ボディガード บอดี้การ์ดสุดซ่ากับคุณหนูซึนเดเระ

          หลายปีต่อมา...
     '2 แก๊งมาเฟียแห่งโตเกียว ยังคงเป็นอริกันอยู่ ขอให้ประชาชนทุกคน 
     ระวังตัวกันให้มากๆนะคะ  จบการรายงานข่าวแค่นี้แหละค่ะ'
ผม ริน และพ่อของรินนั่งดูข่าวของ 2 แก๊งมาเฟียที่กำลังเป็นอริกัน ซึ่ง 1 ในนั้นคือแก๊งของพ่อริน โดยมีพ่อขอรินเป็นหัวหน้า และมีผมทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้รินและพ่อของเธอ
"ยูโตะ ฉันว่าไอ้พวกนี้เดี๋ยวทันต้องมาประกาศศึกอีกแน่เลย ก็ขอให้นายดูแลลูกสาวฉันดีๆนะ^^" พ่อของรินพูดก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องตัวเองที่อยู่ชั้น 2 ของบ้าน
"ริน เธอก็อย่าอยู่ห่างฉันมากล่ะ" ละสายตาจากพ่อของรินผมจึงหันมาพูดกับริน "อื้ม" รินพยักหน้าพลางส่งยิ้มให้ผม
          11:00 AM.
"ยูโตะ ริน! มันส่งจดหมายมาหาฉันเมื่อเช้า มันบอกให้ไปเจอกันที่โรงงานเก่าที่ห่างจากตัวเมืองไปประมาณ 5 กม." พ่อของรินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"หนูก็จะไปด้วยค่ะคุณพ่อ! หนูก็อยากจะช่วยงานคุณพ่อบ้าง" รินทำท่าทางออดอ้อนด้วยความที่อยากจะช่วยคุณพ่อบ้าง
"ไม่ได้นะลูก!ลูกอยู่ที่นี่กับยูโตะเถอะ พวกของพ่อเยอะ จัดการมันได้อยู่แล้ว!" พ่อของรินตะหวาดใส่ริน ทำให้รินแสดงสีหน้าน้อยใจ
"ก็ได้ค่ะ" รินพูดด้วยนํ้าเสียงแผ่วเบาก่อนจะดึงเสื้อผมเข้าห้องเธอไปด้วย           Next day 09:00 PM.
"ยูโตะ..." รินพูดขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่บนโซฟากับเธอ
"อะไรเหรอ?" ผมหันไปมองเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"เมื่อไหร่พ่อจะกลับมา.." รินมองผมด้วยใบหน้าราวกับเด็กติดพ่อ 
"เดี๋ยวก็มาแหละ- -แล้วทำไมถึงทำหน้าตาอย่างนั้นล่ะ" ผมมองรินที่ทำตัวเหมือนเด็ก
"ก็ฉันคิดถึงพ่อนี่นา0^0" 
"เอาน่า เดี๋ยวพ่อเธอก็กลับมา ไปนอนพักผ่อนซะ เธอยังไม่ได้นอนเลยนะริน" ผมพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง(ไม่ได้เป็นบาส) 
"อืม.." รินทำสีหน้าไม่สบายใจก่อนจะเดินเข้าห้องไป
          18:00 PM.
"พ่อยังไม่มาอีกเหรอ" รินเดินมาหาผมขณะที่ผมกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับนิยายของ Hamakung ที่อัพลงเว็ป Keedkean ตาของผมจดจ้องอยู่กับหน้าจอ
โน๊ตบุ๊ค ราวกับจะเข้าไปในโน๊ตบุ๊คให้ได้ 
"ยูโตะ!" รินตะโกนใส่ผมเพราะผมเอาแต่สนใจนิยาย
"อื้อ!!ยะ...ยังไม่มาเลย"
"ทำไมนานจังเลย.." รินพูดพลางเปิด TV
          'จากการสำรวจพื้นที่ที่มาเฟีย 2 แก๊งที่เป็นคู่อริกัน 
พบว่า หัวหน้าของแก๊งมาเฟีย xxx ได้จบชีวิตลงเพราะถูกยิงเข้าที่กลางอก พร้อมกับทิ้งกระดาษใบเล็กๆที่เขียนไว้เป็นจดหมายถึงลูกสาว
เนื้อหาในจดหมายเขียนไว้ดังนี้'
 
'ถึงลูกสาวที่รักของพ่อ...
หากลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้ 
หมายความว่าพ่อตายไปแล้ว
ดังนั้น พ่อขอให้ลูกกับยูโตะ 
แต่งงานกัน แล้วจงอยู่อย่างสงบสุข
ลาก่อน ลูกรัก'
 
"ฮึก...ฮือ...พ่อ...ฮือออ" รินร้องไห้ออกมาทันทีที่อ่านจดหมายที่พ่อทิ้งไว้จบ
"ริน.." ผมสวมกอดเธอเพื่อพี่ต้องการจะปลอบเธอ
"ยะ...ยูโตะ ฮึก...ฮือ" รินร้องไห้อยู่อย่างนั้นนานจนผมต้องเอ่ยปากปลอบเธอมากมายกว่าเธอจะหยุดร้อง เรื่องราวของแก๊งมาเฟียแก๊งนี้ ก็จบลงก้วยการที่หัวหน้าแก๊งโดนยิงตาย...
 
          2 ปีถัดมา..
     ตอนนี้ผมและริน เรียนจบปริญญาเอกเรียบร้อย ตอนนี้เราสองคนพบเจอแต่ความสุข โดยมียูมิกับมิโอะอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วย และสาเหตุที่ยูมิมาอยู่ที่นี่ ก็เพราะบ้านของเธอถูกยึดเพราะพ่อแม่เธอเสียไปด้วยโรคร้าย ทำให้เธอไม่มีเงินผ่อนบ้าน จึงทำให้เธอมาอยู่ในบ้านหลังนี้ แล้วก็เรื่องแต่งงาน ก็คือวันนี้นี่เอง ฮ่าๆๆ วันนี้คือวันแต่งงานของผมกับริน จัดขึ้นที่บ้านหลังนี้ โดยมีลุกของรินมาเป็นบาทหลวงให้ และมีผู้คนมากหน้าหลายตามาร่วมในงานนี้ ทุกคนล้วนเป็นเพื่อนในห้องของพวกเราในสมัยม.ต้น และบางคนก็เป็นลูกหลานของเพื่อนพ่อริน 
"คุณรินยังไม่มาอีกเหรอคะ คุณยูโตะ?" มิโอะเอ่ยปาถามผมเพราะรินยังไม่มาซักที
"สงสัยจะแต่งตัวอยู่นั่นแหละ ผู้หญิงแต่งตัวนานเป็นเรื่องธรรมดา^^" ผมตอบกลับไปด้วยสีหน้ามีความสุขสุดๆ
"เฮ้!เจ้าบ่าวอ่ะ วันนี้ดูหล่อเป็นพิเศษเลยนะแก!" เพื่อนผู้ชายของผมสมัยม.ต้นที่นักอยู่แถวกลางลุกขึ้นมาแล้วเอ่ยแซวผม^^
"ฮ่าๆๆไม่ได้หรอก งานแต่งทั้งที" ผมตอบกลับไปด้วยการแซวกลับและหัวเราะไปพลาง
"ฮ่าๆๆ" มันหัวเราะตามผมแล้วนั่งลงที่เดิม
"เจ้าสาวมาแล้ว^^" คุณพ่อของผมที่เดินให้รินควงแขนมา พูดพร้อมกับโปรยรอยยิ้มให้กับพวกเพื่อนๆเจ้าบ่าวเจ้าสาว
"เฮ้!!" ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกันด้วยความยินดี
          5 นาทีถัดมา
"ยูโตะ เธอจะยอมรับรินเป็นภรรยาหรือไม่" บาทหลวงซึ่งเป็นลุงของรินกล่าวขึ้น
"แน่นอนอยู่แล้วคับ ผมรอเวลานี้มานานแล้ว^^"
"ริน เธอจะยอมรับยูโตะเป็นเจ้าสาวหรือไม่"
"ฉันก็รอเวลานี้มานานแล้วค่ะ^^"
"ถ้างั้นขอให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจูบกัน เพื่อเป็นสัญญารัก"
จุ๊บ! เมื่อบาทหลวงพูดจบ ผมก้มหน้าไปประกบริมฝีปากของผมกับรินเข้าด้วยกัน
"อื้ม.." รินโอบคอผมแล้วจูบกลับ
"เฮ้!!" เสียงเชียร์มากมายจากผู้ร่วมงานตะโกนขึ้นมา
"^^" ผมถอนจูบแล้วหันไปยิ้มให้กับทุกคนในงาน ส่วนรินก็ยืนหน้าแดงอยู่ข้างผม
"ขอบคุณที่มาร่วมงานในวันนนี้นะคร้าบ^^" 
"รักกันนานน่ะ!!" ผู้คนในงานต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน
"ฮ่าๆๆ" รักครั้งนี้ จบลงด้วยดี^^นับเป็นโชคดีของผมจริงๆ 
ผมขอสาบานว่า จะรักรินเพียงคนเดียวและไม่คิดนอกใจ(มั้ง)^^ก็แล้วแต่สถานการณ์อ่ะนะ^^ ยังไงรักนี้ก็จะต้องมั่นคง อยู่กับพวกเราไปตลอดกาล...