ชีวิตที่หายไป

7.3

เขียนโดย Ej_Jack

วันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.14 น.

  2 ตอน
  1 วิจารณ์
  4,449 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 มกราคม พ.ศ. 2558 14.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ความจริงที่ถูกเก็บไว้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"สวัสดีเเล้วเจ้าหนูลีย์ไปกินข้าวเย็นข้างนอกเหรอ"ป้าลูดะ

"อ่อ เขาอยู่บ้านพวกคิดคะ"ป้าเน็ตตอบด้วยเสียงที่รักใคร่ชื่อชมในตัวลูกชายเจ้าปัญหาของแก

 ฉันอยากจะพูดขึ้นเลยว่า ป้าดุลูกตัวเองผิดเเล้ว เป็นแบบนี้ทุกทีเรื่องอะไรที่เกียวกับลูกช่ยตัวเอง 

ฉันคิดว่าพวกเขางี่เง่ามากจริงๆทั้ง2ป้าลุงมักจะเชื่อเรื่องโกหกปัญญาอ่อนทุกเรื่องที่ลูกชายของเขากุขึ้นมาเรื่องที่ว่าไปกินข้าวกับเพื่อนบ้างไปทำงานบ้างค่มจริงก็หนีงานไปเทียวเล่นเเละให้ฉันมาทำแทนลีย์นั้นก็ไปอยู่ร้านเกมส์ที่ฉันรู้เพราะป้าชอบใช้ให้ไปชื้อของให้ทุดครังที่เขาต้องการ

และชอบไปทำลายข้าวของในตอนกลางคืนกับพวกเพื่อนๆของเขาในสนามเด็กเล่นสูบบุรี่กันที่หัวมุมถนน และชอบข้างปาก้อนหินใส่รถที่ผ่านไปมาแทมมีเด็กๆที่ไปเล่นด้วย

วันนี้ป้าเน็ตให้ฉันไปชื้อของต้องหัวมุมถนนตามปกติแต่ครั้งนี้ไม่ปกติเพราะเจอลีย์แต่ฉันไม่มองไม่ทักทำเป็นไม่รู้จักแต่ 

"พวกเองดูดิน้องสาวฉันเองเขาเป็นปีศาจ 5555"ล๊ย์พูดพร้อมกับหัวเราะออกมาดั้งๆทำให้คนแทวนั้นหันมามองฉัน

"มันก็สวยดีนะ"เพื่อนของเขา

"จับมาเป็นแฟนเลยสิลีย์สวยอย่างนี้หาอยากนะ"เพื่อนของเขา

"นั้นสิเนอะ แจ็คเราก็อยู่บ้านเดียวกันเเล้วนะเรามาเป็นแฟนกันดีกว่า"ลีย์พูดพ้อมกับดันฉันติดกำแพง

"ปล่อยฉันไอ้โง่!!!!!!"ฉันพูดด้วยความกลัวและตกใจ

"จับทำเมียเลยลีย์"เพื่อนของเขา

"เราทำคนเดียวไม่หนุกหรอกมาทำด้วยกันสิเพื่อน5555"ลีย์พักฉันเข้าไปในซอยแค่บๆแต่ไม่มากซอยนั้นไม่มีใครเห็นเพราะมืดมาก

"ปย่อยสิไอ้โง่!!!!!!!!"ฉันตระโกนเพื่อว่าจะมีใครมาช้วยแต่ไม่มีใครแทมฉันก็เป็นผู้หญิงจะสู้ผู้ชาย5คนได้อย่างไรกันฉันนั้นหยิบมืดในกระเป๋าเสื่อออกมาฉันเอามันไว้กับตัวทุกเวลา พอลีย์เห็นเท่านั้นพวกเขาก็รีบถ่อยห้างฉัน

"พวกแก........พวกแก....ต้องตาย!!!!!"ฉันพูดด้วยความที่สติแตกพ้อมฆ่าคนได้เลยแต่จู่ๆก็มีคนมาห้ามไว้..........พอฉันหั้นไปมองคนคนนั้นคือ

"พี่!!!!!!!!"ฉัน

"ไม่เป็นไรนะแจ็ค"พี่เจฟพูดเเล้วมองฉันที่กัมรังสะติแตก

"ไม่คะพี่"ฉันพูดด้วยความดีใจ

"ระวังตัวนะเเจ็คแกจะไม่มีที่อยู่ฉะ....ฉันจะไมปบอกพ่อกับแม่!"ลีย์พูดจบเเล้วรีบวิ่งไป

.....ฉันที่กำรังดีใจอยู่พ้อมกับร้องห้ายพี่เจฟก็ไก้กอดฉันพ้อมพูดว่า

"ไม่เป็นนะไรนะสาวน้อยพี่ขอโทษที่พี่หายไปนานไปอยูากับพี่นะ"พี่เขาพูดพ้อมยิ้มให้ฉันพี่เขาเอามือข้างขาวมาบาดน้ำตาของฉัน

"พี่หายไปไหนมาหนูเป็นห่วงแทบแย่!!!!!!!"

ช้วยติดตามตอนต่อไปด้วนนะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา