ボディガード บอดี้การ์ดสุดซ่ากับคุณหนูซึนเดเระ

9.2

เขียนโดย Hamakung

วันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.30 น.

12 chapter

1 วิจารณ์

15.46K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

12) Happy end.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลายปีต่อมา...

'2 แก๊งมาเฟียแห่งโตเกียว ยังคงเป็นอริกันอยู่ ขอให้ประชาชนทุกคน

ระวังตัวกันให้มากๆนะคะ จบการรายงานข่าวแค่นี้แหละค่ะ'

ผม ริน และพ่อของรินนั่งดูข่าวของ 2 แก๊งมาเฟียที่กำลังเป็นอริกัน ซึ่ง 1 ในนั้นคือแก๊งของพ่อริน โดยมีพ่อขอรินเป็นหัวหน้า และมีผมทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้รินและพ่อของเธอ

"ยูโตะ ฉันว่าไอ้พวกนี้เดี๋ยวทันต้องมาประกาศศึกอีกแน่เลย ก็ขอให้นายดูแลลูกสาวฉันดีๆนะ^^" พ่อของรินพูดก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องตัวเองที่อยู่ชั้น 2 ของบ้าน

"ริน เธอก็อย่าอยู่ห่างฉันมากล่ะ" ละสายตาจากพ่อของรินผมจึงหันมาพูดกับริน "อื้ม" รินพยักหน้าพลางส่งยิ้มให้ผม

11:00 AM.

"ยูโตะ ริน! มันส่งจดหมายมาหาฉันเมื่อเช้า มันบอกให้ไปเจอกันที่โรงงานเก่าที่ห่างจากตัวเมืองไปประมาณ 5 กม." พ่อของรินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"หนูก็จะไปด้วยค่ะคุณพ่อ! หนูก็อยากจะช่วยงานคุณพ่อบ้าง" รินทำท่าทางออดอ้อนด้วยความที่อยากจะช่วยคุณพ่อบ้าง

"ไม่ได้นะลูก!ลูกอยู่ที่นี่กับยูโตะเถอะ พวกของพ่อเยอะ จัดการมันได้อยู่แล้ว!" พ่อของรินตะหวาดใส่ริน ทำให้รินแสดงสีหน้าน้อยใจ

"ก็ได้ค่ะ" รินพูดด้วยนํ้าเสียงแผ่วเบาก่อนจะดึงเสื้อผมเข้าห้องเธอไปด้วย Next day 09:00 PM.

"ยูโตะ..." รินพูดขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่บนโซฟากับเธอ

"อะไรเหรอ?" ผมหันไปมองเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"เมื่อไหร่พ่อจะกลับมา.." รินมองผมด้วยใบหน้าราวกับเด็กติดพ่อ

"เดี๋ยวก็มาแหละ- -แล้วทำไมถึงทำหน้าตาอย่างนั้นล่ะ" ผมมองรินที่ทำตัวเหมือนเด็ก

"ก็ฉันคิดถึงพ่อนี่นา0^0"

"เอาน่า เดี๋ยวพ่อเธอก็กลับมา ไปนอนพักผ่อนซะ เธอยังไม่ได้นอนเลยนะริน" ผมพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง(ไม่ได้เป็นบาส)

"อืม.." รินทำสีหน้าไม่สบายใจก่อนจะเดินเข้าห้องไป

18:00 PM.

"พ่อยังไม่มาอีกเหรอ" รินเดินมาหาผมขณะที่ผมกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับนิยายของ Hamakung ที่อัพลงเว็ป Keedkean ตาของผมจดจ้องอยู่กับหน้าจอ

โน๊ตบุ๊ค ราวกับจะเข้าไปในโน๊ตบุ๊คให้ได้

"ยูโตะ!" รินตะโกนใส่ผมเพราะผมเอาแต่สนใจนิยาย

"อื้อ!!ยะ...ยังไม่มาเลย"

"ทำไมนานจังเลย.." รินพูดพลางเปิด TV

'จากการสำรวจพื้นที่ที่มาเฟีย 2 แก๊งที่เป็นคู่อริกัน

พบว่า หัวหน้าของแก๊งมาเฟีย xxx ได้จบชีวิตลงเพราะถูกยิงเข้าที่กลางอก พร้อมกับทิ้งกระดาษใบเล็กๆที่เขียนไว้เป็นจดหมายถึงลูกสาว

เนื้อหาในจดหมายเขียนไว้ดังนี้'

'ถึงลูกสาวที่รักของพ่อ...

หากลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้

หมายความว่าพ่อตายไปแล้ว

ดังนั้น พ่อขอให้ลูกกับยูโตะ

แต่งงานกัน แล้วจงอยู่อย่างสงบสุข

ลาก่อน ลูกรัก'

"ฮึก...ฮือ...พ่อ...ฮือออ" รินร้องไห้ออกมาทันทีที่อ่านจดหมายที่พ่อทิ้งไว้จบ

"ริน.." ผมสวมกอดเธอเพื่อพี่ต้องการจะปลอบเธอ

"ยะ...ยูโตะ ฮึก...ฮือ" รินร้องไห้อยู่อย่างนั้นนานจนผมต้องเอ่ยปากปลอบเธอมากมายกว่าเธอจะหยุดร้อง เรื่องราวของแก๊งมาเฟียแก๊งนี้ ก็จบลงก้วยการที่หัวหน้าแก๊งโดนยิงตาย...

2 ปีถัดมา..

ตอนนี้ผมและริน เรียนจบปริญญาเอกเรียบร้อย ตอนนี้เราสองคนพบเจอแต่ความสุข โดยมียูมิกับมิโอะอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วย และสาเหตุที่ยูมิมาอยู่ที่นี่ ก็เพราะบ้านของเธอถูกยึดเพราะพ่อแม่เธอเสียไปด้วยโรคร้าย ทำให้เธอไม่มีเงินผ่อนบ้าน จึงทำให้เธอมาอยู่ในบ้านหลังนี้ แล้วก็เรื่องแต่งงาน ก็คือวันนี้นี่เอง ฮ่าๆๆ วันนี้คือวันแต่งงานของผมกับริน จัดขึ้นที่บ้านหลังนี้ โดยมีลุกของรินมาเป็นบาทหลวงให้ และมีผู้คนมากหน้าหลายตามาร่วมในงานนี้ ทุกคนล้วนเป็นเพื่อนในห้องของพวกเราในสมัยม.ต้น และบางคนก็เป็นลูกหลานของเพื่อนพ่อริน

"คุณรินยังไม่มาอีกเหรอคะ คุณยูโตะ?" มิโอะเอ่ยปาถามผมเพราะรินยังไม่มาซักที

"สงสัยจะแต่งตัวอยู่นั่นแหละ ผู้หญิงแต่งตัวนานเป็นเรื่องธรรมดา^^" ผมตอบกลับไปด้วยสีหน้ามีความสุขสุดๆ

"เฮ้!เจ้าบ่าวอ่ะ วันนี้ดูหล่อเป็นพิเศษเลยนะแก!" เพื่อนผู้ชายของผมสมัยม.ต้นที่นักอยู่แถวกลางลุกขึ้นมาแล้วเอ่ยแซวผม^^

"ฮ่าๆๆไม่ได้หรอก งานแต่งทั้งที" ผมตอบกลับไปด้วยการแซวกลับและหัวเราะไปพลาง

"ฮ่าๆๆ" มันหัวเราะตามผมแล้วนั่งลงที่เดิม

"เจ้าสาวมาแล้ว^^" คุณพ่อของผมที่เดินให้รินควงแขนมา พูดพร้อมกับโปรยรอยยิ้มให้กับพวกเพื่อนๆเจ้าบ่าวเจ้าสาว

"เฮ้!!" ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกันด้วยความยินดี

5 นาทีถัดมา

"ยูโตะ เธอจะยอมรับรินเป็นภรรยาหรือไม่" บาทหลวงซึ่งเป็นลุงของรินกล่าวขึ้น

"แน่นอนอยู่แล้วคับ ผมรอเวลานี้มานานแล้ว^^"

"ริน เธอจะยอมรับยูโตะเป็นเจ้าสาวหรือไม่"

"ฉันก็รอเวลานี้มานานแล้วค่ะ^^"