มาเป็นของ(พวก)พี่เถอะครับ! 3p

[ไข่ตุ๋น]

พอขึ้นห้องมาได้ก็คงตามคาดล่ะครับ ทำไมพี่เค้าป้อนมึง? ทำไมต้องจับมือ? ทำไม?ๆๆๆ ผมนี่แถจนสีข้างถลอกเลยครับ ส่วนตอนนี้เลิกเรียนแล้วล่ะครับ เห็นไอ้วีบอกมีธุระส่วนเหี้ยจีก็หายตัวได้ อีสวยอยู่กะผัว... สรุปอยู่คนเดียวครับ

"น้องตุ๋นนนนน ><!"เสียงร่าเริงของพี่ยีนดังมาแต่ไกลพร้อมเจ้าตัวที่กระโจนเข้ามากอดผม ส่วนพี่ติมน่ะเหรอครับ มากอดผมจากด้านหลังได้ไงก็ไม่รู้ นี่ดีนะที่ที่กูอยู่ไม่มีคน ถ้ามีกูอายคนตายห่า -_-(อีตุ๋นอยู่หลังอาคารเรียนนะแจ๊ะ)

"คิดถึงจังเลยครับ"พี่ติมพูด...ส่วนผมเงียบครับ...จำวีรกรรมได้ไหม? หอมแก้มกูหน้าห้องเรียนอ่ะ คือ ตอนเที่ยงกูกลัวแม่งหน้าแตกเฉยๆกูเลยยอมให้ป้อนไม่ได้แปลว่าหายโกรธ

"ยังงอนพวกพี่อยู่เหรอ"พี่ยีนถามแล้วกระชับกอดครับ

"ไม่งอนครับ ผมโกรธ"ผมตอบเสียงเรียบเก๊กหน้านิ่งครับ

"พวกพี่ขอโทษนะครับ"พี่ติมใช้จมูกมาคลอเคลียที่แก้มผม แล้วส่งสายตาอ้อนๆมาให้ อย่าทำแบบนั้นกูจะใจอ่อน

"นะๆ ยกโทษให้พวกพี่นะ"พี่ติมพูดพร้อมเอาหน้ามาซุกไซร้ซอกคอผมครับ... สัส..กูระทวย

"อื้อ..เดี๊ยวมีคนมาเห็นอีกนะ"

"หายโกรธพวกพี่ก่อนสิครับ"พี่ติมพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ครับ..โครตเท่...-.,-

"ใช่ หายโกรธพวกพี่ก่อน"พี่ยีนยิ้มแบบเดียวกับพี่ติมเลยครับ... เหี้ย..กูจะเป็นลม

"ครับๆ..หายโกรธแล้ว แล้วก็ปล่อยผมด้วย"

"งั้น...ไปคอนโดพวกพี่ไหมครับ?"ห้ะ ไปทำไม

"นะๆ ไปนะ"ไปให้โดนสอยตูดอีกรอบเหรอวะ! สัส -0-

"ไม่ไปครับ"

"ทำไมล่ะครับ"พี่ติมถาม

"พวกพี่คงได้จังผมกดเตียงอีกแน่"

"เอ๋?...งั้นพวกพี่จับกดที่..โซฟา ระเบียง อะไรแบบนี้แทนก็ได้นะครับ ^__^"ห่ะๆ พูดแบบนี้แล้วยังเสือกยิ้มอีก! อิพี่ยีน!!

"งั้นผมก็คงไม่ไปจริงๆนั่นแหละครับ ผมกลับบ้านก่อนนะครับ สวัสดีครับ"ผมยกมือไหว้พี่ๆทั้งสองแล้วเผ่นทันทีครับ!

"อ้าว! น้องติมมมม!!"พี่ยีนตะโกนเรียกผมครับ ส่วนผมนี่ไม่แม้แต่หันกลับไปมองครับ -0- ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างเดียวครับ

"แฮ่กๆ"กูนี่หอบแฮ่กเลยครับ -_-^^ เหนื่อยชิบหาย แล้วกูวิ่งมาไหนวะเนี่ย... ผมมองไปรอบๆ ตอนนี้ก็เย็นแล้วด้วยแฮะ อ่า วิวโครตสวยเลยว่ะ
คิดได้ผมก็หยิบกล้องขึ้นมาครับความจริงผมเอากล้องติดตัวไว้ตลอดนะครับผมชอบถ่ายรูปน่ะ ผมตั้งท่าเตรียมถ่ายก่อนจะหมุนตัวไปรอบๆเพื่อหามุมสวยๆถ่ายก่อนจะหยุดและกดชัตเตอร์ ที่นี่สวยจริงๆนะครับ ผมไม่รู้มาก่อนเลยล่ะครับ ว่าในโรงเรียนผมมีที่แบบนี้ด้วยแฮะ แ ล้วมันมีที่แบบนี้ในโรงเรียนกูด้วยเหรอวะ -0- ช่างแม่ง อยู่นี่ลมพัดเย็นดีอ่ะ นอนแม่ง

ตึ๊ง

ผมหยิบโทรศัพย์ขึ้นมาดูก่อนจะเห็นว่าเป็นข้อความไลน์ครับ ใครวะ ผมกดเข้าไปดูว่าใครส่งข้อความมา พอดูรูปดิสก็รู้แล้วล่ะครับ พี่ติม... ไปเอาไลน์กูมาจากไหนวะ

'น้องตุ๋นอยู่ไหนครับ'

กูพึ่งรู้ว่าพี่ตุ๋นแม่งเผือก

ตึ๊ง

ใครส่งข้อความมาอีกวะ.. อ่า พี่ยีน

'น้องตุ๋นอยู่ไหนอ่ะ'

กูพึ่งรู้ว่าพี่ยีนก็เผือกเหมือนกัน

'ทำไมครับ/ทำไมครับ'

ผมตอบข้อความพี่ทั้งสองไป

ตึ๊ง ตึ๊ง

'เป็นห่วงครับ' พี่ติม

'เป็นห่วง' พี่ยีน

เมื่อ่านข้อความของพวกพี่ทั้งสอง มุมปากของผมก็ยกยิ้มอัตโนมัตครับ รู้สึกดีจังเวลามีคนเป็นห่วงอ่ะ

'ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน'

ผมพิมตอบพี่ทั้งสองคนเหมือนกันครับ

ตึ๊ง ตึ๊ง

'ถ่ายรูปมาสิ ถ่ายให้เห็นตุ๋นด้วยนะ'พี่ยีน

'ถ่านรูปให้พี่ดูได้ไหมครับว่าอยู่ไหน'พี่ติม

จับกล้องมือถือของตัวเองและเหมือนเดิมครับ หมุนรอบตัว ก่อนจะหยุดที่มุมที่ผมคิดว่าสวย ถ่ายเห็นตังเองครึ่งหน้าครับ ก่อนจะส่งไปให้พี่ติมกับพี่ยีน.... ผ่านมา 5 นาทีแล้งครับไม่มีการตอบกลับ ผมนั่งจ้องโทรศัพท์รอการตอบกลับของพี่ยีนกับพี่ติมแต่ก็เงียบครับ

"อยู่นี่นี่เอง"เอ๊ะ พี่ยีน

"เป็นห่วงนะรู้ไหมครับ"พี่ติม...

"แล้วใครบอกให้เป็นห่วงเหล่า"ผมถาม

"ก็อยากรู้ว่าอยู่กับใคร ทำอะไร..."พี่ยีน

"อยากรู้ว่า ปลอดภัยรึปล่าว..."พี่ติม

"ห่วงมากๆเลยนะ/ห่วงมากๆเลยนะ"พี่ติมกับพี่ยีน

"รู้แล้ว ว่าห่วง"ผมตอบแล้วก้มหน้างุดเขินแปลกๆอ่ะ

"ที่นี่สวยเนอะ"พี่ยีนล้มตัวนอนข้างๆผม

"ใช่ ลมพัดเย็นดีด้วย"พี่ติมล้มตัวลงนอนข้างๆผมอีกคน ก่อนที่พี่ๆทั้งสองจะพร้อมใจกันหันข้างมาหาผมและโอบเอวผมไว้.... หน้าใกล้กันสุดเลยล่ะครับ

"ย..อย่าเอาหน้ามาใกล้สิครับ...."ผมพูดแต่ได้ผลลัพตรงกันข้ามครับ พี่ติมกับพี่ยีน ยิ่งยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนจมูกโด่งแตะที่แก้มผมเบาๆ

"น้องตุ๋น...มองใกล้ๆยิ่งน่ารัก"พี่ยีนพูด

"น่ารักมากๆ"พี่ติมเสริม

ฟอด! ฟอด!

และหอมแก้มผมคนละทีครับ เฮ้อ หอมแก้มอีกแล้ว!

"อ..เอ่อ...ถ่ายรูปกันไหมครับ"ผมว่าแล้วลุกขึ้นหยิบกล้อง พี่ยีนกับพี่ติมลุกตามก่อนจะพยักหน้ารับครับ และพวกผมก็ถ่ายรูปกันจนหนำใจแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านครับ ตอนนี้ผมเลยมานั่งเลื่อยดูรูปอยู่ในห้องของตัวเองครับ

ตึ๊ง

'รีบนอนนะ พวกพี่เป็นห่วง' พี่ยีน

ตึ๊ง

'พรุ่งนี้เดี๊ยวพวกพี่โทรไปปลุกนะครับ เป็นห่วง'พี่ติม

...พวกพี่ๆนี่ น่ารักจังนะครับ กลัวจังเลย..กลัวว่าจะเผลอรัก...น่ะสิครับ...