คิร่ากับศิลาแห่งภูติ

ค่ำคืนในดินแดนที่เต็มไปด้วยความหนาว ความมืดแผ่ขยายทวีขึ้นทุกขณะ หิมะร่วงหล่นจากท้องฟ้าสีมัวส่งให้พื้นดินปกคลุมด้วยสีขาว สายลมหนาวพัดกระทบเกิดเป็นเสียงครวญครางดังขึ้นเป็นระยะ ท่ามกลางเนินหิมะไร้ผู้อยู่อาศัยปรากฏร่างชายหญิงก้าวเคียงคู่มา ฝ่ายชายร่างชุ่มไปด้วยเลือดแดงสดไหลหยดบนพื้นไปตลอดทางที่เขาย่างผ่าน หญิงสาวผู้มีผิวกายขาวซีดเคียงข้างบัดนี้ยิ่งดูซีดเซียวเมื่อมองดูบาดแผลบนร่างของฝ่ายชาย

“พักหลบหิมะที่นี้เถอะ ท่าทางเจ้าไม่ดีเลย” เธอชี้เชิญขึ้นด้วยความหวัง

“ข้ายังไหวลูเซียร่า ไปต่อเถอะ”ผู้เอ่ยตอบก้าวต่อไปด้วยสีหน้าร้อนใจ “ต้องไปให้ถึงชายแดนตะวันออกให้เร็วที่สุด ที่นั้นอำนาจแห่งภูติลมถึงจะคุ้มครองพวกเจ้าได้ ไม่มีเวลาให้เสียกับที่นี้อีกแล้ว”

หากแต่ครั้งเหลียวมองหญิงสาวข้างหลังคำพูดที่เอ่ยเตือนกลับดูไร้ความหมาย เมื่อบัดนี้หญิงสาวเพียงยืนนิ่งไม่คิดก้าวต่อไป มือทั้งสองโอบกอดเสื้อคลุมที่ห่อบางสิ่งไว้อย่างมิดชิด แววตาฉายชัดถึงการตัดสินใจ

“ข้าจะไม่ไปไหนอีกแล้ว”

“...ลูเซียร่า”

ลูเซียร่าที่ครั้งหนึ่งเคยมีแต่ความเย็นชาต่อโลกที่หมุนผ่านและชีวิตที่ล้วนเกิดและแตกดับ แต่เวลานี้กลับรู้สึกร้อนรนไปกับชีวิตของบุรุษผู้ยืนอยู่ตรงหน้าจนไม่อาจอยู่เฉย!

"พอทีรีกัลป์! สภาพอย่างนี้เจ้าไปไม่พ้นแดนเหนือที่หนาวเหน็บแน่" หญิงสาวตัดพ้อด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

รีกัลป์ผู้ไม่อาจทัดทานต่อความจริงที่ตัวเองแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงไปต่อ ได้เพียงดึงเอาร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมแขน มีเพียงความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามา

หญิงสาวตรงหน้าไม่ควรต้องมาประสบชะตาอันเลวร้ายเช่นนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของเขาเอง ดวงตาดำเข้มฉายชัดอัดแน่นไปด้วยความเสียใจ ยิ่งยามเมื่อทอดมองไปยังเด็กน้อยในอ้อมแขนของหญิงสาว ความผิดที่กัดกินใจก็ยิ่งทวีคูนจนเกินจะรับไหว

เด็กน้อยยังคงหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ ความรักใคร่อาทรปกคลุมราวกับเส้นใยที่ผูกพันอัดแน่น จะให้อะไรเกิดขึ้นกับเธอและเด็กน้อยคนนี้ไม่ได้เป็นอันขาด นี้คือคำสาบานที่เขาจะรักษามันไว้ด้วยชีวิต

“แค่เจ้าทั้งคู่ปลอดภัย ถึงตายข้าก็ยอม...”

ทว่าแทนคำตอบหญิงสาวกลับรั้งร่างออกห่าง ดวงตาสีเงินขุ่นหมองมองตรงมายังผู้เอ่ย

“เจ้าคนโง่ ทำไมจึงได้คิดเช่นนั้น”เธอเริ่มตะโกนลั่น “ทั้งที่ข้ายอมทิ้งทุกอย่างมาทั้งหมดก็เพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกัน แต่ดูเจ้าสิ… ”

ภายในอกมันทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ ความจริงคือเธอเองก็ตายเสียดีกว่า หากชีวิตภายภาคหน้าต้องอยู่ไปโดยไร้ซึ่งชายคนนี้ เมื่อไม่อาจสรรหาคำใดมาตัดพ้อต่อว่า สุดท้ายก็ทำได้เพียงเปลี่ยนความโกรธให้กลายเป็นน้ำตา ปล่อยให้มันไหลอาบไปทั้งดวงหน้าขาว

รีกัลป์กระชับร่างเล็กที่หอบสะอื้นเข้ามากอดไว้อีกครั้ง ครั้งนี้เขากอดเธอไว้แน่นและยาวนาน รอจนกระทั้งโทสะของเธอดูจางมือใหญ่จึงเอื้อมไปซับหยาดน้ำตาพร้อมทั้งรั้งใบหน้าหวานให้หันมาสบ

“ยกโทษให้ข้า...ลูเซียร่า” เขาเอ่ย “ข้าผิดที่คิดทอดทิ้งเจ้ากับลูก มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว ข้าให้สัญญา...”

ครั้งนิ่งรับฟังคำมั่น รอยยิ้มก็เผยบนใบหน้างามที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ความอบอุ่นแผ่ซ่านครอบคลุมเข้ามาในหัวใจของคนทั้งสองอีกครั้ง

ลมหนาวจากทางเหนือยังคงพัดพาหิมะไม่หยุดหย่อน อ้อมกอดของรีกัลป์ที่กอดลูเซียร่าอย่างอ่อนโยนในตอนแรก อยู่ๆก็เกร็งและกอดรัดแน่นจนหญิงสาวต้องเหลียวมองคนรัก ทันทีเลือดก็แทบกลายเป็นน้ำแข็ง เมื่อศัตรูที่ควรหลีกหนีให้ไกล บัดนี้กลับมายืนนิ่งขวางไว้บนเส้นทางที่พวกเขาต้องไปต่อ

“ไซม่อน”!

ดวงตาแดงกล่ำของไซม่อนกวาดมองมาอย่างมุ่งร้าย มองดูเด็กมนุษย์ที่อดีตสู้อุตสาเลี้ยงดูราวพวกพ้อง รีกัลป์ที่เคยเปรียบเสมือนมือขวา บัดนี้กลับกลายเป็นศัตรูที่ต้องกำจัดด้วยมือของตนเท่านั้นจึงจะหายแค้น

รีกัลป์เองก็มองสบไปยังปีศาจตรงหน้าอย่าเจ็บปวด แม้สำหรับไซม่อนเขาอาจจะเป็นได้เพียงเบี้ย แต่ในความจริงจอมมารตรงหน้าก็เคยเป็นทุกอย่างในชีวิตของเขา ลมหนาวยังคงพัดหวิวกระทบพาละอองหิมะกระจายไปทั่วทั้งลานที่ยังมีแต่ความเงียบปกคลุม

“รีกัลป์ นี้คือสิ่งที่เจ้าเลือกตอบแทนให้แก่ข้าสินะ...”

รีกัลป์ที่ยามนี้เลื่อนตัวมาขวางกั้นหญิงคนรักกับบุรุษปีศาจ ทำได้เพียงหลบตาจากสายตาดูแคลนของผู้เอ่ยถาม ก่อนตัดสินใจดึงดาบใหญ่ออกมาตั้งรับ บัดนี้เขาต้องสู้!

“ข้าให้ท่านทำร้ายนางไม่ได้...หลีกไปซะ ไม่งั้นถึงเป็นท่านข้าก็จะสู้”

เสียงลมหนาวดังหวีดหวิวกดดันเป็นระลอก ไซม่อนยังคงนิ่งเฉยปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบคลุม และก่อนที่จอมมารจะทำสิ่งใด อยู่ๆรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ก็ผุดพรายขึ้นบนหน้า ไทแทนค่อยๆเคลื่อนตัวขยับเปิดทางให้ผ่านอย่างว่าง่าย

“ถึงเจ้าจะทรยศข้า แต่ก็ขอบใจมากที่อุตสาหลอกล่อนังภูตินั้นจนมันยอมทิ้งกายภูติ หมดหน้าที่ของเจ้าแล้ว ตอนนี้จะไปไหนก็ไป”

สิ้นคำดวงตาสีแดงก็ค่อยๆเลื่อนมองไปยังสตรีที่ยืนอยู่ไม่ห่าง

“ส่วนเจ้านางภูติ...มาทำให้มันจบๆกันเถอะ”

................................................ไว้มาต่อน๊าาา!!!

ฝากนิยายแนวแฟนตาซีกันซักเรื่องน๊าา อย่างลืมคอมเม้นให้กำลังใจเค้าด้วยนะตะเอง

(^3^)