รักวุ่นๆในบ้านหลังใหญ่

       ตอนนี้ฉันกำลังนั่งดูซีรีย์เกาหลีสุดโปรด ย๊ากก พูดแล้วก็ฟินนนน ฉันล่ะอยากได้พระเอก

แบบในซีรย์มาเป็นแฟนบ้างจัง!

"ไม่ไปเที่ยวกับแฟนหรอ อยู่แต่ในบ้านน่าเบื่อออก"  ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงก็พบยูกิที่

กำลังเดินมาทางฉัน

"ไม่มีแฟน"

"ก็เตี้ยไง ถึงไม่มีใครเขาอยากได้เอาไปทำเมีย" อ๊ากกกกกก  รับไม่ได้อย่างแรงว่าฉันเตี้ย

แล้วยังไม่พอ ยังมาบอกว่าไม่มีใครเขาอยากจะเอาฉันไปทำเมียอีก ฮือๆๆๆๆ ฉันเกลียดหมอนี่

ที่สุดในสามโลก

"แต่ว่าฉันช่วยเธอได้นะ"

"ช่วยอะไร" ฉันพูดพลางจ้องยูกิเขม่ง ลองพูดจาไม่เข้าหูอีกทีสิ คราวนี้ฉันเอานายตายแน่

"ก็ช่วยเป็นสามีให้เธอไง ^_^" 

"ไว้ชาติหน้าเถอะย่ะ" ฉันพูดพลางยืนขึ้น ไม่ดงไม่ดูมันแล้วซีรีย์ รู้แค่ตอนนี้ฉันต้องไปให้

พ้นๆหมอนี่ ผู้ชายอะไรไม่รู้หน้ามึน กวนประสาท แถมไร้มารยาทแบบสุดๆ

    ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกไปให้พ้นๆตรงนี้ ยูกิก็มาดึงแขนฉันไปโดยไม่ทันตั้งตัว เลย

ทำให้ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนตักเขา >//<

"ไม่สนว่ะ....จะเอาชาตินี้"  ยูกิกอดฉันไว้แน่นพลางกระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา ฉันรีบ

พลักอกกว้างของเขาออกทันที

"ไอ้โรคจิต" ฉันหันไปว่ายูกิก่อนจะวิ่งเข้าห้องไป  โอ๊ยยยย  แล้วทำไมใจฉันมันถึงเต้นรัว

แบบนี้นะ

       ก๊อกๆๆ

       ก๊อกๆๆๆ

       ก๊อกๆๆๆๆ

       เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อยๆจนฉันอารมณ์เสีย ใครมันมาขัดความสุขเวลานอนกลาง

วันของฉันนะ เมื่อเช้าพี่ยูโรก็เล่นมาปลุกกันแต่เช้าเลย 

"รู้แล้วๆ เคาะอยู่ได้ เดี๋ยวประตูก็พังกันพอดี" ฉันบ่นพลางเปิดประตูก็พบยูโรยืนจ้องฉันอย่าง

เรื่อง

"ทำไรอยู่วะ เคาะประตูเรียกตั้งนานแล้วกว่าจะเปิด"

"หายใจอยู่"

"เออ งั้นไปข้างนอกกับฉันหน่อย" ยังไม่ทันตอบอะไรสักคำ ยูกิก็ลากฉันออกมา 

"เห้ ใครบอกว่าฉันจะไปกับนาย" ฉันโวยวายพลางแกะมือยูกิออก

"ก็ฉันนี่ไงบอก ^_^"

"แต่ฉันไม่ไป" ฉันยักคิ้วกวนๆส่งไปให้ยูกิ  แต่ยูกิกลับส่งยิ้มเจ้าเลห์มาให้พลางกัวเราะนำลำ

คอ

"กรี๊ดดดดดดดดด  ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะ ปล่อยยยยยย" หมอนี่ไม่มีความเป็นสุภาพ

บุรุษเอาซะเลย ผู้ชายที่ไหนเขาอุ้มผู้หิงผาดบ่าเป็นถุงข้าวสารแบบนี้กัน อีกอย่างฉันจะนอน

นนนนนนน ฮือออ T_T

"อยู่เฉยๆ ไม่งั้นฉันจะโยนเธอลงเดี๋ยวนี้เลย" สุดท้ายฉันก็ต้องยอมให้ยูกิอุ้มผาดบ่ามาถึง

หน้าบ้าน เมื่อยูกิปล่อยฉันลง ฉันก็ใส่เกียร์หมาเตรียมวิ่งเข้าบ้านทันที แต่เหมือนสวรรค์กลั่น

แกล้งคนสวยอย่างฉัน เพราะยูกิดึงคอเสื้อฉันไว้ก่อน

"เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ขึ้นรถ"  ฉันหันไปมองรถมอเตอร์ไซค์คันหรูของยูกิที่ไม่รู้ว่ามันมา

จอดอยู่หน้าบ้านตั้งแต่ตอนไหน

"รถนายหรอ" ฉันถาม

"อืม"

"นายไปเอามาตอนไหน"

"อย่าถามมากได้ปะรีบๆขึ้นรถฉันหิว"  จะว่าไปตั้งแต่หมอนี่มาถึงก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่นา

    ย๊ากกกกก  ฉันขอสาบานว่าจะไม่ขึ้นรถที่หมอนี่ขับอีก จะรีบไปตายที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันยิ่งไม่

ถูกกับความเร็ว,ความสูงอะไรเทือกนี้อยู่ด้วยสิ 

"ฮ้าๆๆๆๆ หน้าเธอซีดอย่างกับไก่ต้มแน่ะ" ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะคนอื่นอีกนะยะ ก็เพราะเขา

ล่ะที่ทำให้ฮันเป็นแบบนี้ถ้าไม่ใช่เพราะนาย   

อัพต่อพรุ่งนี้น๊า!!!!!!