ยัยนักบู๊กับนายสืบสวน
เขียนโดย 
คนรักบ้านนิยาย
วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 09.31 น.
แก้ไขเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 10.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) มาถึงแล้ววันที่ต้องสอบดนครี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแคร์ รองหัวหน้าแก๊งเมจิก
"เอาเลยๆควีน"
(ฟังเพลงที่กำลังเล่นไปนะค่ะและคิดไปเสียว่าแคร์กำลังร้องอยู่อย่าพึ่งอ่านจนกว่าเพลงจะจบนะ)
.................................................................................................................
.................................................................................................................
..................................................................................................................
"เฮ้!!" เสียงเพื่อนในห้องต่างกรี๊ดกันเสียงดังไม่รู้ว่าเสียงฉันดีขนาดนั้น เพราะปกติแล้วฉันไม่ต้อง
เรียนเลยเป็นคนเดียวที่ยังไม่ได้สอบแล้วต้องร้องคนเดียวเนี่ยนะ ช่างเถอะก้อยังดีที่ไม่แย่มาก^^
"สุดยอดเลยค่ะคุนพี่ดิฉันไม่เคยฟังเสียงตอนคุนพี่ร้องเพลงเลยไม่รู้ว่าเสียงคุนพี่ดีขนาดนี้สุดยอด
เลยดิฉันฟังไปแทบหลับเลยค่ะ" ซาโกะวิ่งมาเกาะแขนฉันแล้วชื่นชมฉัน"ขอบคุน..." ฉันเดินไปที่โต๊ะทำความเคารพครูและเตรียมไปกินข้าวมื้อกลางวันจู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดดังสนั่นหวั่นไหวทำให้ฉัน
รีบ
หันควับไปดู"เรียว!!"เรียวถือดอกลิลลี่ช่อเบอเลิ่มมาหาฉันแล้วยื่นให้"เธอร้องเพราะมากฉันยืนดู
ตั้งแต่ต้นจนจบเลย"ฉันรับอย่างอายๆเพราะมีคนยืนอยู่เต็มห้อง"ขอบคุนสำหรับดอกไม้และคำชมนะ"
ฉันถือมันไปที่ตู้ล็อคเกอร์เก็บมันและยิ้มให้มันพอปิดล็อคเกอร์!!!"ซาโกะ!!มายืนหลังฝาตู้ล็อคเกอร์
ตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันตกใจนะ!!"ฉันสดุ๊งโหยง"แล้วคุนพี่ล่ะค่ะปิ๊งนายนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"ฉันหน้าแดง
ระรื่อขึ้นมาทันที"จะบ้าหรอ!!!ฉันถือกฏของแก๊งเมจิกนะจะมีแฟนได้ยังไงเล่าอีกอย่างฉันกับเขาแค่
เพื่อนกันเท่านั้น"ฉันเดินหนีซาโกะอย่างไวเพราะยัยนี่ชอบจับผิดและตรงด้วยแต่ยังไงซะฉันก้อไม่
ได้ไม่ชอบเรียวหรอกนะแต่ว่าฉันมีกฏที่ต้องทำตามและไม่อาจฝ่าฝืนมันได้แถมถ้าฉันออกจากแก๊ง
ความลับบางอย่างจะถูกเปิดเผยด้วย"คุนพี่" แล้วอีกอย่าถ้าทุกคนรู้ความลับของฉันพวกเขาจะต้อง........."คุนพี่ค่ะ" พวกเขาต้องเกลียดฉันแน่เลย"คุนพี่ค้าา
" โดยเฉพาะเรียวถ้าเขา
เกลียดเราละก็......"คุนพี่!!!!!!!!!!!"
"หย๋า!! จะตะโกนทำไมเนี่ยซาโกะ!!"
"คุนพี่ชอบตานั่นจริงๆใช่มั๊ยค่ะเนี่ย"
"ซาโกะก้อฉันบอกแล้วไงว่าแค่เพื่อนน่ะ"
"ดิฉันรู้ว่าคุนพี่คิดอะไรอย่าปฏิเสธเลยค่ะคุนพี่ดิฉันน่ะ..."
"เงียบนะ!! ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่ฉันเคารพกฏของเมจิกและไม่เคยคิดผิดกฏทุกข้อเธออย่าทำมารู้
ดีเลย ฉันรู้ใจของฉันว่ามันว่ายังไงฉันก็พูดตามที่ใจบอกก็เท่านั้นอย่ามาก้าวก่ายเรื่องของฉันจะได้
มั๊ย!!"ซาโกะอึ้งเล็กน้อยกับสิ่งที่ฉันทำเมื่อกี๊ "ฉันขอตัวนะซาสโกะ..............." วันนี้มันอะไรกัน
เรียว รองหวัหน้าแก๊งยามาไคท์
วันนี้ผมมาทันเธอร้องเพลงด้วยล่ะผมยืนดูอย่าใจจดใจจ่อและมันทำให้ผมอึ้งจนพูดไม่ออกกับเสียง
ของแคร์ที่ผมไม่ได้ฟังมานานครั้งสุดท้ายที่ผมได้ฟังเธอร้องเพลงคือเมื่อตอนที่เรายังเล็กเธอร้อง
อะไรไม่รู้แต่เสียงเธอก็น่ารักตั้งนานแล้วโดยเฉพาะตอนร้องเพลงและนั่นก็เป็นเพลงที่ได้ฟังครั้ง
สุดท้ายพอเธอโตมาผมก็ไม่ได้ฟังอีกเลย จนวันนี้ ผมเอาดอกลิลลี่ให้แคร์ไปและไม่รู้ว่าเธอเอา
ทิ้งไหนผมรู้ว่ามันไม่มีหวังแคร์ไม่ชอบผมแน่ ผมแอบชอบเเคร์นานแล้วและเเน่ใจว่าจะไม่เปลี่ยน
ใจไปรักใครแน่ตั้งแต่วันที่ผมเข้าไปปลอบเธอวันนั้นผมก้อตั้งมั่นว่าจะรักแคร์คนเดียวและจะรัก
ตลอดไปต่อให้ผมต้องแอบรักตลอดไปก้อตามที มีสาวหลายๆคนเดินตามผมเป็นเห็บพอพัก
กลางวันผมเลือกห้องข้างๆที่ติดกับห้องกินข้าวของแคร์ผมนั่งฟังอยู่นานโขเลยและจู่ๆก้อมีเสียงดังออก
มาทำเอาผมสดุ๊ง "เงียบนะ!!ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่ฉันเคารพกฏของเมจิกและไม่เคยคิดผิดกฏทุก
ข้อเธออย่าทำมารู้ดีเลย ฉันรู้ใจของฉันว่ามันว่ายังไง ฉันก้อพูดตามที่ใจบอกก็เท่าั้นอย่ามาก้าวก่าย
เรื่องของฉันจะได้มั๊ย!!"ผมรู้ว่าเเคร์กำลังพูดเรื่องผมเเน่เรื่องนี้ทำเอาผมสะอึกเลยล่ะถึงแม้ห้องนี้จะ
มีผมนั่งอยู่คนเดียวแต่ผมกลับร้อนอย่างบอกไม่ถูกผมแน่ใจแล้วว่าไม่มีหวังแน่.....เดี๋ยว!ผมมา
ทำงานที่พี่คิมมอบให้นี่ไม่ใช่มาตามจีบแคร์นะโถ่เอ๊ยทำไมผมถึงได้เหลวไหลแบบนี้จะเสียเวลาไป
สองวันแล้ว ตายๆๆๆๆผมทำอะไรอยู่เนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
