คู่รักคู่ฟิน ยิ่งดิ้นยิ่งรัก (Yaoi)

9.1

เขียนโดย มิกุ

วันที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 21.18 น.

  31 ตอน
  146 วิจารณ์
  35.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 มีนาคม พ.ศ. 2558 09.42 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) ตอนที่ 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก



 



"อะ...หาว" เสียงหาวของผมเองครับไม่ต้องตกใจไป (โรบิ้น) ผมมองเพื่อนๆทั้ง9ที่ยังนอนแอ่งแม๊งอยู่ตามมุมห้องไปมาก่อนที่จะลุกยืน
"เน่ๆ..ม่ายยดีนะเบเบ้..มาห้ายยกีนซะดีดี" จึ๋ย! ไม่ทันที่ผมจะได้ก้าวเดิน อิม่อนก็คว้า Teen ผมไปคลอเคีย เสียวว่ะ
"อิม่อนปล่อยยย!....เดี๋ยวปัดให้ไอ้ทอมมี่ลากไปกินในน้ำซะนิ" ผมพยายามแกะมืออิม่อนออก
"ดุจางวะ..เดี๋ยวปั๊ด..จับทามผัวซะเน่" ต๊าย! พูดออกมาไม่อายระบายปากมั้งนะแก
"ปล่อยดิวะ...นี่แน่!" ไม่นานผมก็เอาถุงเท้ายัดใส่ปากอิม่อนก่อนที่จะลงไปชั้นล่าง เสียวๆๆๆๆ  เล่นอะไรของมันแต่เช้าเลย บรื๋อ~~~~  ไม่นานผมก็ลงมาถึงยังห้องครัว(ทำอาหารเป็นระรู้ยัง) ก่อนที่จะลงมือประกอบอาหาร(ทุกวัน)
"หาววววว..โอ๊ย..น้ำปลาไหล"
"น้ำตา!...แอน..พอดีเลยหยิบน้ำปลาให้หน่อยสิ" ไม่นานแอนก็เดินตรงไปหยิบน้ำปลามาให้แต่โดยดี อย่างนี้สิค่อยน่ารักหน่อย
"ขอบใจ...วันนี้แกอยากกินอะไรอ่ะ..เดี๋ยวฉันจะทำให้เป็นพิเศษ" ผมพูดไปพรางทำอาหารไป
"ข้าวไข่ดาว...แค่นี้แหละไปอาบน้ำก่อนนะ..เสร็จแล้วเรียกด้วย" พูดจบแอนก็เดินออกไปนอกห้องครัวทันที อันที่จริงมาแค่นี้ไม่ต้องมาก็ได้นะ
ด้านบน บทพี่แต๋ม
"อ้าวๆๆ..ตื่นกันได้แล้ว..แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองซะ" ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน
"เออ..ลุกสิ..มัวแต่นอนกันอยู่ได้น่ารำคาญ..แหนะ..ยังไม่ลุกอีก" ปากแบบนี้ไม่ใช่ใครเลยอิม่อน แต่ตัวมันเองยังไม่ลุกเลย
"ลุกแล้วคับ..พี่แต๋มไปซื้อของกันเถอะ'' โอ้โห่ แพรเอ้ย ตื่นมาก็จะไปซื้ออย่างเดียวเลยง่ายยย =0=
"ไว้สายๆนะแพร..ตอนนี้พี่ไม่ว่าง" แพรพยักหน้าก่อนที่จะไปทำหน้าที่ของตัวเอง เหลือแต่ อิทอมมี่กับไอบอมนี่แหละ
"พี่แต๋มไม่ต้องมองเลย...ไปแล้วๆ" อิทอมมี่พูดพร้อมลุกขึ้นยืนแต่มันดันสะดุดล้มนี่สิฮา
"พี่แต๋มไม่เห็นใช่ป่ะ..เออไม่เห็น..ไปละ" อะไรของมัน พูดเองเออเองชัดๆ =0=
"พี่แต๋มบอมอยากนอนต่อเมื่อคืนบอมนอนไม่พอ..นะๆ" เห็นมันพูดอย่างงี้ทุกที คราวนี้จะไม่ยอมใจอ่อนอีกแน่
"แล้วแต่เลย..พี่ไปก่อนนะ..ระวังเจอ...นะ" ไม่นานก่อนที่ผมจะได้ก้าวเดินนั้นไอบอมก็วิ่งมากอดผมจากด้านหลังก่อนแล้ว =0= อะไรจะปานนั้น
"มะ..ไม่เอา..เขากลัว..เขายอมตื่นแล้วก็ได้..ไปนะ" เฮ้อ ไอบอมแกนี่ยิ่งกว่าอิทอมมี่อีกนะ =0=
ทุกคนกินข้าว
เสียงตะโกนของโรบิ้นนี่เอง(เหมือนเดิม) ทำให้แต่ละคนละหน้าที่ของตัวเองก่อนที่จะลงมานั่งกินข้าวพร้อมๆกัน(ผมก็ด้วย)
ด้าน โรบิ้น
มาสักทีกว่าจะมากันได้เล่นเอาซะเหงือกแห้งไปเลย
"ตามสบายเลย...วันนี้ผมทำสุดฝีมือเลย" สิ้นสุดคำพูดของผมทุกคนก็ลงมือกินกันทันที (สนกูบ้างมั้ย) 
"อาหารที่พี่บิ้นทำอร่อยทุกอย่างเลย" แหม่ๆ น้องทอมมี่วันนี้พูดจาเข้าหูกับเขาวันแรกเลยนะเนี่ย แบบนี้แหละคับวันๆของพวกผม พรุ่งนี้ก็ต้องไป ร.ร กันแล้วคงวุ่นวายน่าดู
"อะ..อ้าวมีใครเห็นเลซี่บ้าง"
"อยู่เน่ๆๆๆๆ..หันมามองอั้วหน่อย" ภาพคืออุบาทมากอยู่ๆดีๆมันก็คลานลงบันไดมาอย่างงั้นแหละ งูรึ
"แล้วทำไมแกต้องคลานมาด้วย"
"พอใจ..จบปิ้ง" ไม่น่าถามเลยกู
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา