นักสืบสาวจิตสัมผัส กับคดีฆาตกรรมสุดระทึก

8.7

เขียนโดย อาโนเนะจัง

วันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.51 น.

  6 บท
  4 วิจารณ์
  9,170 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2558 17.17 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) การสูญเสียผู้เป็นที่รัก...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ทางเดินไปอาคารวิทยาศาสตร์ โรงเรียนมัธยมนานาชาติ

ระหว่างที่อิจิโกะและยูอินะกำลังเดินไปที่อาคารวิทยาศาสตร์เพื่อเรียนวิชาเคมี ยูอินะก็เริ่มได้ยินเสียงคนเดินตาม ยูอินะจึงกระซิบบอกอิจิโกะ

นานาเสะ ยูอินะ (กระซิบ):นี่ๆ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเราถูกตาม!!

นานาเสะ อิจิโกะ (กระซิบ):แต่ฉันไม่ได้ยินอะไรเลยนะ แต่ยังไงก็ตาม... ฉันฝากยูอินะจัดการหน่อยนะ เธอเข้ามาใช้ร่างได้เลย

นานาเสะ ยูอินะ (กระซิบ):โอเค

แล้วอิจิโกะก็หยุดเดินเพื่อจะได้ให้ยูอินะออกมาดูแลร่างแทน ทันใดนั้น.. ฉึก!! ก็มีมีดพุ่งเข้าไปปักที่ต้นไม้ ซึ่งที่จริงเป้าหมายจะเล็งไปที่อิจิโกะ แต่ยูอินะเข้ามาทันพอดีจึงก้มหัวหลบ แล้วยูอินะก็เดินไปทางทิศที่คนร้ายอยู่ แล้วพูดเสียงดังว่า

นานาเสะ ยูอินะ:ออกมานะ!! ไม่งั้นฉันฆ่าไม่เลี้ยงจริงๆ ด้วย!!

คนร้ายกลัวมาก จึงเดินออกมา ยูอินะจึงตั้งท่าจะจับกุม แต่ทว่า.. ปัง!! มีกระสุนปริศนาที่มาจากทิศทางไหนไม่รู้เจาะหน้าอกซ้ายของคนร้าย ทำให้คนร้ายเสียชีวิตทันที ยูอินะจึงให้อิจิโกะมาโทรแจ้งตำรวจ ตำรวจจึงเชิญอิจิโกะไปที่โรงพักเพื่อสอบปากคำ แต่ระหว่างทางไปโรงพัก ตำรวจที่นั่งขางหน้าก็คุยโทรศัพท์กับสารวัตรตำรวจ เขาพูดไปก็ปรายตามองไปที่อิจิโกะ เมื่อวางสายแล้วเขาก็สั่งให้ตำรวจที่ขับรถให้ขับพาอิจิโกะไปส่งที่บ้านของเธอ ด้วยความสงสัย อิจิโกะจึงถามว่า

นานาเสะ อิจิโกะ:มีอะไรเหรอคะ คุณตำรวจ

ตำรวจ:เอ่อ.. คือว่า.. พ่อกับแม่ของคุณนานาเสะถูกฆาตกรรมครับ ทางเราขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ

นานาเสะ อิจิโกะ (เริ่มร้องไห้):ฮึก..ว่าไงนะคะ ไม่จริงอ่ะ!!

เอี๊ยด.. รถตำรวจจอดลงที่หน้าบ้านของอิจิโกะ อิจิโกะร้อนใจมากจึงรีบเปิดประตูรถและแหวกเข้าไปในกลุ่มฝูงชนทันที และเธอก็ได้เห็นภาพที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับครอบครัวเธอ.. ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือพ่อและแม่ถูกจับมัดไว้ และพวกท่านก็ถูกแทงเสียชีวิต อิจิโกะอยากจะเข้าไปกอดพวกท่านมาก แต่ด้วยความเกรงว่าจะทำให้หลักฐานหายไป เธอจึงมานั่งร้องไห้กับยูอินะ

นานาเสะ อิจิโกะ:ยูอินะ.. ฮึก.. ทำไมเรื่องนี้มันต้องเกิดขึ้นกับครอบครัวเราด้วยนะ

นานาเสะ ยูอินะ:นั่นสิ อย่าให้ฉันรู้นะว่าใครทำ ฉันจะฆ่าครอบครัวมันเลย!! ให้มันรู้ซะบ้างว่าการสูญเสียคนที่เรารัก มันเจ็บปวดยังไง!!

นานาเสะ อิจิโกะ:ปล่อยเขาไปเถอะยูอินะ เราเชื่อว่าสักวันกรรมจะต้องตามสนองเขา ถึงเราทำแบบนั้นพ่อกับแม่ของเราก็ไม่มีทางฟื้นขึ้นมา..ฮึก..

พลันก็แสงสว่างเกิดขึ้น และก็ปรากฏร่างที่โปร่งแสง (วิญญาณ) ของพ่อและแม่ขึ้นมา อิจิโกะและยูอินะจึงพากันวิ่งไปหาด้วยความดีใจ

...โปรดติดตามตอนต่อไป...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา