มาเป็นของ(พวก)พี่เถอะครับ! 3p

9.5

เขียนโดย วายะคุง

วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.21 น.

  53 ตอน
  34 วิจารณ์
  196.56K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มกราคม พ.ศ. 2559 12.33 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

26) นั่นแหละความรู้สึกกู (มอตี๋)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 24

[ตี๋]

หลังจากกลับไปอาแหวนที่ห้องพยาบาลผมก็มานั่งอยู่ร้านเหล้าครับ มาคนเดียวนี่แหละครับ อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ นั่งฟังเพลงในร้านแล้วก็แดกเหล้าไปเรื่อยๆเฉื่อยๆ พรุ่งนี้ไม่ใช่วันหยุดแต่กูก็จะแดกอ่ะ แฮ้งค์ก็ช่างแม่งเหอะ วันเดียวเอง เฮ้อ ยิ่งนั่งอยู่คนเดียวยิ่งคิดเรื่องนั้น...

-2 ปี แล้ว-

'เมื่อไหร่มึงจะเลิกนอกใจกูซักที!'ผมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด ตะโกนออกมาพร้อมน้ำตา

'กูไม่ได้นอกใจแค่นอกกาย'ยิ่งได้ยินประโยคนี้น้ำตาผมยิ่งไหลออกมามากกว่าเดิม

'มึงไม่สงสารกูบ้างเหรอ ฮึก'ผมถาม

'ถ้าทนไม่ไหวก็เลิก'พูดจบแล้วก็เดินหนีผมออกไป เหมือนเดิม เหมือนทุกๆครั้งที่ทะเลาะกัน ไม่ว่าผมจะร้องไห้อีกซักกี่ครั้ง มันก็ไม่เคยสนใจ ไม่เคยเลย แม่แต่ครั้งเดียว..

'ฮึก ฮือ'แล้วถามว่าทำไมผมไม่เลิกนะเหรอ เพราะ รัก ไง แค่คำนี้คำเดียว...แค่เพราะ...คำว่ารัก

-ปัจจุบัน-

"ฮึก..."น้ำตาไหลอาบแก้ม ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งเจ็บ อกหักแล้วยังต้องมาคิดเรื่องอะไรแบบนี้อีก เจ็บซ้ำเจ็บซ้อนเลยนะอย่างนี้... ผมกระดกเหล้าเพียวๆจากขวดลงคอ บอกตรงๆผมอ่ะคอทองแดงแต่เพียวๆแบบนี้ผมก็ไม่ค่อยไหวนะครับ

"เหี้ยเอ๊ย ไม่รักกูแล้วมาบอกว่ารักกูทำไมวะ!"ผมฟุบหน้าร้องไห้พร้อมพูดออกมาเสียงแผ่ว และปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาเลื่อยๆ จนซักพักน้ำตามันก็หยุดไหลไปเอง ผมเงยหน้าขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองรอบร้านที่ตอนนี้คนเริ่มเยอะขึ้นอีกเพราะเริ่มดึก ผมกวาดสายตาไปรอบๆก่อนจะสะดุดที่ร่างสูงโปร่งที่คุ้นเคย ร่างของคนที่ทำให้ผมต้องมานั่งอยู่ที่นี่ ร่างที่ทำให้ผมต้องมาร้องไห้ฟูมฟายอยู่คนเดียวแบบนี้ แค่พอได้เห็นมันน้ำตาผมก็ไหลออกมาอีกรอบ ผมกระดกเหล้าเข้าปากอีกเรื่อยๆพร้อมมองไปที่มันโดยไม่ละสายตา เอ...มันหายไปไหนแล้วหว่า

"มองหากูอยู่รึไง"ผมสะดุ้งนิดๆก่อนจะมองร่างที่ผมกำลังมองหา

"เหอะ ใครเค้าอยากมองมึง"ผมตอบก่อนจะเอามือเล็ดน้ำตาแบบลวกๆ

"มึงร้องไห้เหรอ?"มันถามผมพร้อมนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามกับผม

"มึวเห็นกูหัวเราะ??"ผมตอบกลับ พร้อมมองหน้ามันด้วยใบหน้านิ่งๆราวไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆที่ในใจไม่อยากให้มันเห็นผมในสภาพนี้เลย... สภาพที่หน้าสมเพช

"ร้องไห้..เพราะกู?"จะมีซักเรื่องไหมที่มึงไม่รู้ทันกู

"หลงตัวเอง"ผมพูด ส่วนมันก็ยิ้มให้ผมครับ ยิ้มทำเหี้ยไร

"กูหลงตัวเองแต่มึงก็ไม่ได้ปฎิเสธนี่"ฉึก! แทงใจดำสัส

"..."ผมไม่ตอบเพราะไม่อยากเถียงยังไงก็เถียงมันไม่ได้อยู่แล้ว

"มานั่งแดกเหล้าแบบนี้พรุ่งนี้จะไปเรียนไหวไหมล่ะมึง"มันพูดพร้อมมองหน้าผม

"เสือก"ผมตอบสั้นๆ ส่วนมันก็ไม่สะทกสะท้านอะไร มันลุกขึ้นเดินมาที่ผมแล้วยกตัวผมขึ้นอย่างง่ายดายผมงงว่ามันจะทำอะไรแต่ก็ขัดขืนไม่ได้เพราะตอนนี้แทบไม่มีแรงเลย มันนั่งลงที่เก้าอี้ของผมก่อนจะวางผมลงบนตักมันโดยให้ผมหันหน้าไปหามันครับ

"หน้าตาก็น่ารักเสือกปากหมานะมึง"มันพูดพร้อมใช้นิ้วเกลี่ยแก้มผมเบาๆ เหมือนเมื่อก่อนที่มันชอบทำ น้ำตาผมเริ่มคลอเบ้าอีกครั้งก่อนจะค่อยๆไหลออกมาอย่างกั้นไว้ไม่อยู่

"ฮึก..เรื่องของกู"ผมพูดพร้อมสะอึกสะอื้นไปด้วยยิ่งมันทำแบบนี้อยู่ใกล้ๆแบบนี้ยิ่งเจ็บ

"อย่าร้องนะครับ คนดีของผม"มันพูดพร้อมจูบที่ริมฝีปากผม ไม่ล่วงล้ำแต่เป็นสัมผัสที่อ่อนโยนและหวาบหวามจนผมเคลิ้มตาม สัมผัสแบบนี้ที่คุ้นเคยที่เหมือนลูกอมรสหวานหอม...แต่อาบยาพิษ ซึ่งผมก็ยังยินยอมที่จะลิ้มรสถึงแม้ต้องเจ็บก็ตาม

"กูขอโทษ... ยกโทษให้กูไม่ได้เหรอ กูรักมึงจริงๆนะ กูเลิกเจ้าชู้แล้วนี่ไง กูพร้อม.. ที่ขะมีแค่มึง ให้โอกาสกูอีกสักครั้งไม่ได้เหรอ"มอถอนจูบก่อนจะพูดด้วยแววตาที่ฉายแววความรู้สึกผิดความเศร้า ในทำให้ผมใจอ่อนยวบ แต่ความเจ็บที่ผมได้รับจากมันนั้นค้ำคอทำให้ผมยังไม่สามารถจะยกโทษให้มันได้

"ตอนนี้มึงเจ็บไหม?"ผมถาม

"เจ็บสิ เจ็บที่เห็นมึงรักคนอื่น เจ็บที่เห็นมึงไม่สนใจ เจ็บ...ที่ต้องเห็นมึงต้องร้องไห้เพราะคนอื่น แต่กูก็ไม่มีสิททำอะไร"

"นั่นแหละมอความรู้สึกของกูตอนนั้น กูเจ็บมากกว่าที่มึงเจ็บตอนนี้อีกนะ เจ็บที่เห็นคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนไปรักคนอื่น สนใจคนอื่น แต่กูไม่มีสิทเรียกร้องอะไรจากมึงได้เลย มึงรู้ไหมกูต้องทนกับอะไรบ้าง? รู้สึกรึยัง? ว่ามันเจ็บแค่ไหนในการมองคนที่นัวเองรัก...รักคนอื่น"ผมพูด มอซบหน้าลงที่ไหล่ของผมรู้สึกว่าไหล่...เปียก? มอร้องไห้งั้นเหรอ!?

"ม...มอมึงร้องไห้เหรอ?"ผมถามแตไม่มีเสียงตอบรับสิ่งที่ได้กลับมามีแต่ไหล่ที่ยิ่งเปียกชุ่มและแรงสั่นสะเทือนจากการสะอื้นของอีกคน....มึงร้องไห้เป็นด้วยเหรอ??

หลังจากกไอ้มอร้องไห้เสร็จมันก็ทำการหอบผมกลับบ้านครับ เพราะว่าผมไม่เหลือแรงให้ทำอะไรเลยตอนนี้เลยนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำกับไอ้มอที่กำลังสระผมให้ผมครับโครตสบายบอกเลย แทบหลับ หลังจากนั้นมันก็อุ้มผมออกมาเช็ดตัวแล้วแต่งตัวให้ผมอย่างดีแต่ชุดนอนนี่สิ....ส้นตีนอาไรฟร้ะ!?

"เหี้ยมอ! นี่มันชุดนอนผู้หญิงนะเว้ย!!!"ผมโวยวายพร้อมมองตัวเองในกระจก กูก็ว่าทำไมมันแปลกๆ ชุดกระโปรงสีขาวพริ้วมีละบายลายลูกไม้ซึ่งชุดนอนลุดนี้สั้นมากครับ! แล้วกูไม่ได้ใส่เกงในอิเหี้ยเย็นวูบวาบเลย ตกใจกะชุดจนแทบส่างเมากันเลยทีเดียว

"มีไรวะตี๋...."มอมองผมและนิ่งสนิทเลยครับ ส่วนผมน่ะเหรอ ยืนดึงกระโปรงหน้าแดงอยู่เนี่ยโครตน่าอายเลยสึด

"ทำไมกูต้องใส่ชุดนี้วะ!?"ผมถาม

"ก...ก็..."

"ก็ไร"

"ก็..ชุดกูมันตัวใหญ่ไงกูเลยบอกให้น้องสาวกูหาชุดมาให้มึงอ่ะ"น้องสาว?....หมายถึงยัยน้องน้ำมนอ่ะนะ! นั่นมันสาวววายตัวยงเลยนะเฮ้ย! สมควรละที่กูได้ชุดนี้มา ถถถถ =_=

"เอิ่ม...แล้วกูต้องใส่ชุดนี้ใช่ป้ะ!"ผมถาม

"ใช่"มอพยักหน้าตอบ"ไม่เห็นเป็นไรเลย น่ารักจะตาย น่าฟัดด้วย หึ"มอพูดพร้อมมองผมอย่างเล้าโลม อย่านะมึงอย่านะโว้ยยย

"ไอ้...ไอ้หน้าม่อเอ้ย!"ผมตะโกนด่ามันทั้งๆที่รู้ว่าด้านๆแบบมันคงไม่สะทกสะท้านอะไร

"อ่า...งั้นกูไปอาบน้ำก่อนนะ นอนรอที่เตียงได้เลยนะครับ ที่รัก"มันพูดพร้อมยิ้มหื่นให้ผม

"ที่รักพ่อมึงสิ สัส"ผมแยกเขี้ยวใส่มันก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนที่เตียงครับ... หวังว่าคืนนี้กูคงไม่โดนอะไรนะ

 

---------------------------------------------------------------------------------

สปอยนิสสส ตอนหน้าเอ็นซีนะเตงงง เอ็นซีอีกแล้ว เอะอะเอ็นซีๆ วายะไม่ได้หื่นน้ะ! -..- เชื่อวายะสิ หึหึ

 

-วิจารกันหน่อยน้าเตง ^__^-

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา