ボディガード บอดี้การ์ดสุดซ่ากับคุณหนูซึนเดเระ

         อ่า -w- มะวานดันทำยัยรินร้องไห้ ต้องไปขอโทษซะแล้วสิ...^^

ก๊อก~ก๊อก~ก๊อก~ 

"รินเปิดประตูหน่อย" จะหายโกรธรึยังนะ เฮ้อ~แต่ยัยนี่คงไม่หายง่ายๆหรอกเนี่ย

          3 นาทีต่อมา....

ทำไมยังไม่มาเปิดอีกเนี่ย หรือกำลังหลับ ดีล่ะเปิดเข้าไปเลยละกัน

"จะเปิดละนะ" ผมค่อยๆเปิดประตูห้องของรินออกเบาๆ

"เข้ามาทำไม!ตาบ้า!ไปหาแฟนนายไป๋!" -_-! กะแล้วเชียวยังไม่หายโกรธสินะ แถมยังไม่หันหน้ามาคุยกันด้วย

"เรื่องเมื่อวานขอโทษนะ..." ผมเดินไปหารินแล้วกอดเธอจากด้านหลัง

"ปล่อยฉันนะ ตาบ้า!เป็นแค่บอดี้การ์ดแท้ๆอย่ามาแตะตัวฉัน!" ผมยังคงกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ

"นี่ริน!แค่แกล้งแค่นี้ทำไมต้องโมโหด้วย หรือเธอหึงผมกันแน่ห้ะ!" ผมตะคอกใส่หูรินโดยมือยังกอดรินอยู่

"น่ะ...นั่นมันก็เพราะฉันเป็นเจ้านายไงล่ะ เลยต้องดูแลลูกน้องดีๆ!แล้วทำไมนายต้องตะคอกใส่ฉันด้วยล่ะ ตาบ้านี่!" ง่ะ...รินตะคอกใส่ผมแล้วเดินไปนอนคลุมโปลงบนเตียง

          2 ชม.ต่อมา....

     ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วสินะ เดี๋ยวมิโอะก็คงเอามาให้เองแหละมั้ง

ก๊อก~ก๊อก~ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องผมดัง

"เข้ามาเลยครับ ประตูไม่ได้ล็อก" ผมตะโกนออกไปหาคนที่เคาะ

"คุณยูโตะคะ ทานอาหารกลางวันด้วยกันนะคะ^^" พูดถึงก็มาเลยแฮะมิโอะเนี่ย 

"โอ้!กำลังรออยู่เลย" ผมพูดออกไปด้วยนํ้าเสียงเข้มแข็งเหมือนทหาร

"ค่ะ^^วันนี้มีข้าวปั้นกับไข่ม้วนนะคะ" ข้าวปั้นเหรอ  อืม...ก็พอกินได้อยู่อ่ะนะ

"งั้นจะกินละนะคร้าบ" ผมหยิบข้าวปั้นมาก้อนนึงก่อนจะพูดคำก่อนทานอาหารทุกครั้ง...

          15 นาทีต่อมา...

"อ่า~เอาซะอิ่มเลยข้าวปั้นของมิโอะเนี่ย อร่อยมากเลย" ผมนอนจุกอยู่กลางห้องพลางพูดติชมข้าวปั้น

"ขอบคุณค่ะ คุณยูโตะ^^" แหะๆๆ

ก๊อก~ก๊อก~ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้นอีกครั้ง

"เข้ามาเลยห้องไม่ได้ล็อก^^"  ผมพูดออกไปอย่างยิ้มแย้ม

"สวัสดีจ้ะ ยูโตะคุง~" อ่า เสียงนี้มันยูมินี่หว่า คิดถึงเป็นบ้าเลย

"สวัสดีค่ะคุณยูมิ" มิโอะยืนขึ้นโค้งต้อนรับยูมิอย่างสวยงาม

"ค่ะ คุณมิโอะ^^" ผมของยูมิสะบัดพลิ้วตามลม ทำให้เธอสวยขึ้นกว่าเดิม >//< ช่างงดงามอะไรเช่นนี้

"แล้วมีธุระอะไรพิเศษรึเปล่าถึงมาหาผมที่ห้องแบบนี้เนี่ย~" ผมพูดออกไปพลางเดินไปปิดประตู

"ก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก แค่จะมาชวนไปทานข้าวน่ะ" -0- รู้งี้ไม่น่ารีบทานเลย กำๆๆ

"พอดีเราทานไปแล้วน่ะค่ะ^^ แล้วทำไมไม่โทรมาบอกก่อนที่พวกฉันจะทานล่ะคะ" มิโอะถามแทนผมราวกับว่ารู้ใจผม

"แบตหมดน่ะ ก็เลยโทรมาไม่ได้" อ่อ อย่างงี้นี่เอง เข้าใจล่ะ

"อ๋อค่ะ^^" มิโอะยิ้มหวานให้ยูมิที่นั่งอยู่ข้างๆผมบนเตียงที่ผมใช้นอนโดยมีผมนอนตักอยู่

"ตักยูมิเนี่ย ยังนุ่มเหมือนเดิมเลยนะ^0^" ขาเธอก็ทั้งขาว ทั้งเรียว ชวนให้ได้อารมณ์จริงๆ -.,-

ปัง!~ อะจะอะ!เสียงเปิดประตูห้องผมดังปัง!พร้อมกับรินที่เป็นคนเปิดมัน

"โย่วริน!" ผมรีบลุกจากตักของยูมิแล้วทักทายรินที่ไม่รู้ว่าไปโกรธใครมา

"ยูโตะ!ทำไมมีผู้หญิงเต็มห้องแบบนี้!" รินเดินมาดึงหูผม

"โอ๊ยๆๆๆ!!เจ็บนะริน" อ้าก!รินดึงหูผมแล้วลากลงจากเตียง

"อย่าทำร้ายคุณยูโตะนะคะ!" T-T อ่า มิโอะพูดปกป้องผมแล้วปัดมือรินออก

"โหดร้ายจังเลย...รินเนี่ย" T-T อื้ม~ยูมิพูดช่วยเราอีกคนแล้ว ผมจึงกระโดดไปหลบหลังทั้งสองคน

"หลบไปนะ!นี่มันเรื่องของเจ้านายกับลูกน้อง" - - แล้วมันเกียวไรกับที่ผมเอาผู้หญิงมาเต็มห้อง

"อ๋อ หรือว่าเธอจะชอบยูโตะล่ะริน ฉันเห็นเธอเอาแต่ลงโทษยูโตะนี่นาเวลาอยู่กับพวกฉัน" =[]= วอท? เธอพูดอะไรน่ะยูมิ เดี๋ยวรินก็อาละวาดหรอก!!

"มะ....ไม่ใช่น่ะ...ฉันเนี่ยน่ะ...จะมาชอบคนแบบตานี่...ไม่มีทาง" QwQ อ๊ะ รินพูดแล้วหลบตายูมิด้วยล่ะ หรือว่าจะจริง

"แล้วหลบตาทำไมคะ คุณริน?" มิโอะพูดราวกับจะจับผิดริน

"นั่นสิ...?" Q^Q โอ้ว ตอนนี้ยูมิกับมิโอะกำลังรุมรินอยู่สินะ

"อย่าจุ้นไม่เข้าเรื่องน่า!ฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของฉัน!"
ปัง!รินวิ่งออกจากห้องผมไปด้วยสีหน้าเขินอาย

"หึ...ยัยนั่นคงจะชอบนายซะแล้วล่ะยูโตะ^^" =3= ถึงจะชอบก็ไม่ดีใจหรอกนะ เพราะเหมือนกับได้กระดานมาซักผ้า

"ฉันไม่ให้คุณรินแย่งคุณยูโตะไปจากฉันหรอกค่ะ เพาะดูภายนอกฉันก็ชนะใสๆอยู่แล้ว^^" -.,- อ่า มิโอะพูดพลางส่ายหน้าอกอันใหญ่ๆของเธอไปมา 

"ก็นะ^^เธอคงใหญ่ไม่เท่าฉันหรอก" >0< ว้าว!ยูมิก็ส่ายหน้าอกที่ใหญ่กว่ามิโอะของเธอด้วยเหมือนกัน  -3- อ่า สวรรค์ชัดๆเลย วันนี้ก็ผ่านไปรวดเร็วอีกครั้งราวกับเป็นช่วงเวลาแค่แป๊ปเดียว...-3-