สิเน่หากินรี

               ในราตรีที่เงียบสงบในป่าหิมพานต์ ได้มีเสียงเด็กน้อยร้องงอแงดังแว่วมาจากที่ไหนสัก
แห่งในป่า
 
"อุแว้! อุแว้! อุแว้!" เสียงเด็กน้อยแรกเกิดร้องดังขึ้นในห้องพระประสูติกาลในนครานคร  พระมเหสี
ดารารัศมีได้ให้ประสูติพระธิดาแด่องค์เหนือหัว
 
"หมอหลวงลูกข้าเป็นหญิงหรือชายเล่า!"องค์เหนือหัวตรัสถามหมอหลวงอย่างร้อนใจ
 
"ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า พระมเหสีดารารัศมีได้ให้ประสูติพระราชธิดาพะยะค่ะ"หมอหลวงตอบ
 
"เป็นเยี่ยงไรบ้างน้องดารารัศมีของพี่"องค์เหนือหัวเข้าไปในห้องพระประสูติกาลแล้วตรัสถาม
พระนางดารารัศมี
 
"น้องมีความโสมนัสยิ่งนักเพค่ะ ที่บัดนี้น้องจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพระราชมารดา"พระนางดารารัศมีตอบ
อย่างปลื้มปิติ   ท่ามกลางความปลื้มปิติของชาววัง ประทุมทองซึ่งเป็นนางสนองพระโอษฐ์ของพระ
สนมผกาจันทร์ที่ได้เฝ้าดูเหตุการณ์ แล้วนำข่าวการพระประสูติกาลของพระราชธิดาไปให้พระสนมผกา
จัทร์ได้ทรงทราบ
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!เจ้าว่าเยี่ยงไรนะประทุมทองนางดารารัศมีให้ประสูติพระธิดา
ท่านพี่สุวรรณนคราชหรือ!"พระสนมผกาจันทร์ถามอย่างพิโรธ
 
"เพค่ะ พระสนมพระนางดารารัศมีได้ให้ประสูติพระราชธิดาแด่องค์เหนือหัวเพค่ะ"ประทุมทองตอบ
 
"เห็นทีว่าต้องรีบกำจัดนางดารารัศมีเป็นการด่วนเสียแล้ว"พระสนมผกาจันทร์เอ่ยขึ้น
 
                              7ปีผ่านไปนับแต่พระประสูติกาล
 
"เสด็จพ่อ เสด็จแม่เพค่ะลูกนำมาลามาให้เพค่ะ"เสียงใสแจ๋วของพระธิดาน้อยดังขึ้นจากหน้าพระ
ทวารท้องพระโรง
 
"จันทราภา ลูกรักลูกช่างประดิษฐ์มาลาได้งดงามยิ่ง"พระนางดารารัศมีตรัสชมพระธิดา
 
"ขอบพระทัยเพค่ะเสด็จแม่ นี้เสด็จอาจันทร์สุวรรณเพค่ะข้าอยากออกไปร้อยพวงมาลาอีก" พระ
ธิดาจัทรราภาตรัสกับจันทร์สุวรรณซึ่งเป็นนางสนองพระโอษฐ์ประจำตน
 
"นี้ จันทรราภา เหตุใดลูกถึงเรียกจัทร์สุวรรณว่าเสด็จอาเล่า"พระเจ้าสุวรรณนคราชราชาตรัสถสม
พระธิดาน้อย
 
"ก็จันทร์สุวรรณมีศักดิ์เป็นอาลูกลูกต้องเรียกว่า เสด็จอาจัทร์สุวรรณมิใช่หรือเพค่ะ"พระธิดาน้อย
ตอบ ทำให้พระเจ้าสุวรรณนคราชราชาอดที่จะทรงพระสวรลมิได้
 
"เอาเถิดๆลูกจะเรียกจัทร์สุวรรณว่าเยี่ยงไรก็ตามแต่ลูกเถิด เพลานี้ลูกจงออกไปเล่นเถิดพ่อมีธุระจะ
หาลือกับเหล่าขุนนาง"องค์เหนือหัวตรัสสั่งพระธิดา
 
"เพค่ะ เสด็จพ่อ"พระธิดาจัทรราภาตอบแล้วออกไปจากท้องพระโรงอย่างรวดเร็ว