รักถล่มห้อง

 ผมจะเล่าให้ฟังนะคับ ผมเลม่อนส่วนไอคนที่นั่งอยู่ข้างผมเนี่ยก้ไอกวิน คนที่ทำให้ผมร้องไห้วันนั้นอ่ะ  ที่จริงแล้วมันเปนคนที่เฟรนลี่นะแต่ว่ามันอยู่ในวงการคนดังในโรงเรียนผมเลยไม่ค่อยได้ยุ่งกับมันจนกระทั้งมันทำผมไม่สบาย มันนัดผมแต่มันผิดสันยา ผมเลยโกดมันไงคับ.... แล้วมันก้ไถ่โทดโดยการไปรับไปส่งที่บ้านผมเปนเวลา1สัปดา แต่..... มันเลย1สัปดามาแล้ววมันก้ยังคงไปรับไปส่งที่บ้านผมเหมือนเดิมม สงสัยกลัวผมโดนฉุดมั้ง//ไม่ตลกนะ..
"กาาาวินนนนนน!!! มึงไปพูดแบบนั้นใส่น้องเขาได้ไงว่ะ"ผมพลักกวินออกห่างแล้วเตะมันไปหลายที
"ทำไมๆๆ ก้กุพูดความจิงอ่ะ  กุชอบมึงได้ยินไหมกุชอบมึงง" กวินหัวเราะชอบใจ ผมคิดว่าเขาอาจจะล้อเล่นนะ แต่.ทำไมหัวใจผมต้องเต้นแรงแบบนี้
"5555" ไม่ตลกล่ะกวิน
"กวิน.มันไม่ตลกนะ มันชอบมึงก้บอกมาดีๆ ทำไมๆทำไมต้องแกล้งด้วย" ผมก้พูดไปงั้นแหละคับก้
อยากแกล้งให้มันเสียหน้าไปก้เท่านั้น
" ก้.....กุชอบมึงจิงๆนะ คบกันดูไหม" ห๊ะ!!! ใครจะรู้ว่ามันทำแบบนี้ก้แค่แกล้งพูดนะเฟ้ยย
ตึกตักๆๆๆ เห้ยๆทำไมหัวใจเราเต้นแรงแบบนี้น่ะ ไอกวินคนบ้า
"ไอกวินคนบ้าาา" มันเผลอหลุดปากออกไปเพราะความเขินของผม ผมไม่ได้พูดดด ตอนนี้หน้าของผมคงแดงไปแล้วล่ะคับ มือก้เริ่มสั่น งื้อออ
"บ้าาแล้วรักไหมล่ะ ม่อนนน" ทำไมต้องหยอดคำหวานใส่ด้วยย ไอบ้าา ขาผมเริ่ไม่อยู่กับที่ ผมวิ่งหนีอีกคนไปโดยไม่รู้ตัว
"ม่อน! ม่อน! รอก่อนสิ" เขาวิ่งตามผมมาใกล้มากก แต่ผมก้ยังวิ่งต่อไป จากนั้นก้เหมือนผมสะดุดอะไรบางอย่าง
แล้วเกิดอะไรขึ้นต่อก้ไม่รู้ รู้อีกที่ผมก้อยู่ที่ห้องของใครไม่รู้??
บทพิเศษ กวิน
ผมวิ่งตามม่อนไป  ไอที่พูดออกไป มันก้เรื่องจริงนั้นแหละคับ อยู่กับม่อนผมก้ชอบ อยากอยู่ใกล้นานๆ ตัวม่อนก้ขาวน่าดูดซะขนาดนั้น หึหึลากเข้าห้องดีไหมน้าา
"ม่อน!ม่อน! รอก่อน" ผมตะโกนเรียกอีกคน  แต่ม่อนยังคงวิ่งหนีผม คงเขินล่ะมั้งแต่ถ้าม่อนรับผมเปนแฟนก้ดี....แต่ถ้าม่อนไม่รับผมเปนแฟน ม่อนคงเกลียดผมแน่ๆ  
"เห้ยยยย!!" ผมอุทาน ม่อนสะดุดพื้นต่างระดับผมรีบวิ่งเข้าไปหา  จะทำไงดีๆผมคิดในใจ ที่นี้มันก้โรงเรียน งั้นพาไปห้องพยาบาลก่อน 
"คนเยอะชิบ" ผมสบถออกไป แต่ก้ไม่ได้อาย ผมรีบอุ้มม่อนไปห้องพยาบาลแต่เขาก้ยังไม่ตื่นสักที
.
.
.
"ม่อน....ม่อนน" เขาเริ่มรู้สึกตัว..และกำลังมองไปทั่วห้องของผม  อันที่จิงม่อนหัวแตกด้วย คุนครูเลยพาส่งโรงพยาบาล แต่ยังไม่ได้โทรบอกพ่อแม่ของเขา ผมเลยพาม่อนมาที่ห้อง
"ที่นี้ที่ไหนอ่ะ" เขามองหน้าผม ถามผมด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
"หะ..ห้องเราเอง" ผมพูดออกไปหน้าตาย  โดยไม่คิดว่ามันจะเปนแบบนี๊!!
"จะทำอะไรเราอ่ะ เห้ยออกไปนะ!"สองมือระดมทุบมาที่ตัวผม เขาร้องโวยวาย ไม่ยอมฟังผมเลยย 
"ม่อนฟังเราก่อน มันมะ.."เขาทุบอกผม จนผมพูดไม่ออก ขืนปล่อยไว้แบบนี้มีหวัง พ่อแม่ต้องสงสัยแน่ๆเลย
"ไม่ต้องมาพูดมากออกไป" เขาเริ่มดิ้นไม่ยอมให้ผมจับ  ผมรวบรวมแรงทั้งหมด กอดม่อนเอาไว้แล้วประกบปากอีกคนให้เงียบ