สิเน่หากินรี

               ในราตรีที่เงียบสงบในป่าหิมพานต์ ได้มีเสียงเด็กน้อยร้องงอแงดังแว่วมาจากที่ไหนสัก

แห่งในป่า

"อุแว้! อุแว้! อุแว้!" เสียงเด็กน้อยแรกเกิดร้องดังขึ้นในห้องพระประสูติกาลในนครานคร  พระมเหสี

ดารารัศมีได้ให้ประสูติพระธิดาแด่องค์เหนือหัว

"หมอหลวงลูกข้าเป็นหญิงหรือชายเล่า!"องค์เหนือหัวตรัสถามหมอหลวงอย่างร้อนใจ

"ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า พระมเหสีดารารัศมีได้ให้ประสูติพระราชธิดาพะยะค่ะ"หมอหลวงตอบ

"เป็นเยี่ยงไรบ้างน้องดารารัศมีของพี่"องค์เหนือหัวเข้าไปในห้องพระประสูติกาลแล้วตรัสถาม

พระนางดารารัศมี

"น้องมีความโสมนัสยิ่งนักเพค่ะ ที่บัดนี้น้องจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพระราชมารดา"พระนางดารารัศมีตอบ

อย่างปลื้มปิติ   ท่ามกลางความปลื้มปิติของชาววัง ประทุมทองซึ่งเป็นนางสนองพระโอษฐ์ของพระ

สนมผกาจันทร์ที่ได้เฝ้าดูเหตุการณ์ แล้วนำข่าวการพระประสูติกาลของพระราชธิดาไปให้พระสนมผกา

จัทร์ได้ทรงทราบ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!เจ้าว่าเยี่ยงไรนะประทุมทองนางดารารัศมีให้ประสูติพระธิดา

ท่านพี่สุวรรณนคราชหรือ!"พระสนมผกาจันทร์ถามอย่างพิโรธ

"เพค่ะ พระสนมพระนางดารารัศมีได้ให้ประสูติพระราชธิดาแด่องค์เหนือหัวเพค่ะ"ประทุมทองตอบ

"เห็นทีว่าต้องรีบกำจัดนางดารารัศมีเป็นการด่วนเสียแล้ว"พระสนมผกาจันทร์เอ่ยขึ้น

                              7ปีผ่านไปนับแต่พระประสูติกาล

"เสด็จพ่อ เสด็จแม่เพค่ะลูกนำมาลามาให้เพค่ะ"เสียงใสแจ๋วของพระธิดาน้อยดังขึ้นจากหน้าพระ

ทวารท้องพระโรง

"จันทราภา ลูกรักลูกช่างประดิษฐ์มาลาได้งดงามยิ่ง"พระนางดารารัศมีตรัสชมพระธิดา

"ขอบพระทัยเพค่ะเสด็จแม่ นี้เสด็จอาจันทร์สุวรรณเพค่ะข้าอยากออกไปร้อยพวงมาลาอีก" พระ

ธิดาจัทรราภาตรัสกับจันทร์สุวรรณซึ่งเป็นนางสนองพระโอษฐ์ประจำตน

"นี้ จันทรราภา เหตุใดลูกถึงเรียกจัทร์สุวรรณว่าเสด็จอาเล่า"พระเจ้าสุวรรณนคราชราชาตรัสถสม

พระธิดาน้อย

"ก็จันทร์สุวรรณมีศักดิ์เป็นอาลูกลูกต้องเรียกว่า เสด็จอาจัทร์สุวรรณมิใช่หรือเพค่ะ"พระธิดาน้อย

ตอบ ทำให้พระเจ้าสุวรรณนคราชราชาอดที่จะทรงพระสวรลมิได้

"เอาเถิดๆลูกจะเรียกจัทร์สุวรรณว่าเยี่ยงไรก็ตามแต่ลูกเถิด เพลานี้ลูกจงออกไปเล่นเถิดพ่อมีธุระจะ

หาลือกับเหล่าขุนนาง"องค์เหนือหัวตรัสสั่งพระธิดา

"เพค่ะ เสด็จพ่อ"พระธิดาจัทรราภาตอบแล้วออกไปจากท้องพระโรงอย่างรวดเร็ว