สิเน่หากินรี

เมื่อดารารัศมีกลับนครของตนแล้ว องค์สกุณราชาและพระนางปัญจสกุณผู้เป็นพระราชบิดาและพระ

ราชมาดาของตนก็ได้เฝ้าอยู่หน้าประตูพระราชวัง

"ดารารัศมี ลูกชักจะเอาใหญ่แล้วนะ แอบหนีเที่ยวตั้งแต่เยาว์ ถ้าลูกเป็นอะไรไปพ่อกับแม่จะทำเช่น

ไร" พระนางปัญจสกุณเอ่ยถามดารารัศมีผู้เป็นธิดา

"ลูกขอประทานอภัยเพค่ะ เสด็จพ่อเสด็จแม่ลูกก็แค่อยากออกไปเล่น เสด็จพ่อเสด็จแม่อย่าทรงกริ้ง

ลูกเลยนะเพค่ะ"ดารารัศมีตอบด้วยน้ำเสียงเว้าวอน

"เอาเถิด พ่อจะไม่เอาผิดลูกในคราวนี้แต่ถ้ามีคราวหน้า พ่อจะเอาผิดลูก " องค์สกุณราชาผู้เป็นพระ

ราชบิดาเอ่ย 

"วันนี้ลูกต้องไปเข้าเฝ้า องค์นคราช ผู้เป็นพระญาติของเรา พร้อมพ่อกับแม่ ลูกจงเร่งไปสวมส่อาภ

รณ์ที่แม่จัดไว้ให้เถิด" พระนางปัญจสกุณเอ่ยสั่งดารารัศมี

"เพค่ะ เสด็จแม่" ดารารัศมีตอบ

 เมื่อดารารัศมีเห็นอาภรณ์ที่พระนางปัญจสกุณจัดไว้ให้ ก็อดที่จะอาเจียนไม่ได้ เพราะอาภรณ์ที่ว่า

นั้น เป็นเสื้อในนางสีขาวบริสุทธิ์กับโจงกระเบนสีเขียวสลับแดง 

"นี้ข้าต้องใส่อาภรณ์พวกนี้ใช่หรือไม่" ดารารัศมีแอบโอดควรญ

หลังจากที่ดารารัศมีสวมใส่อาภรณ์แล้ว ก็ออกเดินทางไปนครานครซึ่งเป็นเมืองของหมู่นาค  เมื่อ

มาถึง องค์นคราชก็ออกมาต้อนรับอย่างสมเกีรยติ  

"นี้ สกุณราชา เราอยากให้เจ้ารู้จักกับโอรสของเรา เพื่อที่เจ้าจะได้พิจารณาดูว่า สมควรให้ธิดาเจ้า

สมรสด้วยหรือไม่" องค์นคราชเอ่ยกับองค์สกุณราชา

"สุวรรณนคราช เจ้าจงเร่งออกมาหาพ่อทีเถิด" องค์นคราชเอ่ยเรียกโอรสของตน บัดนั้นพระทวารสี

เขียวได้เปิดออก เผยให้เห็นหนุ่มน้อยรูปงาม ดารารัศมีถึงกับนิ่งเงียบเพราะชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้

คือ....หนุ่มน้อยที่ตนเจอเมื่อรัติกาลที่แล้ว!

"ถวายบังคมขอรับ เสด็จลุง" สุวรรณนคราชเอ่ย

"โอ้!ช่างรูปงามเสียจริงเชียวนคราช"องค์สกุณราชา เอ่ยอย่างโสมมัส

"ดารารัศมีก็รูปงามเช่นกันเพค่ะ" พระนางสุวนคราชผู้เป็นมเหสีขององค์นคาราชเอ่ยขึ้น

"สุวรรณนคราชเจ้าไม่ผูกไมตรีกับดารารัศมีหน่อยรึ"องค์นคารชเอ่ยถามโอรส  สุวรรณนคราชมอง

ไปทางดารารัศมีแล้วยิ้ม 

"เจ้า!คนที่ข้าเจอเมื่อรัติกาลที่แล้วใช่รึไม่"ดารารัศมีเอ่ยถาม สุวรรณนคราชยิ้มแล้วตอบ

"เจ้าเอ่ยถูกแล้ว อีกอย่างเจ้าได้ทราบอายุข้าแล้วเจ้าควรจะเรียกศักดิ์ด้วย" สุวรรณนคราชเอ่ย

ดารารัศมีเมื่อได้ยินที่สุวรรณนคราชเอ่ยเช่นนั้นก็หน้าบึ้งแล้วฝืนยิ้ม

"เพค่ะ ท่านพี่สุวรรณนคราช น้องขอประทานอภัยด้วยที่น้องพูดจาไม่ดีให้ท่านพี่ระเคืองพระกรรณ"

ดารารัศมีเอ่ยอย่างออ่นหวาน ทำให้องค์นคราชพอพระทัยกับกริยาอันน่าชังของดารารัศมียิ่งนัก

"พูดจาดีตั้งแต่เยาว์อย่างนี้ภายภาคหย้าคงจะเป็นกินรีที่งามทั้งร่างกายและจิตใจเป็นแน่ อย่างนี้สิ

ค่อยสมกับเป็นว่าที่มเหสีของสุวรรณนคราช" พนะนางสุวนคราชเอ่ยชมดารารัศมี ทำให้สุวรรณนคราช ไม่พอพระทัย

"ขอบพระทัยเพค่ะ เสด็จป้า"ดารารัศมีตอบ

"เสด็จพ่อ เสด็จแม่เพค่ะ ลูกขอออกไปเล่นข้างนอกได้หรือไม่เพค่ะ" ดารารัศมีเอ่ยถามพระราชบิดาและพระราชมารดาของตน

"ได้สิ แต่อย่าออกไปไกลนะ ให้อยู่ในเขตนครานครนะลูก" พระนางปัญจสกุณเอ่ยตอบ

"เพค่ะเสด็จแม่ ขอบพระทัยเพค่ะ"ดารารัศมีกล่าวอย่างโสมนัส  ดารารัศมีบินออกจากพระราชวัง

ตรงไปยังสระอโนดาต 

"ข้าว้าแล้วว่าเจ้าต้องมาที่แห่งนี้ ดารารัศมี" เสียงของใครบางคนดังขึ้นเมื่อดารารัศมีบินลง

"ท่านพี่มาได้อย่างไร"ดารารัศมีเอ่ยถามสุวรรณนคราชอย่างฉงน

"ข้าก็ว่ายน้ำมาสิ ถามได้" สุวรรณนคราชตอบ

"สระแห่งนี้ท่านพี่ประสงค์จะลงเล่นใช่หรือไม่ งั้นข้าจะออกไปหาสระแห่งอื่น" ดารารัศมีเอ่ย พร้อม

บินไปหาสระแห่งอื่น แต่เมื่อเห็นสระอื่นแล้วดารารัศมีก็ยังไม่ได้ลงเล่นเสียถีเป็นเพราะว่า ถ้าดารา

รัศมีเจอสระแล้ว สุวรรณนคราชก็จะเจอด้วย

"นี้!เจ้าถ้าหากเจ้าประสงค์จะเล่นน้ำสระไหนก็เชิญเถิด ข้าจะไม่ขอค้นหาสระอื่นอีกต่อไป เจ้างุู

เขียว!" ดารารัศมีเอ่ยกับสุวรรณนคราชอย่างเหลืออด พร้อมบินกลับพระราชวังล่วงหน้าเสด็จพ่อ

เสด็จแม่

"