นักสืบสาวจิตสัมผัส กับคดีฆาตกรรมสุดระทึก
8.7
เขียนโดย อาโนเนะจัง
วันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.51 น.
6 บท
4 วิจารณ์
9,177 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2558 17.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) การสูญเสียผู้เป็นที่รัก...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทางเดินไปอาคารวิทยาศาสตร์ โรงเรียนมัธยมนานาชาติ
ระหว่างที่อิจิโกะและยูอินะกำลังเดินไปที่อาคารวิทยาศาสตร์เพื่อเรียนวิชาเคมี ยูอินะก็เริ่มได้ยินเสียงคนเดินตาม ยูอินะจึงกระซิบบอกอิจิโกะ
นานาเสะ ยูอินะ (กระซิบ):นี่ๆ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเราถูกตาม!!
นานาเสะ อิจิโกะ (กระซิบ):แต่ฉันไม่ได้ยินอะไรเลยนะ แต่ยังไงก็ตาม... ฉันฝากยูอินะจัดการหน่อยนะ เธอเข้ามาใช้ร่างได้เลย
นานาเสะ ยูอินะ (กระซิบ):โอเค
แล้วอิจิโกะก็หยุดเดินเพื่อจะได้ให้ยูอินะออกมาดูแลร่างแทน ทันใดนั้น.. ฉึก!! ก็มีมีดพุ่งเข้าไปปักที่ต้นไม้ ซึ่งที่จริงเป้าหมายจะเล็งไปที่อิจิโกะ แต่ยูอินะเข้ามาทันพอดีจึงก้มหัวหลบ แล้วยูอินะก็เดินไปทางทิศที่คนร้ายอยู่ แล้วพูดเสียงดังว่า
นานาเสะ ยูอินะ:ออกมานะ!! ไม่งั้นฉันฆ่าไม่เลี้ยงจริงๆ ด้วย!!
คนร้ายกลัวมาก จึงเดินออกมา ยูอินะจึงตั้งท่าจะจับกุม แต่ทว่า.. ปัง!! มีกระสุนปริศนาที่มาจากทิศทางไหนไม่รู้เจาะหน้าอกซ้ายของคนร้าย ทำให้คนร้ายเสียชีวิตทันที ยูอินะจึงให้อิจิโกะมาโทรแจ้งตำรวจ ตำรวจจึงเชิญอิจิโกะไปที่โรงพักเพื่อสอบปากคำ แต่ระหว่างทางไปโรงพัก ตำรวจที่นั่งขางหน้าก็คุยโทรศัพท์กับสารวัตรตำรวจ เขาพูดไปก็ปรายตามองไปที่อิจิโกะ เมื่อวางสายแล้วเขาก็สั่งให้ตำรวจที่ขับรถให้ขับพาอิจิโกะไปส่งที่บ้านของเธอ ด้วยความสงสัย อิจิโกะจึงถามว่า
นานาเสะ อิจิโกะ:มีอะไรเหรอคะ คุณตำรวจ
ตำรวจ:เอ่อ.. คือว่า.. พ่อกับแม่ของคุณนานาเสะถูกฆาตกรรมครับ ทางเราขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
นานาเสะ อิจิโกะ (เริ่มร้องไห้):ฮึก..ว่าไงนะคะ ไม่จริงอ่ะ!!
เอี๊ยด.. รถตำรวจจอดลงที่หน้าบ้านของอิจิโกะ อิจิโกะร้อนใจมากจึงรีบเปิดประตูรถและแหวกเข้าไปในกลุ่มฝูงชนทันที และเธอก็ได้เห็นภาพที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับครอบครัวเธอ.. ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือพ่อและแม่ถูกจับมัดไว้ และพวกท่านก็ถูกแทงเสียชีวิต อิจิโกะอยากจะเข้าไปกอดพวกท่านมาก แต่ด้วยความเกรงว่าจะทำให้หลักฐานหายไป เธอจึงมานั่งร้องไห้กับยูอินะ
นานาเสะ อิจิโกะ:ยูอินะ.. ฮึก.. ทำไมเรื่องนี้มันต้องเกิดขึ้นกับครอบครัวเราด้วยนะ
นานาเสะ ยูอินะ:นั่นสิ อย่าให้ฉันรู้นะว่าใครทำ ฉันจะฆ่าครอบครัวมันเลย!! ให้มันรู้ซะบ้างว่าการสูญเสียคนที่เรารัก มันเจ็บปวดยังไง!!
นานาเสะ อิจิโกะ:ปล่อยเขาไปเถอะยูอินะ เราเชื่อว่าสักวันกรรมจะต้องตามสนองเขา ถึงเราทำแบบนั้นพ่อกับแม่ของเราก็ไม่มีทางฟื้นขึ้นมา..ฮึก..
พลันก็แสงสว่างเกิดขึ้น และก็ปรากฏร่างที่โปร่งแสง (วิญญาณ) ของพ่อและแม่ขึ้นมา อิจิโกะและยูอินะจึงพากันวิ่งไปหาด้วยความดีใจ
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
ระหว่างที่อิจิโกะและยูอินะกำลังเดินไปที่อาคารวิทยาศาสตร์เพื่อเรียนวิชาเคมี ยูอินะก็เริ่มได้ยินเสียงคนเดินตาม ยูอินะจึงกระซิบบอกอิจิโกะ
นานาเสะ ยูอินะ (กระซิบ):นี่ๆ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเราถูกตาม!!
นานาเสะ อิจิโกะ (กระซิบ):แต่ฉันไม่ได้ยินอะไรเลยนะ แต่ยังไงก็ตาม... ฉันฝากยูอินะจัดการหน่อยนะ เธอเข้ามาใช้ร่างได้เลย
นานาเสะ ยูอินะ (กระซิบ):โอเค
แล้วอิจิโกะก็หยุดเดินเพื่อจะได้ให้ยูอินะออกมาดูแลร่างแทน ทันใดนั้น.. ฉึก!! ก็มีมีดพุ่งเข้าไปปักที่ต้นไม้ ซึ่งที่จริงเป้าหมายจะเล็งไปที่อิจิโกะ แต่ยูอินะเข้ามาทันพอดีจึงก้มหัวหลบ แล้วยูอินะก็เดินไปทางทิศที่คนร้ายอยู่ แล้วพูดเสียงดังว่า
นานาเสะ ยูอินะ:ออกมานะ!! ไม่งั้นฉันฆ่าไม่เลี้ยงจริงๆ ด้วย!!
คนร้ายกลัวมาก จึงเดินออกมา ยูอินะจึงตั้งท่าจะจับกุม แต่ทว่า.. ปัง!! มีกระสุนปริศนาที่มาจากทิศทางไหนไม่รู้เจาะหน้าอกซ้ายของคนร้าย ทำให้คนร้ายเสียชีวิตทันที ยูอินะจึงให้อิจิโกะมาโทรแจ้งตำรวจ ตำรวจจึงเชิญอิจิโกะไปที่โรงพักเพื่อสอบปากคำ แต่ระหว่างทางไปโรงพัก ตำรวจที่นั่งขางหน้าก็คุยโทรศัพท์กับสารวัตรตำรวจ เขาพูดไปก็ปรายตามองไปที่อิจิโกะ เมื่อวางสายแล้วเขาก็สั่งให้ตำรวจที่ขับรถให้ขับพาอิจิโกะไปส่งที่บ้านของเธอ ด้วยความสงสัย อิจิโกะจึงถามว่า
นานาเสะ อิจิโกะ:มีอะไรเหรอคะ คุณตำรวจ
ตำรวจ:เอ่อ.. คือว่า.. พ่อกับแม่ของคุณนานาเสะถูกฆาตกรรมครับ ทางเราขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
นานาเสะ อิจิโกะ (เริ่มร้องไห้):ฮึก..ว่าไงนะคะ ไม่จริงอ่ะ!!
เอี๊ยด.. รถตำรวจจอดลงที่หน้าบ้านของอิจิโกะ อิจิโกะร้อนใจมากจึงรีบเปิดประตูรถและแหวกเข้าไปในกลุ่มฝูงชนทันที และเธอก็ได้เห็นภาพที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับครอบครัวเธอ.. ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือพ่อและแม่ถูกจับมัดไว้ และพวกท่านก็ถูกแทงเสียชีวิต อิจิโกะอยากจะเข้าไปกอดพวกท่านมาก แต่ด้วยความเกรงว่าจะทำให้หลักฐานหายไป เธอจึงมานั่งร้องไห้กับยูอินะ
นานาเสะ อิจิโกะ:ยูอินะ.. ฮึก.. ทำไมเรื่องนี้มันต้องเกิดขึ้นกับครอบครัวเราด้วยนะ
นานาเสะ ยูอินะ:นั่นสิ อย่าให้ฉันรู้นะว่าใครทำ ฉันจะฆ่าครอบครัวมันเลย!! ให้มันรู้ซะบ้างว่าการสูญเสียคนที่เรารัก มันเจ็บปวดยังไง!!
นานาเสะ อิจิโกะ:ปล่อยเขาไปเถอะยูอินะ เราเชื่อว่าสักวันกรรมจะต้องตามสนองเขา ถึงเราทำแบบนั้นพ่อกับแม่ของเราก็ไม่มีทางฟื้นขึ้นมา..ฮึก..
พลันก็แสงสว่างเกิดขึ้น และก็ปรากฏร่างที่โปร่งแสง (วิญญาณ) ของพ่อและแม่ขึ้นมา อิจิโกะและยูอินะจึงพากันวิ่งไปหาด้วยความดีใจ
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ