จาคีล่า เกมส์เทพคนยึดโลก

     “นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ ทำไมเรารู้สึกสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก นี้ร่างกายเหมือนว่าตัวเรากำลังล่อยลอยอยู่กลางอากาศอย่างนั้นเลยละ ช่างเป็นความรู้สึกที่สุดยอดจริงๆ อยากอยู่แบบนี้ไปอีกนานๆจังเลย” และช่วงเวลาหลังจากนี้ไม่นานนัก “โอ้ย” เสียงร้องของกิวดังขึ้นด้วยความเจ็บปวด “เจ็บจังเลย เกิดอะไรขึ้นกันเนี้ย”

     “จะเกิดอะไรขึ้นกันละก็ด้ามไม้กวาดนี้ยังไงละ  ไหนบอก 5 นาที นี้แกปาไปเป็นชั่วโมงแล้วนะ แกจะให้ฉันรอแกไปถึงเมื่อไรเจ้ากิว”

     “ โถ๋  คุณนายเบญครับ คุณนายเบญ ช่วยลงไม้ลงมือเบาๆกับลูกชายสุดที่รักคนนี้ไม่ได้หรอไงครับ ถึงต้องเอาไม้กวาดมาฟาดหัวกันด้วย” จากนั้นกิวก็หันมองซ้ายมองขวาจนทั่วห้องเพื่อมองหา บีวี้  กิวคิดในใจ “เห้อ เราคงจะฝันไปจริงๆสินะ จะมีเรื่องบ้าแบบนี้เกิดขึ้นจริงๆได้ไง”

     “ก็เพราะเป็นลูกไงถึงต้องทำ แกจะต้องให้ฉันบ่นอีกกี่ครั้งกันนะ กว่าแกจะขยันขันแข็งช่วยงานครอบครัวน่ะ มัวแต่หมกมุ่นหน้าคอม ทั้งวี่ทั้งวัน มันช่วยให้ชีวิตแกดีขึ้นมาบ้างมั้ยเนี้ย”

     “ก็บ่นอยู่นั่นแหละคุณนายเบญ โอเคๆจะรีบไปทำงานเดี๋ยวนี้ละ” จากนั้น กิว ก็รีบไปที่ฟาร์มวัวของเขา แต่ละหว่างเดินทางไปที่ฟาร์ม กิว กับมีความรู้สึกอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเองเค้าก็ได้มองมือขวาของตน

     “รู้สึกยังไงบ้างละ จิบิ” เสียงของบีวี้ดังออกมาจากมือขวาของกิว

     “นี้ไม่ใช่ความฝันหรือเนี้ย แล้วแกมาทำบ้าอะในมือของฉัน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ” กิวตะโกนโวยวายที่บีวี้เข้าไปในมือของตน

     “ยังไม่ได้หรอก จิบิ การดึงพลังยังไม่เสร็จสมบูรณ์เลย จิบิ ต้องรออีก 3 วันนะ จิบิ อีกอย่างถ้า บีวี้ไม่เข้าไปอยู่ในมือ กิวต้องซ่วยแน่ๆ เนื่องจากแสงจากมือของกิวคือพลังงานชีวิตและมันกำลังออกจากร่างของกิวไป บีวี้จึงจำเป็นต้องรีบปิดกันแสงนั้นโดยเร็ว จิบิถ้าปล่อยไว้อีกเพียงไม่ถึงนาที กิวได้ตายทันทีเลยละ จิบิ”

     “ฉันไม่อยากจะเชื่อแกเลย เจ้าบีวี้ แล้วทำไมชีวิตของฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ” กิวเริ่มใจเย็นพร้อมถอนหายใจและเริ่มยอมรับได้บางส่วนแล้วตอนนี้

     “  กิว ตอนที่บีวี้อยู่ในร่างของ กิว น่ะ ทำให้บีวี้ รู้ถึง อุปนิสัยใจคอ ความสามารถทางร่างกาย ความทรงจำ และส่วนต่างๆของกิวทั้งหมดเลยนะ ว่า กิว เป็นบุคคลช่างเพ้อฝัน ขี้เกียจปลวกเปียกเอื่อยเฉื่อย ขี้บ่นขี้โวยวาย ไม่มีความสุขุมใจเย็น ความรู้ความสามารถก็อยู่ระดับกลางๆสรุปคือเป็นเหมือนของเกรด c ละนะ”

     “นี้แก จะปากดีไปแล้วนะ เดี๋ยวถ้าแกออกมาเมื่อไหร่ ฉันจะจัดรางวัลแห่งความรู้ดีของแกเลยหละเจ้าบีวี้” กิวพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเลยจิงเชียว

     “แต่ก็ยังมีข้อดีอยู่บ้างก็คงเป็นคนมีน้ำใจคอยช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอละนะ จิบิ  อ่ะ!! เกือบลืมไปนะ จิบิ ชิ้นส่วนชีวิตของ กิว ที่หายไปนะ บีวี้ รู้แล้วนะว่ามันคืออะไรละ จิบิ”

กิวรู้สึกตกใจเล็กน้อยและรีบถามบีวี้ทันที “อะไรละ อะไรของฉันที่มันหายไปเจ้าบีวี้”

     “เสียใจด้วยนะ กิว นายจะไม่สามารถรักใครได้ตลอดชีวิตเลย จิบิ”