ตำนานห้องน้ำโรงเรียน

เช้าวันต่อมา..
มีข่าวคราวว่าห้องน้ำนั้นมีคดีอีกรอบแต่ที่แปลกนั้นก็คือมันมีแต่รอยเลือดเป็นทางยาวจนไปสิ้นสุดที่หน้าประตูห้องน้ำห้องสุดท้ายพอช่วยกันงัดลูกกลอนออกก็พบเพียงเศษกระเบื้องแตกนิดๆพร้อมกนฝุ่นที่เกาะจนจะกลายเป็นหนังฝุ่นมหากาพย์เลย
"สรุปมันเกิดอะไรขึ้น?" ผอ. เริ่มสอบถามตำรวจทันที
"ผมก็ไม่แน่ใจครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นผมจะเอาคราบเลือดนี้เนี่ยไปตรวจดีเอ็นเอครับ" ตำรวจตอบกลับมา
น้ำฟ้า Talk's
"แซ๊ดๆๆๆๆ!!" อยู่ดีๆเสียงอะไรบางอย่างก็ออกมาจากลำโพงโรงเรียน
"ติงติ๊งติง...ติงติง.." 
"เฮ้!! นั่นมันเสียงอะไรน่ะ!" เซียร์เอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเพลงประหลาด
"เพลงนี้มัน....." 
"เพลงนี้ทำไมน้ำฟ้า!?" เซียร์ตะโกนดังขึ้น
"แอน.." 
ฉันพลักเซียร์และรีบวิ่งลงอาคารอย่างเร่งด่วนใครเป็นคนเปิดเพลงนี้กันแน่นะ!!
"ตึ่งตึงตึงตึ๊ง..."
"ตึกๆๆๆๆ!!" ฉันเร่งฝีเท้าอย่างเร็วเพราะเพลงใกล้จะถึงท่อนสุดท้ายเข้าไปทุกที
"ปั่ง!" ฉันเปิดประตูห้องประชาสัมพันธ์ออกอย่างแรงจนทุกคนในที่นั้นหันมาดูฉันเป็นตาเดียวก่อนที่เขาจะกลับไปวุ่นวายกันต่อ
และในที่สุดเพลงก็จบลงไป..
"ไอ้บ้าเอ้ย!!" ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ
ณ ห้องเรียน..
"เอาล่ะนักเรียนหยุดคุยเรื่องนั้นกันได้แล้วเรามาเริ่มเรียนกันดีกว่า!" ครูเริ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเพื่อนทุกคนในห้องต่างเริ่มพากันซุบซิบเรื่องเสียงเพลงนั้น
"นี่น้ำฟ้า..บอกมาได้มั้ยทำไมเธอถึง...ตามหาคนเปิดเพลงนั้นล่ะ?"
"เพลงนั้นน่ะ..เธอเป็นคนชอบเพลงนั้นมากเธอมักจะเปิดให้ฉันฟังตลอดเวลาฉันไม่รู้ว่าเพลงมันขึ้นมาได้ยังไงถ้าเธอแค่อยู่ในห้องน้ำนั้นแล้วใครเป็นคนเปิดเพลงล่ะ?"
"อ้อ....เธอนี่คงรักเพื่อนมากเลยสินะขนาดเพื่อนของเธอโดน...นั่นแหละเธอยังอุสส่าตามมาเธอไม่กลัวเลยหรอ?" เซียร์พูด
"หึ..นั่นเพื่อนฉันนะฉันจะกลัวทำไมล่ะ.." 
"อ้าวเธอเองหรอน้ำฟ้าที่เคยเป็นเพื่อนของคนที่ถูกฆ่าตายเมื่อสองปีก่อนหรอ!!" อยู่ดีๆยัยไยไหมก็เอ่ยขึ้นเสียงดังจนทุกๆคนเริ่มต่างพากันซุบซิบกันใหญ่
"เธอก็ไยไหมไม่ใช่หรอที่เขาว่าชอบ'เสือก'แถมปากดีอีกน่ะ?" ฉันตอบกลับไปทันที
"อูยยยย.." เสียงคนในห้องต่างเอ่ยออกมาด้วยความสะใจส่วนยัยไยไหมนั่นก็เหวี่ยงกลับแล้วก็หันหน้าไปทางอื่นแทน
เลิกเรียน
ไยไหม Talk's
"เฮ้ยแกเราไปก่อนนะ" 
"บ้ายบายคร้าสาวๆเจอกันพรุ่งนี้น้าาา" ไยไหมบอกลาเพื่อนแสนแรด เอ้ย! แสนรักทันทีก่อนที่เธอจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
"หึ! วันนี้จะไปเที่ยวผับไหนดีนะที่คนหล่อๆเยอะน่ะ คริๆ ทาปากดีกว่าา" พูดจบเธอก็หยิบลิปสติกสีชมพูพริ้งสะพรั่งขึ้นมาทางปากในทันที
"แอ๊ด....." ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็ได้ถูกเปิดออกพร้อมกับ..
ร่างของนักรียนสาวหัวกระต่าย!
"กรี๊ดดดดดด!!"
ไยไหมร้องกรี๊ดทันทีแต่ผีหัวกระต่ายนั่นก็เข้ามาจับหัวของเธอและโขกเข้ากับกระจกห้องน้ำจนเศษกระจกนั้นทิ่มเข้าไปที่หน้าของไยไหมจนเลือดอาบเต็มหน้าไปหมด
"ย่ะ..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ"
ไยไหมอ้อนวอนผีหัวกระต่าย!แต่มีหรือที่เธอจะปล่อยให้คนอื่นมีชีวิตรอดกลับไป
"ฉึกๆ!!" ผีหัวกระต่ายดึงเศษกระจกชิ้นใหญ่ที่ติดอยู่กับหน้าของไยไหมและแทงเข้าไปที่อกของเธอทันทีจนเธอแน่นิ่งไม่ตอบโต้อะไรอีก
"ถึงแม้ฉันไม่มีหัวฉันก็พูดและได้ยินได้ก็แล้วกันอีพวกหน้าโง่นี่....." ผีหัวกระต่ายเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่ชวนขนลุกก่อนจะกลับห้องน้ำห้องสุดท้ายไป..
โปรดติดตามตอนต่อไป...