ตำนานห้องน้ำโรงเรียน

เซียร์ Talk's

"เธอคือหัวของฉันฉันเอาหัวของฉันต่อด้วยพลังที่เปี่ยมไปด้วยความแค้นจนมีชีวิตและให้อาศัยอยู่ในโรงเรียนนี้..."

"และฉันจะฆ่าทุกคน.."

"ฉันให้หัวของฉันลืมความจำทั้งหมดและสร้างความทรงจำปลอมขึ้นมา.."

"เธอทำแบบนั้นทำไม?!!" ผมถามเธอกลับไปด้วยความโมโหทำไมกัน? ผมแอบชอบเธอนะทำไมถึงเป็นแบบนี้

"ก็เพราะพวกมันเลวกันทุกคนไง! ขนาดหัวของฉันพวกมันยังแอบเผาการบ้านแอบเอาสมุดไปซ่อนแม้กระทั่งแก! แกยังเคยคิดที่จะแกล้งจีบหัวของฉันด้วยความสนุก!!"

"ไม่!! ฉันอาจเคยคิดอย่างนั้นแต่ตอนนี้ไม่ใช่เลยฉันชอบเธอจริงๆไม่งั้นฉันจะช่วยเธอลงมาหรอฉันชอบเธอจริงๆ..."

"ฮ้ะ!..."

เธอเงียบไปสักพักนึงก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมา

"ไม่เป็นไรนะ..ความแค้นมันควรจะหยุดลงได้แล้ว"

"ไม่! นายก็อยู่ในโรงเรียนถ้านายรักฉันจริงนายต้องแย่งหัวของฉันมา!"

พูดจบหัวของน้ำฟ้าก็โดนขวานเหวี่ยงจนขาดและค่อยๆลอยขึ้นไปติดกับหัวของผีสาวหัวกระต่ายนั่นจากหน้าตาที่ใสๆก็เริ่มเปลี่ยนเป็นขาวซีดและเห็นเส้นเลือดเต็มทั่วใบหน้าของเธอ

"นายต้องตัดหัวของฉันออกฉันถึงจะไม่ฆ่านายและคนในโรงเรียนนี้จะรอด!" เธอพูดออกมาจากปากสีดำคล้ำเธอลืมตาขึ้นมาและพบว่าตาเธอเป็นสีขาวโพลน

"เหอะ!!"

พูดจบเธอก็จัดการทำให้พื้นที่ผมยืนอยู่นั้นถล่มลงมาแต่ยังดีที่ผมยังเกาะเอาไว้ทัน

"ยังอุสส่ารอดอยู่อีกนะ!" จากนั้นเธอก็เริ่มลอยขึ้นเหนือพื้นและพุ่งเข้ามาหาผมทันที

"พลั่กก!!" ผมจัดการเอาโต๊ะฟาดไปที่หน้าเธออย่างเต็มแรงจนเธอกระเด็นติดกับหน้าต่าง

"หึ! ฝีมือไม่เลวเลยนี่!" 

"ครืดดๆๆ!!"

โต๊ะทุกตัวถูกยกลอยขึ้นจากนั้นก็...

"ตุ๊บๆๆ!!" 

โต๊ะทุกตัวรุมขว้างใส่ผมอย่างจังจนผมจุกลุกขึ้นยังไม่ไหวเลย

"สมน้ำหน้า..อวดดีเองนะ!"

เธอพูดและค่อยๆลากขวานมาทางผม

ผมตะเกียกตะกายไปที่หน้าต่างเพื่อออกไปยังนอกระเบียง

"จะหนีไปไหนมาตายซะ!!"

"ไม่!!"

"ฉึกกกก!!"

ผมหยิบเศษกระจกและแทงไปที่คอของเธอและเหวี่ยงเธอติดกับกระจกหน้าต่าง

"ขอโทษนะ.."

จากนั้นผมก็หยิบขวานขึ้นและยกขึ้นเหนือหัว

เธอมองผมด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

ลาก่อน..

"ฉับ!!!"

สามเดือนต่อมา...

ผมได้ข่าวอีกทีว่าโรงเรียนนั้นถูกปิดไปอย่างถาวรและพบศพมากกว่าห้าร้อยคนและผู้รอดชีวิตอีกสองร้อยกว่าคนซึ่งใช่!หนึ่งในนั้นคือผม

ข่าวข่มขืนนั้นยังคงได้ยินกันอย่างหนาหู

ถ้าประเทศไทยมีโทษผู้กระทำผิดอย่างสาสม

กฏหมายไทยคงจะศักสิทธิ์ขึ้นกว่านี้...

จบ...