รักร้ายร้ายของเจ้าชายเเสนดี(yaoi)
10.0
เขียนโดย otakuanime
วันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.13 น.
3 บท
2 วิจารณ์
6,153 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2558 18.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) พบเจอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ Hi~ สวัสดีค่ะ เเต่ง(นิยาย)ครั้งแรกเป็นกำำลังใจด้วยนะ
พบเจอ
"ผมเเปลกหรอครับ"
"เปล่าหรอกเราเเค่ไม่ชินน่ะไม่มีใครมีมารยาท ใสซื่อเเละเป็นทางการขนาดนี้"
"นี่ๆ...คนญี่ปุ่นเป็นแบบนี้ทุกคนไหมอะมาสะ"
"ส่วนใหญ่น่ะครับ...ทำไมหรอครับ?"
"เปล่าไม่มีอะไรหรอก555+"
"555+ฉันเริ่มชอบนายเเล้วล่ะ"
"อยุดคุย เรียนได้เเล้ว!"
"ครับ/ครับ/ครับ"ประมาณว่าประสานเสียงน่ะครับหลังจากนั้นไคกับคิริก็คุยกันส่วนผมก็ตั้งใจเรียน
เหมือนเด็กเนิร์ดอะครับถ้าใส่เเว่นล่ะใช่เลย
พักเที่ยง
"เเย่เเล้วสิลืมเอาเงินมา"คนข้างๆบ่นอย่างหัวเสีย
"คือ...เอานี่ไปก่อนได้ไหมครับ"ผมพูดพร้อมยื่นแบงค์1000 ให้เขา(รวยจุง)
"มันมากเกินไปนายเก็บไว้เถอะ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับผมเหลืออีก2000ครับ"ผมยิ้มพร้อมยัดเงินใส่มือของเขา
"ขอบคุณ"เขาตกตะลึง(ในความรวยของ)ผมเลยอะ
"ครับ"
"น่าจูบจังเรียวปากนั่น"เขาพูดเสียงเบาจนไม่ได้ยิน
"อะไรนะครับ"
"เปล่า นี่ตอนเย็นว่างไหม"
"ครับว่าง"
"ขอไปบ้านนายได้ไหม?"เขาพูดด้วยน่าตาเขินอาย
"ครับ"
เลิกเรียน
"นี่มาสะไปบ้านนายได้ป่ะ/มาสะฉันขอไปบ้านนายนะ"
"ครับ ที่จริงก็มีอีกคนที่จะไป..."
"มาเเล้ว"
"รุ่นพี่เค!/รุ่นพี่เค!"
"รุ่นพี่เค? ใครหรอครับพี่หรอ"
"อืม..."
"รุ่นพี่เคเย็นชาในตำนาน"
"การที่จะมาบ้านใครแปลว่าหิมะจะตก"อ้าวที่นี่ไม่ตกรึไง
"พูดเหมือนที่นี่ไม่ตกเลยอะครับ"
"ก็ไม่ตกน่ะสิ"เออจริงด้วย...ผมลืมอะ
"ไปได้เเล้วปวดขา"
พบเจอ
"ผมเเปลกหรอครับ"
"เปล่าหรอกเราเเค่ไม่ชินน่ะไม่มีใครมีมารยาท ใสซื่อเเละเป็นทางการขนาดนี้"
"นี่ๆ...คนญี่ปุ่นเป็นแบบนี้ทุกคนไหมอะมาสะ"
"ส่วนใหญ่น่ะครับ...ทำไมหรอครับ?"
"เปล่าไม่มีอะไรหรอก555+"
"555+ฉันเริ่มชอบนายเเล้วล่ะ"
"อยุดคุย เรียนได้เเล้ว!"
"ครับ/ครับ/ครับ"ประมาณว่าประสานเสียงน่ะครับหลังจากนั้นไคกับคิริก็คุยกันส่วนผมก็ตั้งใจเรียน
เหมือนเด็กเนิร์ดอะครับถ้าใส่เเว่นล่ะใช่เลย
พักเที่ยง
"เเย่เเล้วสิลืมเอาเงินมา"คนข้างๆบ่นอย่างหัวเสีย
"คือ...เอานี่ไปก่อนได้ไหมครับ"ผมพูดพร้อมยื่นแบงค์1000 ให้เขา(รวยจุง)
"มันมากเกินไปนายเก็บไว้เถอะ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับผมเหลืออีก2000ครับ"ผมยิ้มพร้อมยัดเงินใส่มือของเขา
"ขอบคุณ"เขาตกตะลึง(ในความรวยของ)ผมเลยอะ
"ครับ"
"น่าจูบจังเรียวปากนั่น"เขาพูดเสียงเบาจนไม่ได้ยิน
"อะไรนะครับ"
"เปล่า นี่ตอนเย็นว่างไหม"
"ครับว่าง"
"ขอไปบ้านนายได้ไหม?"เขาพูดด้วยน่าตาเขินอาย
"ครับ"
เลิกเรียน
"นี่มาสะไปบ้านนายได้ป่ะ/มาสะฉันขอไปบ้านนายนะ"
"ครับ ที่จริงก็มีอีกคนที่จะไป..."
"มาเเล้ว"
"รุ่นพี่เค!/รุ่นพี่เค!"
"รุ่นพี่เค? ใครหรอครับพี่หรอ"
"อืม..."
"รุ่นพี่เคเย็นชาในตำนาน"
"การที่จะมาบ้านใครแปลว่าหิมะจะตก"อ้าวที่นี่ไม่ตกรึไง
"พูดเหมือนที่นี่ไม่ตกเลยอะครับ"
"ก็ไม่ตกน่ะสิ"เออจริงด้วย...ผมลืมอะ
"ไปได้เเล้วปวดขา"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ