ปัญหาระหว่างเรา

"อิงตื่น..ตื่นสิ.อิงตื่น" เสียงของน้าสาวดังกังวานในความมืด ไม่อยากกลับไปหาน้ามีล่าเลย ฉันนั่งกอดเข่าท่ามกลางความมืด..เหงา..อยากมีใครซักคนใครก็ได้ที่เราสามารถเข้าใจตัวตนของเรา.."ฉันไง"เสียงนุ่มเรียบของหญิงผู้หนึ่งกล่าวในความมืด ใครกัน ฉันคิด "เดื๋ยวเราก็รู้จักกันเพราะเรารู้จักกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว" 
........................................
ฉันค่อยๆลืมตา ที่นี่ที่ไหนห้องปูนหยาบๆว่างเปล่า เราพยุงตัวลุกมองด้านนอกมีลูกกรงกั้นน้ามีล่าเกาะลูกกรงอยู่ "น้า ที่นี่ที่ไหนคะ" "สถานนีตำรวจนะจ้ะเดี๋ยวแป็ปนะ" ซักพักก็ตำรวจคนหนึ่งเข้าเปิดเข้ามาทักฉันว่า "สวัสดีตกใจไหมที่มานอนอยู่นี่"
"มีอะไรหรือคะ"ฉันงัวเงีย "ฉันขอถามนิดหน่อยก็จะได้กลับบ้าน"เขายื่นตรงหน้า
"เธอไปทำอะไรที่เซลูส" "หนูไปอะไรค่ะ"ฉันตอบ "เมื่อวานทางตำรวจได้ไปสำรวจสอบซากร.รเซลูสที่ไฟไหม้ ก็พบเธอและศพชายกลุ่มหนึ่งถูกทำร้าย บ้างคนถูกควักลูกตา บ้างคนถูกปาดคอ ท่อนเหล็กเสียบเข้าที่ดวงตาเธอเป็นคนเดียวที่รอดเธอพอให้การอะไรได้ไหม" ...คำตอบหนึ่งเดียวในใจฉันที่ไม่สามารถตอบได้ อาถรรพ์ค่ะ