคล้ายกับเด็กสาวลูบหลังลูกสาวเพื่อคลายความกลัว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
