[FNAF] ปริศนาร้านเฟรดดี้

ตึงๆๆๆฉันวิ่งเข้าไปในห้องอาหารตามที่จีบอก(จีคือโกเด็นเฟรดดี้)แล้วก็เจอห้องที่มีป้ายติดว่าห้ามเข้าตามที่บอกจริงๆ ฉันไม่รอช้ารีบเปิดปะตูเข้าไปทันที

"เธอเป็นใคร?"ฉันได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงดังมาจากข้างใน

"นานะนั้นเสียงเธอใช้ไหม"ฉันตะโกนถาม เพราะในห้องนั้นมันมืดจนมองไม่เห็นอะไร

"พี่สาวนั้นพี่เหรอ?"ฉันได้ยินเสียงนั้นอีกครั้ง

"อืม..พี่เองออกมาสิ"ฉันตะโกนตอบไปแล้วฉันก็เห็นว่าร่างที่ฉันเรียกออกมาค่อยๆเห็นชัดขึ้นเรื่อยๆจนกระทั้งเห็นเป็นร่างคนที่มีดอกกุหลาบฝังอยู่ที่ตา

"พี่สาวจริงๆด้วย"นานะพูดอย่างดีใจแล้วโดดกอดฉันแล้วร้องไห้ออกมา

"หนูนึกว่าจะไม่ได้เจอพี่อีกแล้ว ตอนนั้นที่หนูทะเลาะกับพี่แล้วหนีไปหนะหนูขอโทษนะ"นานะพูดออกพร้อมกับร้องไห้ออกมาจนฉันรู้สึกถึงนำ้ตาที่นองเต็มหัวไหล

"ฉันไม่โกรธเธอหรอกฉันสิต้องขอโทษถ้าฉันไม่ทะเลาะกับเธอตอนนั้นเราคงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้หรอก พวกเรากลับบ้านกันเถอะน่ะ"ฉันพูดแล้วร้องไห้ออกมาเช่นกัน

"ไม่ได้หรอก ก็ตอนนี้ฉันไม่ใช้คนแล้วนิ"นานะพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

"ไม่เป็นไรหรอกไม่ว่าเธอจะเป็นอะไรเธอก็ยังเป็นน้องของฉันเสมอนะกลับบ้านกันเถอะ"ฉันยิ้มพร้อมกับยื่อนมือไปหานานะ

"ค่ะ"นานะพูดพร้อมกับจับมือของฉันไว้

"จ้ะ"แล้วเราสองคนก็เดินกันไปเรื่อยๆจนเจอกับพวกเฟรดดี้ที่รออยู่หน้าทางออก

"เหมือนที่ซิกก้าบอกเลยเด็กคนนี้ไม่ใช้คนร้าย แต่มาตามหาคนหายที่นี้เลยแฝงตัวเป็นยามนี่เอง"เฟรดดี้พูดขึ้นมา

"ค่ะ พี่สาวของฉันไม่ใช้คนร้ายหรอก"นานะพูดแล้วยิ้ม

"งั้นขอให้เธอโชคดีแล้วก็ขอโทษที่ชอบโผล่มารบกวนเธอนะ"บอนนี่พูดขึ้น

"ไม่เป็นไรหรอกก็มันเป็นหน้าที่ของพวกเธอนี่ แล้วอีกอย่างฉันเองก็ทำพวกเธอเจ็บไม่เบาเลยนิขอโทษนะ"ฉันพูดแล้วหัวเราะออกมา

"หมายความว่าซิกก้าจะไม่ได้เจอพี่สาวแล้วเหรอ"ซิกก้าพูดพร้อมกับนำ้ตาที่เริ่มไหออกมา ฉันจึงแล้วไปกอดและลูบหัวซิก้าเบาๆแล้วพูดกับเธอว่า

"ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่ได้จากเธอไปตลอดการหรอกนะ ถึงฉันจะไม่ได้มาเป็นยามที่นี้แล้วแต่ฉันก็จะไม่ลืมเธอหรอกนะ"ฉันพูดแล้วยิ้มให้ซิกก้า

"จริงเหรอ พี่สาว"ซิกก้ายิ้มออกมา

"จ้า สัญญาเลย"ฉันพูดพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยออกมา

"อืม ซิกก้าเชื่อพี่สาวนะซิกก้าก็จะไม่ลืมพี่สาวเหมือนกันจะคิดถึงพี่สาวตลอดไปเลย"ซิกก้าพูดแล้วพวกเราก็เกี่ยวก้อยสัญญากัน

แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือที่ดังขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่งดังขึ้นโดยไม่ได้ตั้งตัว

"ใครน่ะ"ฉันพูดขึ้น แล้วเงาที่น่าสังสัยนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนกระทั้งๆ

"เป็นการจบที่น่าประทับใจจริง แต่เสียดายนะ เพราะถึงเธอจะคิดว่ามันจะจบแบบhappyแต่จริงฟแล้ว...คนที่มาพัวพันกับเดมนี่น่ะ มันมีแต่ตายกับตายเท่านั้นแหละ"เสียงของเงาที่น่าสงสัยนั้นพูดขึ้นมาพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้เรื่อย แล้วเงานั้นก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วฉันแล้วเผิยรอยยิ้มที่แสนจัน่ากลัวของมันออกมา

"ไม่จริง"ฉันคิดในใจพร้อมกับใบหน้าที่ไม่รู้ว่านี่มันคืออะไรกันแน่ เพราะ ตัวจริงของเงานั้นคือ...."คุณเจ้าของร้าน"