คดีเกมส์

" ผู้ตายชื่อ ฮาเซกาวา ฮิโรชิ อายุ 52 ปี ทำงานอยู่ที่บริษัทขายประกันในตัวเมืองครับจากที่ทราบมาเค้าเคยมีคดีชนแล้วหนีที่ อเมริกา ตอนไปเที่ยวพักร้อนเมื่อ 20 ปีก่อน รถที่ชนเป็นรถเช่าครับ ครอบครัวของผู้ตายอาศัยอยู่ต่างจังหวัดตอนนี้จึงผู้ตายจึงอาศัยอยู่คนเดียว สาเหตุการตายโดยการถูกยังเข้าที่กลางหน้าผากพอดี และมีรอยกระสุนที่ บริเวณคอ กับแก้มของผู้ตายอีก ครับ เราเทียบกับขนาดของกระสุนแล้ว คาดว่าน่าจะเป็นกระสุนชนิดเดียวกันกับที่ยิง ปืนพกรุ่น FN FNP-45 ครับจึงคาดว่าน่าจะเป็นการฆ่าตัวตาย"

           ตำรวจคนหนึงรายงานออกมาหลังสอบปากคำกับพวกผม มีผม คนที่ผมศพคนแรก กับ เนย์โกะ เฮียเจ้าของร้านอาหาร และ คนที่ตะโกนบอกให้ผมไปช่วยผู้ตายขึ้นมา

" งั้นแสดงว่า เป็นการฆ่าตัวตายใช่มั้ยครับ พวกผมกลับบ้านได้แล้วใช่มั้ยครับ " ผมพูดออกไปเพื่อคลายความตรึงเคลียดในการสอบปากคำ 

" ไม่ได้นะ ริน ต้องอยู่จนกว่าจะสรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตายนะ "เนย์โกะ พูดออกมาแบบนั้นมันทำให้ผมหมดมุขที่จะเล่นเลย

เจ้าของร้านราเมนชื่อ ฟุรุจิ อิชิจิ อายุ 49 ปี ส่วนคนที่ตะโกนบอกผมชื่อ จอร์น สัน อายุ 29 ปี เป็นชาวฝรั่งเศษ แต่มาท่องเที่ยวที่ประเทศญี่ปุ่น จะว่าไปทำไมเขาพูดญี่ปุ่นคร่องจัง ราวกับเป็นคนญี่ปุ่นเลยแฮะ

" ผมขอดูรูปแผลที่โดนยิงหน่อยได้มั้ยครับ " ผมทำลายความเงียบ พอเป็นพิธี

" ได้สิ เอ้านี่ มีด้วยกันทั้ง 3 จุด " 

" นี่ ทำไมแปลไม่มีรอยไหม้เลยละริน " เนย์โกะมากระซิบเบาๆข้างๆหูผม 

" อืมจะว่า ท่าที่เขาจับปืนมันจะลำบากมากเลยนะถ้าจะฆ่าตัวตาย " ผมกระซิบตอบแบบเดาสุ่มสี่สุ่มห้า เนย์โกะเดินไปหาตำรวจคนที่ออกมารายงานแล้วคุยอะไรกันสักอย่างซึ่งผมเองก็ไม่ได้ยินแล้วเดินกลับมานั่งด้วยท่าทางเหมือนกำลังรออะไรสักอย่าง 

" ริน ขอคุยด้วยหน่อยสิ " เนย์โกะ เรียกผมออกมาข้างนอก และพาผมเดินสำรวจบริเวณนั้นอีกที พอดูดีๆแล้ว ที่แถวนี้เป็นที่โล่ง ที่เต็มไปด้วยทุ้งหญ้า กับแม่น้ำ ไม่สิ ไม่ใช่แม่น้ำ เป็นแค่ลำธาร อ้าวนี่ผมหลงคิดว่าเป็นแม่น้ำไปคนเดียวเหรอเนี่ย !! อะไรฟร่ะ เสียฟอร์มหมด 

" ถ้าเขาไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่กำลังยิงตอบโต้ล่ะ ? " เนย์โกะพูดขึ้นมาขณะที่กำลังเดินสำรวจกับผม

" จะิเป็นไปได้ยังไง ในแม็ก กระัสุนก็ลดลงไป 3 นัดกับที่เราได้ยิน แถมเสียงที่เราได้ยังเป็นเสียงเดียวกันอีกด้วย " ผมพยายามตัดบทนักสืบของเธอ

" เสียงเดียวกัน ใช่!! รอแปปนะฉันพอจะนึกอะไรออกแล้วแหละ " เนย์โกะวิ่งไปสอบถามเพิ่มเติมกับ ตำรวจคนเดิมอีกครั้ง และวิ่งกลับมาหาผมในไม่ช้า

" คนที่ผู้ตายขับรถชนที่ อเมริกา ชื่อ จอร์น เทราสัน เป็นพ่อของ นาย จอร์น สัน เหตุจูงใจคือ การล้างแค้นไงละ แล้วก็ปืนที่ผู้ตายถือเป็นปืนที่ถูกสร้างที่ อเมริกา คาดว่า ผู้ตายน่าจะไปอเมริกาบ่อยมาก" เอาแล้วไง บทนักสืบของยัยนี่ อาการกำเริบแล้ว แต่ที่เธอพูดมามันก็มีเหตุผล 

" ไม่มีหลักฐานว่าเค้าเป็นคนทำนะ รอยนิ้วมือที่ปืนก็เป็นรอยนิ้วมือของผู้ตายด้วย " ผมเริ่มตัดบทแบบมั่วๆอีกรอบหนึ่งก่อนจะพาเธอกลับเข้าไปในร้านอาหาร 

" สรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตายสินะครับ " ผมเอ่ยปากพูดออกไปพร้อมทำหน้างุนงง

" ก็คงจะเป็นแบบนั้นพวกเธอกลับบ้านได้แล้วแหละ " พอตำรวจคนนั้นพูดจบ ผมก็ลากเนย์โกะออกมาจากร้านอาหารและเดินกลับบ้าน 

ระหว่างเดินกลับบ้าน ผมเอาทุกอย่างมาทวนคิดตั้งแต่เริ่มต้น จนถึงที่เนย์โกะอธิบาย และดูเหมือนผมจะนึกอะไรสักอย่างออก 

" เนย์โกะ รีบกลับกันเถอะ " ผมหยุดเดินแล้วหันหลังกลับ

" กลับไปไหนบ้านนายอยู่ทางนี้นะ!! ริน!! " เธอหันตามผมและตวาดถามผม

" เอ้าวิ่งได้แล้ว กลับไปไขคดีกัน " ผมเริ่มออกตัววิ่งด้วยความเร็วสูงดั่งสายฟ้าแล่บ 

          เอี๊ยดดดดด ปัง! เสียงเปิดประตูอย่างแรงของผมทำเอาคนที่อยู่ในร้านอาหาร หันมามอง

" เอ้ามีอะไรอีกละ " คนที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นผู้หมวดเอ่ยปากถามขึ้นมา

" คุณตรวจสอบรอยนิ้วมือ ที่ปืนแล้วใช่มั้ยครับ ? " ผมเอ่ยถามพร้อมยิ้มไป

" ใช่ ทำไมเหรอ " เขาทำหน้างุนงงแล้วถามกลับ

" คุณ จอร์น สัน ผมเดาว่าคุณจะต้องมีปืน แบบเดียวกับที่ผู้ตายมี อยู่กับคุณใช่มั้ยครับ หรืออาจจะเคยมีเมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน แล้วก็ทิ้งไป " ผมหันหน้าไปทางชาวฝรั่งเศษ พร้อมเอ่ยปากพูดออกไป

" ใช่ฉันมีตอนนี้มันอยู่ที่รถฉันทำไมเหรอ " เขาตอบมาด้วยความมั่นใจสูง มันทำให้ผมเริ่มแสยะยิ้มอีกครั้ง

" งั้น ให้ตำรวจไปเอามาตรวจลายนิ้วมือด้วยนะครับ รวมทั้งกระสุนที่อยู่ด้านในด้วย "ผมแสยะยิ้มอีกรอบ จนทำให้เนย์โกะกลัวแล้วหลบไปอยู่ข้างโตะอาหาร 

ผ่านไป 10 นาที ผลตรวจออกมาพบแต่ลายนิ้วมือ คุณจอร์น สันและไม่พบร่องรอยลูกกระสุนหรือร่องรอยการยิงเมื่อเร็วๆนี้ 

" เอ้า ว่าไงพ่อหนุ่มจะตรวจอะไรอีกมั้ย " เขายิ้มเจ้าเลห์ออกมา

" สิ่งที่ผมให้ตรวจน่ะ คือกระสุนที่อยู่ในปืนที่ผู้ตายถือน่ะครับ ^__^ " พอผมพูดจบสีหน้าเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป

" ไปเอามาตรวจสอบโดยด่วน !! " ผู้หมวดสั่งตำรวจนายหนึ่งให้รีบไปตรวจ 

" อ่อลืมบอกไป ลองไปดูตรงพุ่มหญ้าที่อยู่ห่างจากศพในรัศมีประมาณ 10 เมตร ดูนะครับจะเจอหลักฐานชั้นเยี่ยมเลย รอยเท้าไงละครับ " ผมพูดจบแล้วยิ้มออกไป

" ผะ.. ผมเป็นคนฆ่าเขาเอง เพราะไอ้บ้านั่น!! มันทำให้ ... อั้ค " ระหว่างที่เขากำลังสารภาพออกมา ก็โดนกระัสุนปริศนา ยิงทะลุสมอง และเสียชีวิตคาที่ ไม่มีแม้แต่เสียงกระสุน 

... อะไรเนี่ย อย่าบอกนะว่ามันยังไม่จบ ผมคิดในใจแบบนั้น 

 อ่ามาแล้วนะครับ สำหรับคดีที่ 1 ตอนที่ 2 ยังไงก็ฝากวิจารณ์ ด้วยนะครับ :3