รักวุ่นๆในบ้านหลังใหญ่

      "ยัยเซย์ ตื่นนน"  ฉันลุกขึ้นนั่งทั้งๆที่ตายังไม่ลืม พี่ยูโรมาปลุกฉันแต่เช้าอีกแล้ว

 

น๊าาาา  ทั้งๆที่เป็นวันปิดเทอมแท้ ยังจะมารบกวนเวลานอนฉันอีก

 

"อือออออ....ตื่นนนนนน....แล้วววววว"

 

"ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้ว พี่ไปรอข้างล่างนะ" ฉันไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้าตอบรับหงึก

 

หงึก

 

      ปัง!

 

      เมื่อเห็นว่าพี่ยูโรเดินออกไปแล้ว ฉันจึงล้มตัวลงนอนต่อ ใครจะยอมตื่นแต่เช้ากัน ขอ

 

นอนต่ออีกสักแปปเหอะ ง่วงจะแย่แล้ว 

 

      เป้ง เป้ง เป้ง

 

      เสียงระฆัง เอ๊ย ไม่ใช่ เสียงอะไรไม่รู้ดัง จนทำให้ฉันสะดุ้งตื่น ฉันจึงหันไปมองทางต้น

 

กำเนินของเสียง ก็พบ...พี่ยูโรยืนถือฝาหม้อสอบไปพลางจ้องฉันเขม่ง

 

"ค๊า ตื่นแล้วๆ ไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลย" ฉันบ่นพลางพับผ้าห่มให้เข้าที่อย่างหงุดหงิด

 

จะไม่ให้หงุดหงิดได้ไง ก็ดูพี่ยูโรปลุกฉันแต่ละครั้งสิ 'พิสดารสุดๆ' เดี้ยวก็ใช้ฝาหม้อบ้างล่ะ

 

นั่งทับตัวฉันบ้างล่ะ ใช้โทรโข่งบ้างล่ะ ตะโกนใส่หูบ้างล่ะ สารพัดวิธีที่พี่ชายคนอื่นๆเขาไม่

 

ทำกัน พี่ชายฉันทำหมด -_-

 

"ถ้าไม่ทำอย่างนี้แล้วเราจะตื่นมั้ยล่ะ" พี่ยูโรไม่พูดเปล่าเอื้อมมือมาโยกหัวฉันไปมา ชิส์ ตบ

 

หัวแล้วลูบหลังกันชัดๆ  ฉันสะบัดมือพี่ยูโรออกพลางแอบค้อนใส่พี่แกอย่างไม่จริงจังนัก

 

"ไม่ต้องมามองพี่ด้วยสายตาแบบนั้นเลยยัยเซย์ นี่เราโตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วนะหัดทำตัว

 

เป็นผู้ใหญ่บ้างสิ แล้วรู้มั้ยว่าที่พี่ต้องปลุกเราแต่เช้าเนี่ยเพราะอะไร ก็เพราะต้องพาเราไปซื้อ

 

อุปกรณ์การเรียนไง อีกปีเดียวเราก็เข้ามหาลัยแล้วนะ จะมาทำตัวอย่างนี้ไม่ได้แล้ว"   แง้แง้

 

แง้!!  นี่ฉันตื่นมาเพื่อให้พี่แกบ่นรึไงกัน เป็นผู้ชายซะเปล่า ขี้บ่นยิ่งกว่าผู้หญิงอีก อีกอย่าง

 

ฉันไม่ได้ทำตัวแย่นะ ก็แค่ตื่นสายเองไม่ใช่รึไง บ่นเป็นตาแก่ไปได้ เฮ้อ! นี่ฉันต้องทนอยู่กับ

 

พี่ยูโรไปอีกนานแค่ไหนกัน  ฉันตัดสินใจลุกไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปในทันที โดย

 

ไม่สนใจพี่ชายที่ยังนั่งบ่นไม่เลิก

 

 

       ฉันและพี่อยู่โรเราอยู่บ้านเดียวกันมาร่วมเกือบจะสามเดือนกว่าได้แล้ว เพราะปกติพี่ยู

 

โรแกจะอยู่คอนโด นานๆทีถึงจะกลับมาบ้าน แต่เพราะพ่อและแม่ต้องไปเคลียร์งานที่ต่าง

 

ประเทศจึงเป็นเหตุให้พี่ยูโรต้องกลัับมาอยู่บ้านกับฉัน เพราะพ่อและแม่ไม่อยากให้ฉันอยู่บ้าน

 

คนเดียว แต่หารู้ไม่ว่ามันน่าอึดอัดแค่ไหนที่เอาไอ้พี่ชายมาอยู่บ้านเฝ้าฉันในช่วงปิดเทอมนี้

 

เฮ้อ เพราะขี้บ่น อย่างนี้ไงพี่ยูโรถึงได้ไม่มีแฟนกับเขาสักที ฉันล่ะสงสารพี่ชายตัวเองจริงจริ๊ง

 

(ได้ข่าวว่าเธอเองก็ไม่มีแฟนนะยัยเซย์โน -_-)

 

   

       ฉันใช้เวลานานพอสมควรในการอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะเดินลงมายังชั้นล่างที่มีพี่ยูโร

 

นั่งอยู่ก่อนแล้ว

 

"เป็นอะไรคะ" ฉันเอ่ยทักทายพี่ชายที่ทำหน้าเบื่อโลกพลางนั่งลงข้างๆ

 

"เมื่อกี้แม่โทร.มา"  ฉันเลิกสนใจทีวีทันทีที่ได้ยินประโยคเมื่อกี้จากปากพี่ยูโร

 

"จริงหรอ แล้วแม่ว่าไงบ้างคะ แม่บอกจะกลับมาแล้วใช่มั้ย" ฉันพูดพลางเขย่าตัวพี่ยูโรอย่าง

 

ลุ้นคำตอบ

 

"เปล่า...แม่บอกต้องอยู่เคลียร์งานต่ออีกสักสามเดือน แล้วยังบอกอีกว่า จะมีลูกเพื่อนแม่มา

 

พักกับเราด้วย" ฉันเบิกตากว้างขึ้นทันที อะไรกัน อยู่เคลียร์งานต่ออีกตั้งสามเดือน แล้วไหน

 

จะให้ลูกเพื่อนแม่มาพักอยู่บ้านอีก

 

"นรกชัดๆ" ฉันบ่นออกมาเสียงเบาแต่ก็ดังพอที่คนข้างๆฉันจะได้ยิน

 

"พี่ต่างหากที่ต้องพูดคำนั้น เฮ้อ! แทนที่จะได้อยู่คอนโดอย่างมีความสุข กลับต้องมาอยู่บ้าน

 

กับยัยเซย์ซะงั้น แล้วไหนจะลูกเพื่อนแม่อีกคน นับตั้งแต่วันนี้ อีกสามเดือนเชียวนะที่ต้องอยู่

 

บ้านหลังนี้-_-"   เหอะๆ พูดเหมือนฉันอยากอยู่กับพี่ยูโรมากงั้นแหละ ชิส์

 

"งั้นพี่ยูโรก็กลับไปอยู่คอนโดสิ" ใช่แล้ว แค่ให้พี่ยูโรกลับไปอยู่คอนโด ชีวิตฉันก็จะแฮปปี้ขึ้น

 

เป็นกองเลย คริคริ

 

"พ่อกับแม่ได้เอาพี่ตายน่ะสิ ขืนปล่อยเธอให้อยู่บ้านคนเดียวน่ะ" พี่ยูโรพูดพลางแอบค้อนใส่

 

ฉัน

 

"ถ้าพี่ยูโรกับเซย์ไม่บอกพวกท่านทั้งสองก็ไม่รู้หรอกน่าว่าพี่กลับไปอยู่คอนโด แล้วอีกอย่าง

 

เซย์ก็ไม่ได้อยู่คนเดียวแล้ว นับตั้งแต่วันนี้ลูกเพื่อนแม่ก็จะมาอยู่บ้านนี้แล้วหนิ อีกอย่างนะ

 

เซย์ก็โตแล้วด้วย เซย์ดูแลตัวเองได้ ^_^"    ฉันยิ้มให้พี่ยูโรที่ทำหน้าครุ่นคิด ขอให้พี่ยูโร

 

เห็นด้วยกับฉันทีเถอะนะ อุตส่าห์ชักแม่น้ำทั้งห้ามาเพื่ิอการนี้เลยนะ

 

"อืมม...งั้นตกลงตามนี้เลยนะยัยเซย์ เย้! จะได้กลับไปอยู่คอนโดอย่างมีความสุขซะที แล้ว

 

นับต่อจากนี้ก็ไม่ต้องทนกินอาหารฝีมือยัยเซย์แล้วเว้ยยยยย ^______^"  พี่ยูโรพูดจบก็

 

เดินยิ้มออกไป     -__-  อยู่กับฉันมันไม่มีความสุขขนาดนั้นเชียว แล้วเมื่อกี้พี่ยูโรว่าไงนะ

 

บอกว่าไม่ต้องทนกินอาหารฝีมือฉันแล้วงั้นหรอ  หนอยยย ทำคุณบูชาโทษแท้ๆเลยฉัน คน

 

เขาอุตส่าห์มีน้ำใจทำอาหารให้กินทุกวันยังจะมาพูดแบบนี้อีก  แล้วอีกอย่างฝีมือการทำ

 

อาหารก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อยย

 

 

 

       หลังจากกลับมาจากการซื้ออุปกรณ์การเรียนเพื่อเตรียมตัวสำหรับไปโรงเรียนพรุ่งนี้

 

เสร็จ พี่ยูโรก็กลับมาส่งฉันที่บ้านก่อนจะขอตัวกลับคอนโดไปทันที ให้ตายเถอะพรุ่งนี้ก็เปิด

 

เรียนแล้วหรอเนี่ย ขี้เกียจตื่นเช้าง่ะ

 

 

       'ออดดดดดดดดดด' 

 

       เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น ฉันจึงเดินออกไปเพื่อไปเปิดประตู

 

"เห้...เดินให้มันเร็วๆหน่อยสิวะยัยเตี้ย ร้อนนะเว๊ย"  หนอยยยยย มาเรียกฉันยัยเตี้ยหรอเดี๋ยว

 

แม่ตบหัวทิ่มเลยหนิ

 

"นายเป็นใคร แล้วถือกระเป๋าอะไรมาตั้งเยอะตั้งแยะเนี่ย" ฉันถามพลางมองสำรวจผู้ชายตรง

 

หน้า พอมองหน้าหมอนี่ใกล้ๆแล้ว โฮกกกก หมอนี่หล่อมากค่าาา ขอบอก ผิวขาว รูปร่างสูง

 

โปรง เป็นนายแบบได้เลยนะเนี่ย!

 

"เป็นคน"  ขอถอนคำพูดตอนนี้ทันมั้ย  หมอนี่กวนโอ๊ยเหลือเกิน

 

"เออรู้แล้วแล้วนายมาหาใคร"

 

"มาหาคน"  -_- ดูมันตอบ

 

"ดี งั้นนายยืนรอไปแบบนี้ทั้งวันเลยละกัน" อยากมากวนประสาทฉันนัก ต้องเจอแบบนี้

 

ฉันหันหลังเตรียมจะเดินเข้าบ้านแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีเสียงของใครบางคนหยุดฉันไว้

 

"เห๊ยย  เดี๋ยวก่อน"

 

"อะไร" ฉันหันไปคุยกับผู้ชายตรงหน้าอีกรอบ

 

"คือ ฉันจะมาอยู่บ้านนี้ในฐานะผู้อาศัยน่ะ"  ฉันก็ไม่คืดว่านายจะมาอยู่บ้านนี้ในฐานะเจ้าของ

 

บ้านหรอกย่ะ แต่เดี๋ยวนะจะมาอยู่บ้านนี้งั้นหรอ?  งั้นก็หมายความว่าหมอนี่เป็นลูกเพื่อนแม่

 

งั้นสิ  ย๊ากกกกกก  ฉันคิดว่าลูกเพื่อนแม่จะเป็นผู้หญิงซะอีกกก

 

"อย่าบอกนะ ว่านายเป็นลูกเพื่อนแม่ฉันน่ะ"

 

"....................." เงียบ

 

"นี่ฉันถามอยู่ไม่ได้ยินหรอ"

 

"ก็เธอบอกเองหนิว่า 'อย่าบอกนะ ว่านายเป็นลูกเพื่อนแม่ฉัน"  เออ  ฉันผิดเองที่พูดแบบนั้น

 

กับนาย

 

"สรุปว่าใช่ใช่มั้ย?"

 

"เออ รีบๆเปิดประตูได้แล้ว ร้อนก็ร้อนหนักก็หนัก"   ชิส์ บ่นอยู่ได้ เฮ้อ ถ้าฉันอยากให้พี่ยูโร

 

กลับมาอยู่กับฉันตอนนี้ยังทันมั้ย?????????

 

        เมื่อฉันเปิดประตูให้หมอนี่เข้ามา มันก็ใช้ฉันหิ้วกระเป๋ามันทันทีค่ะ นี่ฉันเป็นเจ้าของ

 

บ้านจริงๆหรือเปล่าเนี่ย  ฉันพาลูกชายเพื่อนแม่มายังห้องนอนที่จัดเตรียมไว้แล้วซึ่งมันคือ

 

ห้องข้างๆกับห้องฉัน ไม่รู้หมอนี่เอาอะไรมาบ้าง กระเป๋านี่หนักชิบ

 

"นี่ๆยัยเตี้ย"

 

"ฉันชื่อเซย์โน ไม่ได้ชื่อยัยเตี้ย จำใส่หัวไว้ด้วยนะนายน่ะ"

 

"หรออ  แต่ฉันว่ายัยเตี้ยเหมาะกับเธอกว่านะ"  ไอ้หมอนี่ ย๊ากกกกกกก  ฉันอยากฆ่ามัน ยังมี

 

หน้ามาทำหน้ามึนใส่ฉันอีกนะ

 

"แล้วนายชื่ออะไร" ฉันถามพลางสงสายตาไม่พอใจอย่างแรงไปให้หมอนั่น

 

"ยูกิ"  ฉันไม่ตอบได้แต่พยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจ

 

"ไปนะ นายหิมะ ^_^"

 

"ฉันชื่อยูกิต่างหากล่ะยัยเตี้ย" ยูกิตะโกนไล่ตามหลังฉันมา หึ ทีนายยังเรียกฉันว่ายัยเตี้ยเลย

 

งั้นฉันก็จะเรียกนายว่านายหิมมะเหมือนกัน......

 

 

ช่วยกันติดตามนิยายเค้าด้วยน๊าาาาาาาาาาาาาา