ボディガード บอดี้การ์ดสุดซ่ากับคุณหนูซึนเดเระ

9.2

เขียนโดย Hamakung

วันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.30 น.

  12 chapter
  1 วิจารณ์
  15.23K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

12) Happy end.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          หลายปีต่อมา...

     '2 แก๊งมาเฟียแห่งโตเกียว ยังคงเป็นอริกันอยู่ ขอให้ประชาชนทุกคน 

     ระวังตัวกันให้มากๆนะคะ  จบการรายงานข่าวแค่นี้แหละค่ะ'

ผม ริน และพ่อของรินนั่งดูข่าวของ 2 แก๊งมาเฟียที่กำลังเป็นอริกัน ซึ่ง 1 ในนั้นคือแก๊งของพ่อริน โดยมีพ่อขอรินเป็นหัวหน้า และมีผมทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้รินและพ่อของเธอ

"ยูโตะ ฉันว่าไอ้พวกนี้เดี๋ยวทันต้องมาประกาศศึกอีกแน่เลย ก็ขอให้นายดูแลลูกสาวฉันดีๆนะ^^" พ่อของรินพูดก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องตัวเองที่อยู่ชั้น 2 ของบ้าน

"ริน เธอก็อย่าอยู่ห่างฉันมากล่ะ" ละสายตาจากพ่อของรินผมจึงหันมาพูดกับริน "อื้ม" รินพยักหน้าพลางส่งยิ้มให้ผม

          11:00 AM.

"ยูโตะ ริน! มันส่งจดหมายมาหาฉันเมื่อเช้า มันบอกให้ไปเจอกันที่โรงงานเก่าที่ห่างจากตัวเมืองไปประมาณ 5 กม." พ่อของรินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"หนูก็จะไปด้วยค่ะคุณพ่อ! หนูก็อยากจะช่วยงานคุณพ่อบ้าง" รินทำท่าทางออดอ้อนด้วยความที่อยากจะช่วยคุณพ่อบ้าง

"ไม่ได้นะลูก!ลูกอยู่ที่นี่กับยูโตะเถอะ พวกของพ่อเยอะ จัดการมันได้อยู่แล้ว!" พ่อของรินตะหวาดใส่ริน ทำให้รินแสดงสีหน้าน้อยใจ

"ก็ได้ค่ะ" รินพูดด้วยนํ้าเสียงแผ่วเบาก่อนจะดึงเสื้อผมเข้าห้องเธอไปด้วย           Next day 09:00 PM.

"ยูโตะ..." รินพูดขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่บนโซฟากับเธอ

"อะไรเหรอ?" ผมหันไปมองเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"เมื่อไหร่พ่อจะกลับมา.." รินมองผมด้วยใบหน้าราวกับเด็กติดพ่อ 

"เดี๋ยวก็มาแหละ- -แล้วทำไมถึงทำหน้าตาอย่างนั้นล่ะ" ผมมองรินที่ทำตัวเหมือนเด็ก

"ก็ฉันคิดถึงพ่อนี่นา0^0" 

"เอาน่า เดี๋ยวพ่อเธอก็กลับมา ไปนอนพักผ่อนซะ เธอยังไม่ได้นอนเลยนะริน" ผมพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง(ไม่ได้เป็นบาส) 

"อืม.." รินทำสีหน้าไม่สบายใจก่อนจะเดินเข้าห้องไป

          18:00 PM.

"พ่อยังไม่มาอีกเหรอ" รินเดินมาหาผมขณะที่ผมกำลังใจจดใจจ่ออยู่กับนิยายของ Hamakung ที่อัพลงเว็ป Keedkean ตาของผมจดจ้องอยู่กับหน้าจอ

โน๊ตบุ๊ค ราวกับจะเข้าไปในโน๊ตบุ๊คให้ได้ 

"ยูโตะ!" รินตะโกนใส่ผมเพราะผมเอาแต่สนใจนิยาย

"อื้อ!!ยะ...ยังไม่มาเลย"

"ทำไมนานจังเลย.." รินพูดพลางเปิด TV

          'จากการสำรวจพื้นที่ที่มาเฟีย 2 แก๊งที่เป็นคู่อริกัน 

พบว่า หัวหน้าของแก๊งมาเฟีย xxx ได้จบชีวิตลงเพราะถูกยิงเข้าที่กลางอก พร้อมกับทิ้งกระดาษใบเล็กๆที่เขียนไว้เป็นจดหมายถึงลูกสาว

เนื้อหาในจดหมายเขียนไว้ดังนี้'

 

'ถึงลูกสาวที่รักของพ่อ...

หากลูกได้อ่านจดหมายฉบับนี้ 

หมายความว่าพ่อตายไปแล้ว

ดังนั้น พ่อขอให้ลูกกับยูโตะ 

แต่งงานกัน แล้วจงอยู่อย่างสงบสุข

ลาก่อน ลูกรัก'

 

"ฮึก...ฮือ...พ่อ...ฮือออ" รินร้องไห้ออกมาทันทีที่อ่านจดหมายที่พ่อทิ้งไว้จบ

"ริน.." ผมสวมกอดเธอเพื่อพี่ต้องการจะปลอบเธอ

"ยะ...ยูโตะ ฮึก...ฮือ" รินร้องไห้อยู่อย่างนั้นนานจนผมต้องเอ่ยปากปลอบเธอมากมายกว่าเธอจะหยุดร้อง เรื่องราวของแก๊งมาเฟียแก๊งนี้ ก็จบลงก้วยการที่หัวหน้าแก๊งโดนยิงตาย...

 

          2 ปีถัดมา..

     ตอนนี้ผมและริน เรียนจบปริญญาเอกเรียบร้อย ตอนนี้เราสองคนพบเจอแต่ความสุข โดยมียูมิกับมิโอะอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ด้วย และสาเหตุที่ยูมิมาอยู่ที่นี่ ก็เพราะบ้านของเธอถูกยึดเพราะพ่อแม่เธอเสียไปด้วยโรคร้าย ทำให้เธอไม่มีเงินผ่อนบ้าน จึงทำให้เธอมาอยู่ในบ้านหลังนี้ แล้วก็เรื่องแต่งงาน ก็คือวันนี้นี่เอง ฮ่าๆๆ วันนี้คือวันแต่งงานของผมกับริน จัดขึ้นที่บ้านหลังนี้ โดยมีลุกของรินมาเป็นบาทหลวงให้ และมีผู้คนมากหน้าหลายตามาร่วมในงานนี้ ทุกคนล้วนเป็นเพื่อนในห้องของพวกเราในสมัยม.ต้น และบางคนก็เป็นลูกหลานของเพื่อนพ่อริน 

"คุณรินยังไม่มาอีกเหรอคะ คุณยูโตะ?" มิโอะเอ่ยปาถามผมเพราะรินยังไม่มาซักที

"สงสัยจะแต่งตัวอยู่นั่นแหละ ผู้หญิงแต่งตัวนานเป็นเรื่องธรรมดา^^" ผมตอบกลับไปด้วยสีหน้ามีความสุขสุดๆ

"เฮ้!เจ้าบ่าวอ่ะ วันนี้ดูหล่อเป็นพิเศษเลยนะแก!" เพื่อนผู้ชายของผมสมัยม.ต้นที่นักอยู่แถวกลางลุกขึ้นมาแล้วเอ่ยแซวผม^^

"ฮ่าๆๆไม่ได้หรอก งานแต่งทั้งที" ผมตอบกลับไปด้วยการแซวกลับและหัวเราะไปพลาง

"ฮ่าๆๆ" มันหัวเราะตามผมแล้วนั่งลงที่เดิม

"เจ้าสาวมาแล้ว^^" คุณพ่อของผมที่เดินให้รินควงแขนมา พูดพร้อมกับโปรยรอยยิ้มให้กับพวกเพื่อนๆเจ้าบ่าวเจ้าสาว

"เฮ้!!" ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกันด้วยความยินดี

          5 นาทีถัดมา

"ยูโตะ เธอจะยอมรับรินเป็นภรรยาหรือไม่" บาทหลวงซึ่งเป็นลุงของรินกล่าวขึ้น

"แน่นอนอยู่แล้วคับ ผมรอเวลานี้มานานแล้ว^^"

"ริน เธอจะยอมรับยูโตะเป็นเจ้าสาวหรือไม่"

"ฉันก็รอเวลานี้มานานแล้วค่ะ^^"

"ถ้างั้นขอให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจูบกัน เพื่อเป็นสัญญารัก"

จุ๊บ! เมื่อบาทหลวงพูดจบ ผมก้มหน้าไปประกบริมฝีปากของผมกับรินเข้าด้วยกัน

"อื้ม.." รินโอบคอผมแล้วจูบกลับ

"เฮ้!!" เสียงเชียร์มากมายจากผู้ร่วมงานตะโกนขึ้นมา

"^^" ผมถอนจูบแล้วหันไปยิ้มให้กับทุกคนในงาน ส่วนรินก็ยืนหน้าแดงอยู่ข้างผม

"ขอบคุณที่มาร่วมงานในวันนนี้นะคร้าบ^^" 

"รักกันนานน่ะ!!" ผู้คนในงานต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน

"ฮ่าๆๆ" รักครั้งนี้ จบลงด้วยดี^^นับเป็นโชคดีของผมจริงๆ 

ผมขอสาบานว่า จะรักรินเพียงคนเดียวและไม่คิดนอกใจ(มั้ง)^^ก็แล้วแต่สถานการณ์อ่ะนะ^^ ยังไงรักนี้ก็จะต้องมั่นคง อยู่กับพวกเราไปตลอดกาล...

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา