จาคีล่า เกมส์เทพคนยึดโลก

10.0

เขียนโดย ท่านแจ๊ค

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.41 น.

  5 ตอน
  3 วิจารณ์
  7,500 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 มีนาคม พ.ศ. 2558 05.08 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) การยอมรับ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     ลมเย็นๆของฤดูหนาวพัดผ่าน ใต้ร่มไม้ใหญ่โอ่อ่าหน้าพักพิง อากาศร่มรื่นเย็นสบาย เหมาะแก่การหลับงีบพักผ่อนเป็นที่สุด แต่กลับว่ามีชายบ้ายืนสนทนาคนเดียว ดั่งเป็นศิลปินเดี่ยวโชว์ของหมู่สัตว์น้อยใหญ่ในระแวกนั้น

     “แกมั่วแล้วละเจ้า บิวี้ ฉันไม่เห็นรู้สึกว่า จะมีอะไรหายไปไหนเลยนะ มันก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม ทั้งพ่อกับแม่ด้วย และอีกอย่างสาวๆสวยๆฉันก็มีความรู้สึกชอบไม่ต่างจากเดิม แล้วแกจะว่าฉันไม่สามารถรักใครได้ยังไงละ” กิวชายหนุ่มหน้างิ้วคิ้วโขมด ถกเถียงเสียงแข็งกับ บิวี้ ที่อยู่ในมือขวาของตน

     “ไม่ผิดหรอก จิบิ อยากจะทดสอบดูหน่อยมั้ยละ จะได้รู้ว่าเรื่องจริงรึป่าว” บิวี้ตอบโต้ด้วยน้ำเสียงท้าทาย

     “ก็เอาซี้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าสิ่งที่พูดมันจริงรึป่าว แล้วแกจะทดสอบยังไงละ” กิวทำหน้าสงสัย

     “ งั้นลองให้คนที่นายคิดว่า รัก ตายดูสิ ”

กิว ถึงกลับสะดุ้ง เงียบไปชั่วขณะ  “ นี้แกหมายความว่าไงกันแน่ ฉันไม่เชื่อแกหรอก ”  กิว ปฏิเสธทุกอย่างและยืนยันที่จะไม่เชื่อ บีวี้

     “เฮ้ ว่าไง กิว มายืนทำอะไรตรงนี้ละไม่รีบเข้าฟาร์มรึไง สายเอาเรื่องแล้วนะ ฮ่าๆ”

เสียงตะโกนทักทายพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขจากด้านหลัง ชายหนุ่มหันไปพบกับ ชายชราท้วมหน้าตายิ้มแย้ม ก้าวเดินด้วยความทะมัดทะแมน ที่หลังเต็มไปด้วยหญ้าอ่อนพูนเต็มตะกล้า  

     “ สวัสดีครับคุณปู่ โอ้วโห หญ้าอ่อนเต็มตะกล้าเลย นั่นแน่เอาอกเอาใจแม่สาวท้องแก่ตัวนั้นใช่มั้ยล่ะ ฮ่าๆ” กิว ทักทายอย่างสนิทสนม

     โคลม! เสียงบางอย่างที่กระทบกันอย่างแรง ชายชราร่างท้วมอยู่ๆก็ล้มลงไป หญ้าที่เต็มตะกล้ากระจัดกระจายเต็มพื้น ชายหนุ่มเรียบเข้าไปประคองชายชราขึ้นมาทันที “ คุณปู่เป็นอะไรไปครับคุณปู่ ” แต่ก็ไรเสียงของชายชราจะตอบกลับมา

     “ เค้าตายแล้วละ จิบิ ลองตรวจดูลมหายใจของเค้าสิ ”

ชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนมือตนไปที่จมูกชายชรา เป็นอย่างที่ บีวี้ พูดชายชราตายแล้วจริงๆ “ ช่วยไม่ได้ก็คงต้องบอกแม่ได้รับรู้แล้วละ ” กิวพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆเหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ

     ทันใดนั้นเองกิวก็นึกขึ้นได้ “ นี้มันผิดปกติแล้ว ทำไมเราไม่มีน้ำตาหรือรู้สึกเสียใจอะไรเลย  ทั้งๆที่ปู่คอยสอนเรื่องต่างๆมากมาย ทั้งเป็นเพื่อนเล่นยามที่เราไม่มีเพื่อน มักหาอะไรให้สนุกสนานตลอดมา แล้วนี้มันอะไรกันความรู้สึกที่มีต่อมันหายไป ”

     “ ตื่นได้แล้วละ จิบิ เป็นยังไงบ้างละกับความรู้สึกที่หายไป ”

ชายหนุ่มตกใจหันซ้ายหันขวา ทั้งชายชรากับหญ้าที่กระจัดกระจายอยู่ๆก็หายไป เหมือนไม่เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น “มันเกิดอะไรขึ้น”ชายหนุ่มสงสัย

     “ตอนที่บีวี้อยู่ในร่างกายของกิว บีวี้สามารถสร้างภาพลวงตาได้ช่วงขณะนึง นี้คือภาพที่สร้างจากจิตใต้สำนึกบวกกับการนึกคิดและสร้างให้เป็นภาพเหมือนจริง เป็นอย่างที่ บีวี้ บอกมั้ย”

     “อืม ฉันเข้าใจละ” ชายหนุ่มจำใจยอมรับกับสิ่งที่เสียไป...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา