ไดอารี่ของหัวหน้าบอร์ดี้การ์ด

7/4/58  พักร้อนวันสุดท้าย
สวัสดี   ผม  นายนัทรัตน์    ทับทิมประดิษฐ์ ชื่อเล่นนัต  อายุ21    เกิดวันที่3 มกราคม     ปัจจุบันสืบทอดอาชีพบอร์ดี้การ์ดต่อจากคุณพ่อวัย57ปีของผม    วันนี้บริษัทบอร์ดี้การ์ดและนักสืบของพ่อผมอนุญาตให้ผมได้พักร้อนวันสุดท้ายแล้ว   ตีห้าสี่สิบห้า  ผมสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายบ้าๆบอๆนี่แหละ  ถ้าเล่าให้แม่ฟังแม่ต้องบ่นแน่ๆว่าคิดอะไรเป็นเด็กไปได้ แบบเนี้ยถึงไม่ค่อยอยากจะบอกแม่ไงล่ะ   ตอนนั้นผมคิดว่าถ้านอนต่อคงไม่ดีแน่  เลยไปอาบน้ำ(หรือวิ่งผ่านน้ำนะ?)กับแปรงฟันให้สะอาดเรียบร้อยแล้ววิ่งลงมาจากบันไดอย่างโลดโผน (โชคดี ตอนนั้นพี่สาววัย26ปีไม่อยู่  พี่ขี้บ่นกว่าแม่อีกนะ)  ตอนนั้นยังไม่กินข้าวเช้านะ  ข้าวหมดเกลี้ยง  แม่ไปขายของ  ส่วนพี่อ่ะ ไปอยู่ที่ที่ทำงาน24ชม.จนลือกันว่าแอบคบกับหนุ่มๆที่นั่น   ต่อเรื่องผม เจ้านัตตัวแสบประจำซอย   วันนี้ก็เช่นเคยนะครับ  ปั่นจักรยานสนิมเขรอะแต่ไม่เขรอะตรงโซ่ไม่รู้เป็นไรไปหน้าปากซอย  จำได้ว่าตอนนั้นพูดกับพี่วินมอร์-ไซ ที่สนิทกันว่า มื้อนี้ลาภปากกินโจ๊กกับทองหยอด1กล่องฝากซื้อไรมั้ยพี่   พี่เค้าก็ใจดีตอบกลับไปว่า ไม่ขอเป็นหนี้นะ แต่จะขอข้าวมันไก่1ถุงเอาไปฝากลูกๆ   ผมก็ใจดีกว่าพยักหน้าแต่เอ่อคือว่า...หันมาหน้าแหยนับตังค์ในกระเป๋ากางเกง อุต๊ะ! ติดมา123บาท  พอแน่ๆแต่ที่แน่ๆที่บ้านมีเงินแค่นี้เอง เราดันเอามาหมด แม่จะว่าเรามั้ยเนี้ย   หวังว่าจะไม่ว่านะ  ผมมโนปลอบใจตัวเองสุดๆ   แต่ในที่สุดผมก็มีตังค์เหลือมา62บาท   ข้าวมันไก่20  ทองหยอด10 โจ๊ก 30   (แทนที่จะเหลือ63บาทดันอุตส่าห์ทำเหรียญ1บาทตกท่อ กำเบย~) 
ตอนกลางวัน ผมว้างว่างเลยออกจากบ้านมาเที่ยวเล่นตามประสาคนป่วนขี้เบื่อ
แล้วผมก็ไปสะดุดตากับหนังสือไดอารี่ปกหนังลด50%วางขายอยู่ ซึ่งก็คือเล่มนี้แหละ ที่ทุกท่านอ่านกันอยู่ครับ   ผมเลยรีบถอนเงินมาซื้อทันทีเนื่องจากถูกใจจนถ้าไม่ซื้อคงพิการอะไรอย่างนี้ล่ะครับ  แล้วพอตกเย็นก็เลยรีบมาเขียนนี่แหละ  นี่คือหน้า1ครับ  ตัดสินใจบันทึกจนเยอะเลยยย  บาย