ตำนานห้องน้ำโรงเรียน

เซียร์ Talk's
"เธอคือหัวของฉันฉันเอาหัวของฉันต่อด้วยพลังที่เปี่ยมไปด้วยความแค้นจนมีชีวิตและให้อาศัยอยู่ในโรงเรียนนี้..."
"และฉันจะฆ่าทุกคน.."
"ฉันให้หัวของฉันลืมความจำทั้งหมดและสร้างความทรงจำปลอมขึ้นมา.."
"เธอทำแบบนั้นทำไม?!!" ผมถามเธอกลับไปด้วยความโมโหทำไมกัน? ผมแอบชอบเธอนะทำไมถึงเป็นแบบนี้
"ก็เพราะพวกมันเลวกันทุกคนไง! ขนาดหัวของฉันพวกมันยังแอบเผาการบ้านแอบเอาสมุดไปซ่อนแม้กระทั่งแก! แกยังเคยคิดที่จะแกล้งจีบหัวของฉันด้วยความสนุก!!"
"ไม่!! ฉันอาจเคยคิดอย่างนั้นแต่ตอนนี้ไม่ใช่เลยฉันชอบเธอจริงๆไม่งั้นฉันจะช่วยเธอลงมาหรอฉันชอบเธอจริงๆ..."
"ฮ้ะ!..."
เธอเงียบไปสักพักนึงก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมา
"ไม่เป็นไรนะ..ความแค้นมันควรจะหยุดลงได้แล้ว"
"ไม่! นายก็อยู่ในโรงเรียนถ้านายรักฉันจริงนายต้องแย่งหัวของฉันมา!"
พูดจบหัวของน้ำฟ้าก็โดนขวานเหวี่ยงจนขาดและค่อยๆลอยขึ้นไปติดกับหัวของผีสาวหัวกระต่ายนั่นจากหน้าตาที่ใสๆก็เริ่มเปลี่ยนเป็นขาวซีดและเห็นเส้นเลือดเต็มทั่วใบหน้าของเธอ
"นายต้องตัดหัวของฉันออกฉันถึงจะไม่ฆ่านายและคนในโรงเรียนนี้จะรอด!" เธอพูดออกมาจากปากสีดำคล้ำเธอลืมตาขึ้นมาและพบว่าตาเธอเป็นสีขาวโพลน
"เหอะ!!"
พูดจบเธอก็จัดการทำให้พื้นที่ผมยืนอยู่นั้นถล่มลงมาแต่ยังดีที่ผมยังเกาะเอาไว้ทัน
"ยังอุสส่ารอดอยู่อีกนะ!" จากนั้นเธอก็เริ่มลอยขึ้นเหนือพื้นและพุ่งเข้ามาหาผมทันที
"พลั่กก!!" ผมจัดการเอาโต๊ะฟาดไปที่หน้าเธออย่างเต็มแรงจนเธอกระเด็นติดกับหน้าต่าง
"หึ! ฝีมือไม่เลวเลยนี่!" 
"ครืดดๆๆ!!"
โต๊ะทุกตัวถูกยกลอยขึ้นจากนั้นก็...
"ตุ๊บๆๆ!!" 
โต๊ะทุกตัวรุมขว้างใส่ผมอย่างจังจนผมจุกลุกขึ้นยังไม่ไหวเลย
"สมน้ำหน้า..อวดดีเองนะ!"
เธอพูดและค่อยๆลากขวานมาทางผม
ผมตะเกียกตะกายไปที่หน้าต่างเพื่อออกไปยังนอกระเบียง
"จะหนีไปไหนมาตายซะ!!"
"ไม่!!"
"ฉึกกกก!!"
ผมหยิบเศษกระจกและแทงไปที่คอของเธอและเหวี่ยงเธอติดกับกระจกหน้าต่าง
"ขอโทษนะ.."
จากนั้นผมก็หยิบขวานขึ้นและยกขึ้นเหนือหัว
เธอมองผมด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
ลาก่อน..
"ฉับ!!!"
สามเดือนต่อมา...
ผมได้ข่าวอีกทีว่าโรงเรียนนั้นถูกปิดไปอย่างถาวรและพบศพมากกว่าห้าร้อยคนและผู้รอดชีวิตอีกสองร้อยกว่าคนซึ่งใช่!หนึ่งในนั้นคือผม
ข่าวข่มขืนนั้นยังคงได้ยินกันอย่างหนาหู
ถ้าประเทศไทยมีโทษผู้กระทำผิดอย่างสาสม
กฏหมายไทยคงจะศักสิทธิ์ขึ้นกว่านี้...
จบ...