The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

‘ฟรืบ’ เสียงกรีดไพ่บนโต๊ะ ทำให้ไอริสที่นั่งอยู่ข้างๆแอนคอร่ากระซิบกับหญิงสาวด้วยความกังวล
          “อย่างนี้มันจะดีเหรอคะ?”เธอถามด้วยสีหน้าหวาดหวั่น
          “มันก็เป็นแค่เกมเองนะคะ คุณไอริส ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ”หญิงสาวตอบกลับมาด้วยท่าที
สบายๆ ทั้งทีเกมที่เธอกำลังเล่นอยู่นั้นจัดอยู่ในอันดับที่ยากที่สุดในการเล่นไพ่ โป๊กเกอร์นั่นเอง
          มือบางเอื้อมไปหยิบไพ่มามองพลางขบคิดไปด้วยเงียบๆ จู่ๆแอนคอร่าก็ถอนหายใจแล้วหยิบไพ่ใบ
หนึ่งจากในกองลงไปสับใหม่
          “ท่าทางคุณผู้หญิงจะได้ไพ่ไม่ดีซะด้วย เกมนี้เป็นตาเดียวจบ ไม่มีที่ว่างสำหรับคนโชคร้ายนะขอ
รับ”ชายผู้นั้นเอ่ย เรียกเสียงฮาครืนได้จากคนในโต๊ะอีกรอบ หญิงสาวเหลือบตามองแล้วหยิบถ้วยชาขึ้น
จิบอย่างไม่ยี่หระ เธอค่อยๆวางถ้วยชาลง แล้วยกมือขึ้นเท้าคางด้วยความเบื่อหน่าย
          “ถ้าพร้อมแล้วก็ลงสิคะ ต่อให้นั่งรอไปอีกเป็นชั่วโมงหน้าไพ่มันก็ไม่เปลี่ยนหรอก”เธอสวนกลับเล็ก
น้อย ทำเอานายทหารคนนั้นถึงกับหน้าชาเลยทีเดียว
          “ข้าขอเสียสละให้สุภาพสตรีลงก่อน”เขาตอบพลางยิ้มมุมปาก แอนคอร่าถอนหายใจอย่างเบื่อ
หน่ายแล้ววางไพ่ลงบนโต๊ะ มันคือ คิงดอกจิก คิงโพแดง คิงข้าวหลามตัด คิงโพดำ และ เอสดอกจิก
          โฟร์ ออฟ อะ ไคน์ (four of a kind)* นั่นเอง
          “ไม่จริงน่า!”นายทหารคนนั้นอุทาน“ควอดเนี่ยนะ!” ไพ่บนมือเขาถึงกับร่วงลงมา มันคือ 6โพ
แดง 6โพดำ 6ข้าวหลามตัด 10โพแดง และ 10โพดำ ฟูลเฮาส์(full house)**นั่นเอง
          “ชนะด้วยปัญญาจริงๆด้วยแฮะ”หญิงสาวเอ่ยพึมพำด้วยรอยยิ้มขณะนิ้วเรียวบางคีบไพ่ใบหนึ่งขึ้น
มา คิงดอกจิกนั่นเอง ดวงตาสีเขียวใสจับจ้องที่ใหน้าของชายผู้นั้นนิ่งๆ จนแวบหนึ่ง ไอริสถึงกับรู้สึกกลัวขึ้น
มา
          “อุตส่าห์ปล่อยให้โกงนะเนี่ย ยังจะแพ้อีกเหรอคะ?”
          “รู้ได้ยังไงกัน?!”
          “ลองถามนิ้วก้อยของคุณตอนแจกไพ่ดูสิคะ”แอนคอร่าพูดขึ้นด้วยเสียงนุ่มนวล แต่แววตาไม่นุ่ม
นวลตามเลยซักนิดเดียว แล้วมือบางจึงหยิบไพ่มาสาธิตท่าทางนั้นให้ดู"ถ้าจะโกงก็ทำให้มันเนียนๆหน่อยสิ
คะ อันที่จริง ต้องขอบคุณคุณด้วยที่ไม่คิดจะโกงไพ่หน้าที่สูงกว่านี้ เพราะคิดว่าสเตรทฟลัช(straight
flush)*** กับรอยัลสเตรทฟลัช (royal straight flush)****จะดูไม่เนียนในสายตาของคนอื่น
และคิดว่าฉันคงไม่รู้จัก ไพ่‘ควอด’ ประมาทไปหน่อยนะคะ”เธอเอ่ยพลางยิ้มบางๆ มือบางรับถุงเงินมาจากผู้
แพ้ที่หันหลังเดินจากไปด้วยความอับอายและเสียศักดิ์ศรี แต่แล้วหญิงสาวก็หันไปถามแม่ชีน้อยขึ้นว่า
          “ค่าอาหารเท่าไหร่เหรอคะ?”
          “สองเหรียญเดคาเจ้าค่ะ ถามทำไม่เหรอเจ้าคะ?”ไอริสถามด้วยความสงสัย แต่ก็ต้องงเข้าไปใหญ่
เมื่อเห็นแอนคอร่าล้วงถุงหนังที่ได้มาจากพนันเมื่อครู่นี้
          “เหรียญพวกนี้มันต่างกันยังไงเหรอคะ?”เธอถามขึ้นแล้วหยิบเหรียญทอง เหรียญเงิน เหรียญทอง
แดง และลูกแก้วใสที่ตรารูปตัวหมากรูปคิงสีขาวสะอาดไว้ภายในออกมาจากถุงใบนั้น
          “เหรียญทองแดงมีค่าน้อยที่สุดค่ะ เรียกว่าเอนาส สิบเอนาสมีค่าเท่ากับหนึ่งเดคา ซึ่งก็คือเหรียญ
เงิน ร้อยเดคามีค่าเท่ากับ หนึ่งชิลเลีย ซึ่งก็คือ เหรียญทองและ หนึ่งร้อยชิลเลีย เท่ากับหนึ่งเอกัต ซึ่งก็คือ
ลูกแก้วใสแบบนี้เจ้าคะ”เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงหวาดๆ“ถุงนี้มีเงินเยอะมากเลยนะเจ้าคะ”
          “พนันได้เลยว่าได้มาจากการพนัน”หญิงสาวเอ่ยพลางถอนใจ มือบางหยิบเหรียญเงินส่งให้
ไอริสแล้วลงมือจัดการกับขนมปังปิ้งทาครีมกับน้ำชาด้วยความหิวโหยจากการที่ไม่ได้รับประทานอาหารเช้ามา...
          หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ไอริสก็นำเธอไปที่ห้องลอเรลตามที่นักบวชหนุ่มได้สั่งเอาไว้ ห้อง
นี้เป็นห้องที่งดงามมาก มีเตียงสีเสาแบบโบราณ คลุมด้วยผ้าโปร่งสีขาวอ่อนนุ่มที่ห้อยย้อยลงมา มีโต๊ะเขียน
หนังสือที่ทำจากหินอ่อนแกะสลักอย่างงดงาม เก้าอี้ที่เข้าชุดกัน และโต๊ะแต่งตัวที่มีกระจกเงาบานใหญ่ มี
เก้าอี้โยกที่มีเบาะบุนวมตัวหนึ่งหันหน้าสู่หน้าต่าง แอนคอร่ายืนมองทัศนีย์ภาพของเมืองอยู่คู่หนึ่งก่อนจะ
สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียก
          “แอนคอร่า”เสียงอันคุ้นเคยเรียกขึ้น ทำให้หญิงสาวหันไปหาเจ้าของเสียง ดวงตาสีเขียวใสสบกับ
ดวงตาสีน้ำเงินเข้มดุจไพลิน แกลเดียสนั่นเอง บรรยากาศมาคุก่อตัวขึ้นระหว่างคนทั้งสองทันที
          “ดูเหมือนเราจะมีเรื่องต้องคุยกันอีกนานเลยนะคะ คุณแกลเดียส”
          “ข้าก็มีเรื่องที่ต้องอธิบายเหมือนกัน นักเดินหมาก”
*ไพ่ที่มีแต้มเท่ากัน 4 ใบ ชื่อเล่นคือ ควอด (quad)
**ประกอบด้วยตอง1ชุด และคู่1ชุด
***คือไพ่ 5 ใบ ที่เรียงลำดับกัน และมีดอกเดียวกัน
****ไพ่ที่ประกอบด้วย เอซ, คิง, ควีน, แจ๊ค และ 10 ที่มีดอกเดียวกัน
สวัสดีนักอ่านทุกคนค่ะ นี่ลิเบอร์เองคะ เป็นศัพท์ภาษาละตินที่แปลว่าหนังสือ
ก็ต้องขอขอบคุณผู้ติดตามนิยายทุกคนนะคะ ยังเป็นมือใหม่อยู่สักหน่อย ก็ขอความกรุณาช่วยติชมและ
ติดตามนิยายกันต่อไปนะคะ พอดีว่าช่วงนี้ปิดเทอม ก็เลยมีเวลาว้าง~ว่าง~มาอัปนิยายได้วันละตอนสอง
ตอน(ฮา) ก็รบกวนฝากคุณราชากับนักเดินหมากไว้ในอ้อมอกของทุกคนนะคะ แล้วก็สำหรับใครชอบสไตล์
เด็กน้อยขี้อ้อนกับพี่เลี้ยงจำเป็นละก็ จัดให้แน่นอนคะ
p.s.มีหักมุมเล็กน้อย ลองเดาเล่นๆกันดูนะคะ