คู่รักคู่ฟิน ยิ่งดิ้นยิ่งรัก (Yaoi)

ผมรีบซาวเท้า ฉับ ฉับ เข้าไปเดินข้างๆอิบิ้นทันที ดูเหมือนว่ามันจะเร่งฝีตีน เอ้ย ฝีเท้าเร็วขึ้น ผมก็เพิ่มความเร็วตามมันเหมือนกัน ก่อนที่รั้งแขนอิบิ้นเราไว้แต่อิบิ้นก็ไม่คิดที่จะหันหน้ากลับมามองผมเลย
"โกธรหรอ" ผมถามไปสั้นๆ
"อือ..มากด้วย" โห่แค่ไม่ไปด้วยถึงกลับโกธรกันเลยหรอวะ แค่ไม่ได้ไปเดทด้วยกันโกธรแง๊ะ เรื่องเล็กจะตาย(พร่องง)
"แกจะโกธรฉันด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ไปทำไมห๊ะ"
"เรื่องเล็กๆน้อยๆหรอ?...ใช่สิสำหรับแกมันก็คงเป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ" อิบิ้นสะลัดดมือผมทิ้งก่อนที่จะเดินหนีไป ดูเหมือนว่าจะไปใหญ่แล้วนะเนี่ย ชิ! ช่างสิเราไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย(ผิดเต็มๆ)
สามวันต่อมา~
เร็วเหมือนสายฟ้าแลบ นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้วที่ผมไม่ได้พูดคุยหรอแม้กระทั่งมองหน้าอิบิ้นเลยด้วย ทำเอาพวกพี่ๆเพื่อนๆพากันสงสัยยกใหญ่ ตอนนี้พวกผมอยู่ในห้องรับแขกซึ่งไม่มีอิบิ้นอยู่ อิบิ้นอยู่ในห้องไม่ยอมลงมาเจอหน้าผม(ซะงั้น)
"บอม..ไปทำอะไรให้เจ้าบิ้นโกธรสะละ" พี่แต๋มถามขึ้น
"ก็ป่าวนี่คับ" ผมตอบพร้อมเลื่อนสายตามองพื้นห้อง(มองทำไม)
"จะป่าวได้ไงละ..ก็เห็นๆอยู่ว่าบิ้นมันโกธรแก" พี่แต๋มจะเค้นทามมายยย
"ไม่มีอะไรจริงๆคับ...แล้วผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้มันโกธรด้วย" ผมจำเป็นที่จะต้องโกหก(ยกโทษให้ผมด้วยน้อวว)
"โกหกชัดๆ" อ๊ากก! อิม่อน อิปากหมา ผมยังคงนั่งนิ่งไม่ยอมพูดอะไรแม้แต่คำเดียว ตอนนี้ทั้งหมดอยู่ในความเงียบ

"แกมีอะไรก็บอกกันมาก...อย่ามาโกหกแบบนี้พี่ไม่ชอบ" พี่แต๋มเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
"นั่นสิ...มีอะไรก็ต้องบอกกันสิ..เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ" พี่แพรพูดขึ้น ตอนนี้ผมไม่มีทางเลือกแล้ว! ทุกคนหันมาจับจ้องผมเป็นสายตาเดียวกัน ..เฮ้อ
"คือเรื่องมันเป็นแบบนี้" ช่วงบ่น ไม่นานผมก็บ่นเสร็จ
"หืม..เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง..ใช่สำครวญแล้วที่แกต้องโดนบิ้นโกธร" ฉึก! รู้สึกมีดแทงเข้าที่พุง
"แล้วจะให้ผมทำยังไงละคับ" ผมนั่งก้มหน้า
"ไปเดทกับบิ้นสะ" พี่แต๋มพูดขึ้น ผมหันไปมองทุกคนก่อนที่จะมาหยุดตรงที่พี่แต๋ม
"คงไม่ทันแล้วละคับ..เพราะบิ้นมันโกธรผมอยู่" ผมยังคงก้มหน้าต่อไป
"ไม่ต้องห่วง..เดี๋ยวพวกพี่จะช่วยแกเอง" ว่าแล้วพวกเราก็ร้อมวงกัน.........(ซุบซิบ)...........
"พวกเราหวังว่า..แผนการนี้จะสำเร็จ..แล้วทั้งสองจะเข้าใจกันและ..ลงเอยกันด้วยดีนะ" 
"อื้อ...ขอบคุณทุกคนมากนะ"