Secret Doll

           " เอ่ออ คุณผู้หญิงชอบชื่อนี้ไหมครับ ถ้าไม่ชอบจะเปลี่ยนตอนนี้เลยก็ได้นะครับ "

          " ไม่ๆๆๆๆๆ ไม่ต้องหรอกค่ะ ชื่อนี้ก็ดูเหมาะดีแล้วค่ะ "

           เสียงของนายลูกอมเรียกสติคุณลูกค้าที่กระเจิด กระเจิงให้กลับเข้าร่างมาได้สักที ฉันหล่ะกลัวคุณเธอจะวิ่งป่าราบ เข้าเมืองไปซะแล้ว ดีนะที่ยังมีสติอยู่ไม่งั้น คงต้องวิ่งตามกันให้วุ่นวาย

            " ถ้าชอบแล้ว งั้น "

            นายลูกอมพูดครึ่งๆกลางๆแล้วก็ก้มลงไปที่ใต้เคาท์เตอร์หยิบหนังสือเล่มสีดำ ปักอักษรสีทองเป็นชื่อร้านขึ้นมา นี่คงจะเป็นสมุดบันทึกการยืมตุ๊กตาแน่ๆเลย ฉันเดาไม่พลาดแน่

            " ผมขอชื่อ หน่อยครับคุณผู้หญิง "

           พอนายลูกอมเปิดหนังสือออกมาฉันถึงจะได้เห็นว่า ข้างในมันก็เหมือนกับที่ร้านเช่าหนังสือเค้าทำกันเลย มีชื่อ คนยืม คนเซ็นอนุญาติให้ยืม วันที่ยืม วันที่คืน ก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่นี่ จะต่างก็แค่ มีพิธีปลุกผี เอ้ยย ปลุกตุ๊กตา กับการร่างสัญญาอะไรนั่นแหละ

           พอนายลูกอม กรอกอะไร ต่อมิอะไรเรียบร้อยแล้ว เค้าก็พยักหน้าให้คุณลูกค้าหน้าหมองหนึ่งที แล้วค่อยหันไปส่งซิกให้เจ้าหนูแมรี่ ที่ตอนนี้กำลังเดินไปเดินมาอยู่บนเคาท์เตอร์อย่างสบายอารมณ์ เหมือนแม่คุณกำลังเดินแบบอยู่บนพรมแดงของงานประกาศรางวัลเลยนะ แค่นั้นยังไม่พอยังอุตส่าห์มายืนจ้องหน้าฉันอีก หน้าฉันเหมือแม่แกเหรอย่ะ เห็นทำแบบนี้แล้ว อยากจะตบให้คว่ำเลย เอ้ย ไม่ได้ๆๆ ลืมไปว่าเป็นนางเอก (ขออภัยค่ะคนอ่าน) เดี๊ยนบอมมี่ รักเด็กนะค่ะ

            " ขอให้โชคดี มีความสุข และขอให้ลูกสาวกลับร่าเริงได้อีกครั้งนะครับ "

           " ค่ะ ขอบคุณพวกคุณมากนะค่ะ "

            " โชคดี ค่าาาาา โอกาศหน้าเชิญใหม่นะค่ะ"

            พอนายลูกอม เก็บเจ้าหนูแมรี่ลงกล่องใส่ถุงให้คุณลูกค้าเรียบร้อยเราสองคนก็ออกไปส่ง และโบกมืออำลาคุณลูกค้า หน้าหมอง หย็อยๆๆๆ เหมือนเรากำลังส่งลูกไปเรียนต่างประเทศเลยนะเนี่ย เอ้ยยย ไม่ใช่แว้ว

           " ต่อไปตาคุณแล้วครับ"

            " อะไร ตาฉัน "

            อีตาหน้าหวานทำเป็นหูทวนลม ไม่ตอบ เค้าเดินนำหน้าฉันเข้าไปในร้าน  และเดินไปที่เคาท์เตอร์หยิบแผ่นกระดาษ ขนาดเอสี่ มาวางแหมะเอาไว้ อีกแล้ว  อะไรอีกหล่ะเนี่ย

           " อะนี่ สัญญาว่าจ้าง ที่คุณต้องเซ็นครับ อ่านให้ละเอียดทุกตัวอักษร ทุกบรรทัด ทุกๆอย่าง ก่อนที่จะเซ็นลงไป จะได้ไม่มีปัญหาภายหลังครับ  อ่านออกใช่ไหมครับ " ทำไมนายลูกอมต้องเน้น คำว่า 'อ่านออกใช่มั้ย ' ให้มันชัดซะขนาดนี้ จะสื่ออะไร

          "  อ้าวววว !! นี่กวน บาทาซะแล้ว หลอกด่าชั้นใช่มั้ย "

          " หาาา !! ผมเหรอ เปล่านี่ เปล่าเล้ยยย!! "

          " หึ !! " ฉันก้มลงมองแผ่นกระดาษ สีขาวที่วางอยู่บนเคาท์เตอร์ มันคล้ายกับแผ่นที่ให้ลูกค้าเซ็นแต่ต่างกันที่เนื้อความในสัญญา

SECRET DOLL

                สัญญาว่าจ้างนี้มีผล เป็นเวลา 1 ปี นับตั้งแต่วันที่ เซ็น โดยผู้ที่เซ็นสัญญานี้

ต้องมีความสมัครใจ ที่จะปฎิบัติตาม กฏ ระเบียบทุกอย่าง และต้องรักษาสัญญา ที่ทางร้านได้บอกไว้แล้วนั้น ห้ามนำเรื่องที่เป็นความลับ ออกไปเผยแผ่ โดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาติเป็ อันขาด มิฉะนั้น ทางร้านจำเป็นจะต้องลบความทรงจำทั้งหมดของท่าน โดยมิจำเป็นจะต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ขออภัยและขอบคุณ

               กระผม //ดิฉัน........................................

       ยอมรับข้อตกลงทั้งหมดที่ได้กล่าวเอาไว้เบื้องต้น อย่างไม่มีเงื่อนไข

               ถ้ากระผม//ดิฉัน........................................

          ทำผิดสัญญาเมื่อไหร่จะยินยอมมอบความทรงจำของกระผม//ดิฉันทั้งหมดให้กับ

               ร้าน SECRET DOLL อย่างไม่มีเงื่อนไข

ลงชื่อ.......................................

พยาน..........................................

ณ วันที่..............................................

          เอ่ออออ นี่ถ้าวันฉันเกิดปากโป้งไป มันจะเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย แล้วสัญญานี่ตั้งปีนึงที่อื่นเค้าแค่ สามเดือนเองนะ ผูกมัดไว้ทุกอย่างเลย เหรอ

           " นี่นาย สัญญานี่มันนานไปนะ เป็นปีเลยเหรอ"

           " ครับ ต้องเป็นปี เพราะว่าการที่เราจะต้องหาคนมาทำงานได้แต่ละคนมันไม่ได้ง่ายๆ เหมือนที่อื่นที่ วุฒิผ่าน อายุผ่าน ก็ทำงานได้ แต่ที่นี่ต้องเป็นคนที่ถูกเลือกโดยเฉพาะเท่านั้น"

           นี่มันหมายความว่า

           " คนที่ถูกเลือกโดยเฉพาะเหรอ หมายความว่าที่ชั้นได้เจอลุงนาย และได้มาทำงานที่นี่ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอกเหรอ แสดงว่าลุงนายนี่ก็วางแผนไว้นานแล้วใช่มั้ย "

          "ประมาณนั้นมั้งครับ ผมก็ไม่รู้อะไรมากหรอก เพราะลุงเค้าไม่เคยบอกอะไร มาแล้วก็ไปไม่เคยอยู่ที่นี่ จริงๆจังหรอก "

          อะไรกันวะ ฉันหน่ะเหรอ ถูกเลือก แล้วการที่ถูกเลือกนี่มันจะเป็นยังไงหล่ะโอ๊ยยย ปวดกระบาล ช่างมันเหอะ เป็นไงเป็นกัน ยังไงๆก็ดีกว่าตกงานแหละ

          " เอาเถอะๆ ปีนึงก็ปีนึง ถ้าฉันถูกเลือกโดยเฉพาะอย่างที่นายว่าจริงๆ แสดงว่าคงจะ เป็นพรมลิขิตที่ขีดเขี่ย ให้ชั้นเดินหล่ะมั้ง"  

          " พรมลิขิต มันเกี่ยวอะไรกันครับคุณบอม"