ความรักที่ไม่เข้าใจ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของคู่รักชายรักชายคู่หนึ่ง
ซึ่งเขาทั้งสองได้แอบชอบกันตั้งแต่แรกเห็น
ความรักของรุ่นน้องปี1กับรุ่นพี่ปี4 จะเป็น อยู่ยังไงมาติดตามกัน
ตอนที่1
สวัดด่ีครับ ผมชื่อ เควิ่น ผมเป็นนักศึกษาปี1 
มหาลัยเอกชนที่1แถวลาดพร้าว
เรื่องก็มีอยู่ว่า ตอนนั้นผมได้ย้ายมหาลัยจากบางแสนมาเรียนที่นี้จึงทำให้ผมได้รู้จักกับพี่คนหนึ่ง พี่เข้าชื่อกานต์ดา
เป็นนักศึกษาปี4  วันที่ผมไปสมัครเรียนวันผมก็ไม่รู้จักอะไรเลย ช่วงนั้นผมเข้าไปเรียนเขาก็เปิดเทมมานานพอปะมานแล้ว จึงทำใฟ้ผมไม่คอยมีเพื่อนเท่าไร ครูแนะแนวก็พาผม
ไปเข้าสาขาผมเรียนคณะบริหารธุรกิจการตลาดคับ
พอ อ. แนะแนวพาผมไปเข้าคณะในขนาดที่ไปผมก็ถาม 
อ. เข้าลายเรื่องมาก (เพร่าะผมเป็นคนขี้สงใสนะคับ)
ขนาดที่ผมถาม อ. แนะแนวไปตามทางนั้นผมก็ได้มองไปเห็นำี่ พี่คนหนึ่ง(ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ลอกเป็นพี้กานต์ดา)
พี่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำครับพอผมเห็นผมก็หยุ่ดมอง
อ. แนะแนว: ก็ถามเป็นอะไรหรอลูก 
เควิ่น: ่ ป่าวคับ ครู
อ. :นั้นนะสาขาของเรา
เควิ่น: ครับครู
อ. : งั้นครูไปละนะจ๊ะ
เควิ่น: ครับครู
แล้วผมก็ได้เดินเข้าสาขาไป พี่คนหนึ่งเข้าก็เดินเข้าถ่าม
พี่เครน: น้องคับเข้ามาใหม่หรอ น้องอยู่สาขานี้ป่าวคับคับ
เควิ่น: ครับพี่(ตาก็ก็มองหาแต่พี่คนที่เดินมาจากห้องน้ำ)
พี่เครน:  กานต์ๆ มารับน้องใหม่หน่อย
.......ว๊าย พี่เข้าชื่อพี่กานต์นี้เอง ...........
พี่กานต์: ครับพี่เครน
(ที่พี่กานต์เรียกพี่เครนว่าพี่นั้นพี่เครนเขาอายุมากกว่าที่กับมาเรียนอีกครั้งคับ)
เควิ่น: นั่งยิ่ม .......(จะได้คุยกับพี่เข้าแล้ว)
พี่กานต์: พี่เครนผมไม่ว่างแล้วไม่อยากไปหาไอ่น้องน่าเอ๋อนั้นนะพี่
พี่เครน: เออได้เดียวพี่ไปรับน้องมันเองไปทำบัญชีต่อเถอะ
พี้กานต์ คับ
ในขนาดที่พั่ี่เครนมารับผมนั้นผมก็ได้คิดแต่ในใจว่าทำไมพี่เขาถึงไม่มารับเราว่ะ หรือเขาจะไม่ชอบขี้หน้าเรา
แล้ววันนั้นก็เป็นวันหาหลีดน้องปี1เพิ่มด้วยคับ
พั่ีกานต์: เอ๋อเป็นหลีดให้พี่ได้ปะ
ผม: พี่บ้านผมไกล้นะ ไม่สดวก(ไม่อยากเป็นเลยเป็นหลีดตอนมอหกก็เหนื่ิอยจะตายละยังใงก็ไม่เป็น)
พี่กานด์: น้อยๆๆ มาคุยกับน้องมันเอา
พี่น้อง: น้องครับเป็นหลีดให้พี้หน่อยเถอะครับ เดียวพี่จะให้กับเร็วกว่าคนอื่น พี่ไม่ให้เราอยู่ดึกมากหลอก 
(พี่เราก็พูดทุกทางเพือที่จะให้ผมเป็นหบีดให้กับพี่เขา)
ผม: ก็ได้พี่
พั่ีน้อย: พรุ่งนี้มาซ้อมเลยนะ
ผม: ี่  พี่คับพรุ่งนั้ผมไม่ว่างคับตอนไปไหว้ครูที่   รร. เก้า(ขี้เกัยดนะเลยหาเหตุผล)
พี่น้อย: ที่ไหนละ
ผม: เออที่ๆๆๆๆ  ชนบรีครับ
พี่น้อง: เออได้แต่สันจันต้องมานะ
ผม: ครับพี่