ปัญหาระหว่างเรา

" พี่..ค่ะ..หนู..อยากกินไอศรีม..." เด็กหญิงคนเดิมยืนบนบันไดขั้นที่สูงที่สุด  ศีรษะของเธอมีของเหลวสี่เเดงไหลตามหน้าผาก ตาขาวโพลน มีน้ำสีคลำคล้ายน้ำตาอาบเเก้ม คอเอียงหักเกินมนุษย์ " ไม่มีเเต่กลับไปซะ"เสียงชายคนเดิมพุ่งเข้าประสาท มโนทุกอย่างจึงหายไป เหลือเพียงอุณถูมิความหลอนในสมองของเธอ     
เธอผู้เห็นสีดำมืด ที่เรียกว่า อาถรรพ์ เธอหอบหายใจเเรง เหงื่อโซมกาย โดยไม่รู้ตัว  " เธอ เธอ!" เขาเหย่าบ่าของอิงกิตเบาๆ "ค่ะ" อิงกิตพูดอย่างเหนื่ออ่อน พยุงตัวยืน ปัดเเข้งขา แล้ว เดินขึ้นบันได                       แค่ก้าวแรกอุณหถูมิความหลอนเเผ่ไปทั่วตัว แต่ก็ต้องกัดฟันทน เดินต่อจนขั้นสุดท้าย "พี่ต้องลงแบบนี้" เด็กคนเดิมโผล่กะทันหันและผลักสุดแรง เราร่วงตามแรง  แต่เพียงเสียวนาที ก็มีมือมากุมด้านหลังผลักดันไม่ให้เธอร่วงลงมาอีก "ไม่เป็นไรแน่จริงๆเหรอ"เขาคนนั้นประคองหลังและพยุงตัวเธอ เขาค่อนข้างสูงมาก เขาว่าจะไปส่งจนถึงมือผู้ปกครอง เราจึงสังเกตชาย คนนี้ได้บ้าง เขาสูงตามแบบคนอิตารีเหนือ ผิวขาวออกเข้ม ผมบลอนด์เงิน สมเป็นผู้ใหญ่ต้นๆ พอใกล้ถึงร้านน้าจูดี้ ก็ "บอกเเล้วไง ว่าพรุ่งนี้คืนแน่ ไม่เข้าใจเหรอ"  "ก็จะเอาตอนนี้ทำไมล่ะ"เสียงถกเถียงดำเนินต่อ อะไรฉันไม่เข้าใจเลย "มีอะไรกันครับ"ชายทีตามมาพุ่งหยุดเสียงถกเถียง    " คุณตำรวจ "น้าจูดี้ตกใจ ชายอ้วนคู่กรณีเดินหนีหน้าโกรธ  "พ่อ..ขา"เสียงหลอนเเว่วมา เด็กหญิงคนเดิมกอดขาชายอ้วน มีอีกร่างอีกปรากฏ ร่างโปร่งเเสงรูปร่างสาววัย 15 พุ่งมาทาง เรา อิงกิต " ปาปาทำอะไรแม่น่ะจีเซล ร้องไห้ตาเเดงหมดเเล้ว"    "เธอคิดว่าเธอเป็นใคร"   "เซียร์ร่าคะปาปา"