เจ้าสาวแวมไพร์

"ได้โปรดอย่าพากจากผมอีกเลย ผมอยากจะโอบกอดคุณแบบนี้ตลอดไป เพียงแค่รู้ไว้ว่าคุณคือคนสำคัญที่สุดของผมก็เพียงพอแล้ว ผมรอเวลานี้มานาน เวลาที่เราจะได้พบกัน ตอนนี้ผมเป็นแวมไพร์เต็มตัวแล้ว และเราเกิดมาเพื่อคู่กันนะดังนั้นเมื่อผมเป็นแวมไพร์เต็มตัวแล้วไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนผมก็สามารถที่จะหาคุณพบ ได้โปรดหลับอยู่ในอ้อมกอดของผมคนนี้สักพักนะครับ" ผมได้แต่พรำ่พูดคนเดียวเพราะตอนนี้เธอกำลังหลับอยู่ริมฝีปากอมชมพูอันบอบบางผมรู้สึกอยากจะกลืนกินมันจริงๆ แต่ผมอยากให้คุณพักผ่อนอีกสักพักอีกแป๊บผมจะปลุกคุณขึ้นมาด้วยจุมพิตของผมเอง "ก๊อกๆ!นายท่านขอรับ" "ฉันบอกว่าอย่าเพิ่งมารบกวนไงล่ะ ไนท์" "แต่กระผมมีเรื่องจะมารายงานนะครับ" "งั้นหรอ เข้ามา" แอ๊ด เสียงประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก เผยให้เห็นร่างของชายคนนึงซึ่งมีดวงตาอันเรียบนิ่ง โดยรวมแล้วหล่อสุดๆ ชายหนุ่มที่เข้ามาใหม่มองเด็กสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของไคโตะ แล้วเอ่ยถามขึ้น "นั่นคือคุณหนูฟุยุหรือครับ" "ใช่ ว่าแต่นายมีอะไรจะมารายงานล่ะ" "กระผมนั้นตาม2คนนั้นไปแต่ก็คลาดสายตาเสียก่อนครับ กระผมขอประทานโทษจริงๆครับท่านไคโตะ" "ไปตามหาให้พบ แล้วจับตัวมันมาเป็นๆฉันจะให้มันได้รับการลงโทษกับสิ่งที่มันบังอาจทำ" "ได้ครับ อีกเรื่องครับโยรุขอเข้าพบท่านครับ" "แต่ตอนนี้ฉันยังไม่ว่าง" "ทำไมถึงยังไม่ว่างล่ะคะ" เสียงของผู้หญิงคนนึงได้ดังขึ้นจากตรงประตู พร้อมกับร่างเล็กๆและหน้าตาอันสวยเหมือนดั่งภาพวาดราคาแพงของเธอ "ใครอนุญาติให้เธอเข้าโยรุ" เสียงของไนท์ที่ตวาดเด็กสาวได้ดังขึ้น "พี่ไนท์ตวาดโยรุทำไม โยรุแค่อยากจะพบนายท่านเพราะคิดถึงนายท่านก็แค่นั้นเอง" "โยรุแต่ตอนนี้ฉันยังไม่ต้องที่จะพบเธอหรือใครทั้งนั้น" "ทำไมล่ะคะนายท่านหรือเพราะยัยเด็กผู้หญิงคนนั้น" "โยรุ!! เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกผู้หญิงคนนี้แบบนั้น นายพาน้องสาวนายออกไปได้แล้วไนท์" "โยรุออกไปเดี๊ยวนี้" "กระผมขอประทานโทษครับ กระผมจะสั่งสอนน้องให้ดีกว่านี้" "ทำไมกันล่ะคะ ทำไมโยรุต้องออกไปด้วย เลือดของโยรุไม่มีค่าแล้วหรือคะ ทั้้งที่เมื่อก่อนท่านต้องการเลือดของโยรุแท้ๆ" "ฉันเคยบอกเธอว่าต้องการหรอ" เด็กสาวถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ เพราะเป็นเรื่องจริง เธอพยายามที่จะได้เป็นคนรักของไคโตะ และเธอมีหน้าที่ต้องหาเลือดให้ไคโตะ แต่เธอกับนำเลือดเธอให้ไคโตะเพราความเชื่อที่ว่าแวมไพร์ที่ดื่มเลือดสาวบริสุทธิ์ที่เป็นแวมไพร์เหมือนกันจะหลงรักเจ้าของเลือดนั้น แต่มันก็ไม่ได้ผลกับไคโตะที่มีอำนาจและพลังยิ่งใหญ่เหนือแวมไพร์ทั้งปวงซึ่งไม่ว่าแวมไพร์ตนไหนก็ต้องเกรงขาม "ฉันจะยอมออกไปก็ได้ค่ะ" เสียงเด็กสาวตอบขึ้นโดยไม่มีข้าอ้างใดๆ และเมื่อทั้งสองคนออกไปพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลง ไคโตะก็ค่อยก้มหน้าไปชิดกับฟุยุแล้วบรรจงจูบลงที่ริมฝีปากของเธอ เขาค่อยๆชิมรสริมฝีปากของเธอเหมือนชิมขนมหวาน ทันใดนั้นดวงตาของหญิงสาวก็เปิดขึ้นและเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอันใดปล่อยให้ไคโตะได้บรรจงจูบเธอต่อไป เมื่อไคโตะถอนริมฝีปากออกเด็กสาวก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่ง แล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหล ฮึกๆฮือออ "หยุดร้องไห้เถอะนะฟุยุ" "ฉันรู้แล้วค่ะ รู้แล้ว ฉันคือเจ้าสาวของนาย เมื่อก่อนไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองคือใคร แต่ตอนนี้ก็ได้รู้แล้วว่าอย่างน้อยฉันคือเจ้าสาวของนาย" ดีจังที่คุณจำได้แล้วน่ะนะฟุยุ ผมขอฟื้นความทรงจำแค่ว่าคุณคือเจ้าสาวของผมเท่านั่นนะ เมื่อครู่นี้คุณคงจะเห็นแล้วสินะ ความฝันที่เป็นความทรงจำว่าเราเกิดมาคู่กัน "ผมดีใจนะที่คุณจำได้ ต่อจากนี้ไปผมจะดูแลฟุยุเองหยุดร้องไห้ได้แล้วนะเราออกไปทานอาหารกันดีกว่า" "อืม(^_^)" พอไคโตะนำเสื้อคลุมให้ฉันแล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อไปห้องรับประทานอาหาร
พอเดินมาถึงก็มีอาหารเตรียมไว้เรียบร้อย และมีคนอื่นยืนอยู่5คน "อ่อ นี่คือคนของฉันเอง" ไคโตะพูดบอกพร้อมกับขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่ง "อ่อ ค่ะ" พอฉันนั่งลงแล้วผู้ชายที่ยืนอยู่คนแรกใน4คนนั้นก็ก้าวเท้าออกมาแล้วหันหน้ามาทางฉัน นี่ฉันสวรรค์รึเปล่าทุกคนหน้าตาดีกันหมดเลย คนแรกนี่หน้าตาหวานน่ารักจัง เป็นผู้ชายแท้ๆ "ผมชื่อว่า ริวนะครับ(^-^)" ยิ้มแล้วน่ารักด้วยล่ะ "ผมมีชื่อว่า เรนครับ" คนที่สามดูเรียบร้อยจัง คนที่สี่ดูเงียบขรึมจัง "ผมมีชื่อว่าไนท์ครับ" อ่ะคนสุดท้ายเป็นผู้หญิงแหะ เธอดูสวยจัง ฉันนี่เทียบไม่ติดเลยผิวเธอก็ดูเนียนมากเลย ^_^ ฉันส่งรอยยิ้มไปให้เธอ แต่เธอกับทำหน้ายักษ์ใส่ฉัน น่ากลัวจังแหะ *-*จนฉันต้องหุบยิ้ม แล้วเธอก็หันหน้าไปยิ้มให้ไคโตะ แต่ไคโตะทำหน้าดุใส่เธอจนเธอต้องหันมาทางฉัน "ฉันโยรุค่ะ" "เอ่อ ไม่มาทานอาหารด้วยกันหรอคะ" "หวา ฟุยุจังใจดีจังเลยนะครับ" เสียงของริวที่น่าหวานเหมือนผู้หญิงได้พูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาจับมือฉัน ~-~ แต่ต้องรีบถอยห่าง เพราะมีสายตาอมหิตของไคโตจ้องอยู่ "ฟุยุชวนน่ะ พวกนายก็มานั่งทานกันสิ" เสียงของไคโตะที่บอกให้ทั้ง4คนมาทานอาหารด้วยกัน "แต่นี่มันไม่ใช่อาหารสำหรับพวกเรานะครับถึงทานไปก็ไม่อิ่ม" เสียงของเรนพูดขึ้นบ้าง "อ้าว! แล้วธรรมดาทานอะไรกันคะ(?-?)" ฉันถามแบบงงๆ "ก็อาหารทั่วๆไปล่ะ แต่อาหารมื้อนี้เตรียมไว้เพื่อเธอไงล่ะ อาหารพวกเขาที่จริงเตรียมไว้ต่างหากถ้ากินด้วยกันคงไม่อิ่มน่ะ('-')" ไคโตะอธิบายขึ้น "อ่อ แบบนี้นี่เองงั้นเตรียมเพิ่มได้ไหม" "ยุ่งยากเปล่าๆนะ เดี๊ยวผมให้เขาไปทานอีกห้องอาหารนึงล่ะกัน ผมแค่ให้เขามาแนะนำตัวกับคุณเท่านั้น ผมอยากจะทานกับฟุยุสองคนนะที่จริง" "อ่อ ค่ะ" "นี่เราจะออกไปกันได้รึยังล่ะคะ" "เสียงของโยรุพูดขึ้นบ้าง "ออกไปได้ล่ะ" ไคโตะรีบบอกทันที จากนั้นทุกคนก็ค่อยๆเดินออกไป สักพักเราก็รับประทานอาหารกันจนอิ่ม "เรากับห้องกันก่อนดีกว่า ผมจะให้คนเตรียมชุดที่เหมาะกับคุณไว้วันนี้จะมีงานเลี้ยงต้อนรับคุณนะ่ะครับ" "อ่ะ อืม"