เกม(ล่า)ฆ่าวิญญาณ

ตรอกซอยโทรมๆในเขต 11(ในโตเกียว)
"ฝนตกหนักจัง..."สาวผมสีเหลืองสดที่ชื่อว่าเลมอนพูดพลางเอามือมารองฝนแล้วยิ้มเล็กน้อย พลางลูบๆคล้ำๆปืนไรเฟิลFR-F2* คู่ใจ(*ดัดแปลงมาจากปืน FR-F1 เป็นปืนระบบโวลค์ แอคชั่น มีกระสุนขนาด 7.62มม.และลำกล้องสามารถซูมได้ถึง 8 เท่า(เป็นปืนที่มีอยู่จริงในโลกนี้น่ะจร้ะ))
"พวกนั้น...ทำอะไรอยู่น่ะ"เลมอนพูดเบาๆพลางมองบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยก้อนเมฆสีดำ
 
- ทางด้าน พวกนั้น ที่พูดถึง -
ในห้างที่มิเนเร่กับผมสู้กันคราวก่อน (ตอนนี้กำลังอยู่ในร้านไอศครีม)
"นี้ๆ มาสเตอร์คุณรู้จักพวกคนที่เป็จตัวแทนเทพคนอื่นบ้างมั้ยเนี่ย"มิเนเร่พูดพลางตักไอติมเข้าปากแล้วทำหน้าเคลิมเคลิ้มกับความเย็นของมัน
"ไม่รู้จักซักคน"ผมบอกแล้วตักไอติมรสช็อคโกแลตของตนเข้าปากบ้าง
"สังคมดีจริงๆ"มิเนเร่พูดประชดแล้วหัวเราะคิกคัก
"ขอบใจที่ชมน่ะ =.,="ผมประชดตอบ
"จะรับคำขอบคุณแบบประชดนั่นไว้ล่ะกัน ตอนนี้ที่ฉันรู้จักก็มี2คนเอง"มิเนเร่บอกแล้วตักไอติมเข้าปากต่อ
"อร่อยจังแหะ"เธอพูดเบาๆ
"อะ..อ่า มีใครบ้างล่ะ"ผมถาม
"หืม ก็มี โอบาร์ เจ้าของร้านบาร์เล็กๆแห่งหนึ่งน่ะเป็นตัวแทนเทพแห่งเสียงเพลงน่ะ อาวุธหรือของวิเศษก็แหวนแห่งเสียงบรรเลง ชื่อของวิเศษแบบนี้แต่ร้ายน่าดูเลยแหละ แหวนวงนี้จะดูดกลื่นเสียงต่างๆทุกชนิดแล้วแปรเสียงนั้นเป็นอาวุธ พลังเวทต่างๆหรือไม่ก็ควบคุมคนได้"
"เจ๋ง! อีกคนล่ะ"
"เลมอน..ยัยนี้ร้ายสุดแล้วล่ะเป็นตัวแทยเทพตั้งสองคนคือเทพแห่งการเดินทางและเทพีแห่งการส่งสารหรือการขนส่ง อาวุธก็สร้อยข้อเท้าของนักเดินทางที่ทำให้เดินและวิ่งได้เร็วเหมือนเสือชีตาร์ กับ ปากกาขนนกองเทพีการขนส่งที่แปลงเป็นของต่างๆหรืออาวุธได้ทุกชนิดน่ะ อ่อ!ตาซ้ายของยัยนี้เป็นตากลน่ะสามารถซูมได้ตั้ง5-6เท่าเลย อาวุธประจำกายยัยนี้ก็ปืนไรเฟิล FR-F2 เป็นปืนแบบใช้ซุ่มยิงนะน่ะ"
"อ่อ..เธอรู้จักแต่พวกที่อันตรายเนอะ"ผมตอบด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
"แหม thankจ้ะ นายจะเอาคืนที่ฉันประชดนายรึไง"มิเนเร่บอก(แถมพูดประโยคท้ายเบาๆด้วยน่ะ)
"คร้าบๆ กินไอติมก่อนเหอะ"ผมบอก แล้วคิดในใจประมาณว่า เราไม่รอดแหงๆมีแต่คนเก่งๆทั้งนั้นเลย