ทุกอย่างก็เพื่อเธอ....

"............." พอชั้นได้รู้เรื่องที่อุซางิจับตัวไป ชั้นรู้สึกผิดมาก ทั้งๆที่มันไม่ใช่ความผิดชั้นซักนิดนึง
ส่วนข้อเสนอ... คือชั้นจะต้องไปฆ่าพวกมันให้หมดทั้งเเก๊งก่อนถึงจะยอมปล่อยอุซางิ นี่มันบ้าอะไรว่ะเนี้ย!! ทั้งเเก๊งเลยนะว้อย เเก๊งมันน่ะมีไม่ต่ำกว่า50คนเลยนะ เเก๊งบ้าไรว่ะคนเยอะโครตๆ เเล้วชั้นจะไปฆ่ามันยังไงล่ะเดี๋ยวชั้นก็โดนตำรวจจับ หมดอนาคตพอดี ปัดโถ่ว้อย!!! คอยดูเหอะ ชั้นจะต้องไปช่วยอุซางิให้ได้!! 
                       วันศุกร์ที่xเดือนxปีxxxx
วันนี้ทำไมเหมือนขาดบางอย่าง...ที่สำคัญไป เเล้วเราจะช่วยอุซางิยังไงล่ะ เเล้วชั้นจะช่วยเธอยังไง!!ได้โปรดกลับมาเถอะ มาขอลอกการ์บ้านชั้นเหมือนเดิม มางอลชั้นเหมือนเดิม ได้โปรด!! ทำไมกัน!! 
                                     ปิ๊งป๊อง~~
ชั้น.....อยู่ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีเธอตลอดมาถึงปากชั้นจะบอกว่าไม่เหงา เเต่ที่จริงชั้นเหงามากเลยนะ ขอร้องล่ะ กลับมาที....อย่าให้ชั้นได้กลายเป็นฆาตกรอีกครั้งเลย.....
                                       (จบบทพูด มาริยะ)
 (บทพูด อุซางิ) 
โอ้ย เหม็นอับจริงๆ ที่นี่มันอะไรว่ะเนี้ย คิดถึงมาริยะจะตายอยู่เเล้ว น่าเบื่อว้อย ชั้นน่ะเห็นเเบบนี้ที่จริงชั้นเกรียนนะว้อย คอยดูถ้าเชือกที่มัดชั้นขาดเมื่อไหร่ พวกเอ็งกลายเป็นศพเเน่!! หึ ไอ่พวกน่าเบื่อเอ้ยยยยย เทเลน่าปล่อยตรูไปนะ!!! ถ้าต้องมาอดตายอยู่ที่นี่ฆ่าตรูตายไปตั้งเเต่เเรกยังจะดีกว่าอีก
" ไง อยู่ในนี้น่ะ น่าเบื่อหรือเปล่า ซากุระงิซัง ชั้นน่ะรู้ดีเลยว่าเธอขี้เบื่อมาก เเต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวมาริยะจังคงจะมาช่วย" เหอะให้ตายสิ พวกน่าเบื่อ "  " ไอ่เลวเอ้ย ทำเป็นเเต่เรื่องสกปรกน่ะสิ" พวกน่าเบื่อชั้นเกลียดเเก ไอ่หน้านิ่ววว งึ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 
                            วันจันทร์ที่xเดือนxปีxxxx
นานจัง ชั้นจะตายอยู่เเล้ว อึดอัด... เหมือนจะร้องไห้ ทำไม ทำไม มาริยะยังไม่มาช่วยชั้นล่ะ ฮึก! ฮือ
" สวัสดีจ๊ะ คุณซากุระงิ ไม่เป็นไรหรอกนะ มาริยะต้องมาช่วยเเน่ๆ^^" ยัยนี่ใครนะ ถ้าจำไม่ผิดละก็ฮิโตมิ รองหัวหน้าเเก๊งเวรกรรมนี่สินะ ทำไมถึงได้ใจดีนักหล่ะ ผิดกับหัวหน้าเเละลูกน้องคนอื่นๆมากเลย
"ต้องได้ออกไปเเน่ๆ" "ค่ะ จะได้ออกไปจริงๆเหรอ" ได้สิจ๊ะ ถ้ามาริยะมาช่วยล่ะก็..นะ" งึ้ย มันก็มีความหมายเท่ากันนั้นเเหละน่า
                                วี้วอ วี้วอ วี้วอ !!!!!
"นั้นมัน...เกิดอะไรขึ้นนะ " เกิดอะไรขึ้นเหรอ งง "อะไรงั้นเหรอ?" "ถ้ากริ่งนี้ดังก็เเสดงว่ามีคนบุกรุกเข้ามาน่ะสิ เเถมใครเข้ามาในนี้ได้เเสดงว่าจะต้องเป็นคนที่สามารถหยุดกระเเสไฟฟ้าที่รุนเเรงมากๆได้ด้วยน่ะสิ" "เอ๋?ทำไมอ่ะ" "ที่หน้าประตูของโรงงานนี้ มีสายฟ้าที่ีรุนเเรงติดอยู่ที่กอร์ประตูน่ะสิ ถ้าขื่นคนธรรมดาจับ มีหวังซี้หมองเท่งเเน่ๆเลย^^" ยังจะยิ้มอีกยัยบ๊องเอ้ย " ตุบ! พลั่ก! โครม!"
เสียงอะไรน่ะ ทำไมมันถึงดังขนาดนี้ "มาริยะ...." อะไรนะยัยฮิโตมิพูดอะไรออกมาน่ะ มาริยะคือคนธรรมดาๆไม่ใช่พวกมาเฟียหรือนักฆ่าเเบบชั้นกับพวกเธอซะหน่อย!!! "ปัง!! สวัสดี เอาอุซางิมานะ!!! ไม่งั้นเอ็งตายเเน่ๆ!!! ทำเป็นปากเก่ง หึ !! เเค่พวกกระจอกน่ะสิ ชั้นฆ่าพวกเเกไปตั้ง4ศพเเล้วนะ!!! เอาอุซางิคืนมาได้ละ " มะ มาริยะ ไม่จริงนะ เธอ...."ผิดกติกา ชั้นบอกว่าจะไปหาถึงที่ไงล่ะ เธอน่ะผิดกติกา เพราะงั้น ชั้นไม่ให้อุซางิ ถ้าเธอขัดขื่นชั้นจะฆ่าอุซางิซะ.."ห๊า!! จะฆ่าชั้นอ่อ ไม่จริงงงงงงงงงงงงง " ชิ ไปก็ได้!! ไว้เจอกันนะอุซางิชั้นจะช่วยเธอให้ได้คอยดูสิ!!!!" "ทำไมง่ายจังฟะ" "มาริยะไม่ใช่คนที่ผิดสัญญากับใครน่ะสิเลยยอมกันง่ายๆ สมกับเป็นเธอจริงๆ ชั้นละช๊อบชอบ ฮิฮิฮิ~น่าฟันจริงๆ " ยัยเทเลน่าปากเชื้อโรคอีโบล่าาาาา หนอย มาคิดหื่นกามกับมาริยะของช้านน
                                         The End
 โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ตอนต่อไป ตอนที่4 วันเสาร์ โครตวุ่นวาย