Saints Row IV นายกสุดบ้าระห่ำกับนายเอเลื่ยนจอมแสบ

กรื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!! 
..ห่ะ...ที่นี้ที่ไหนกันวะเนี้ย !!??
ฉันคิม ตื่นขึ้นมาที่ไหนสักที...อ่ะทีนี้มัน...บ้านของฉันเองนี้ บ้านฉันสมัยเด็ก...
หืมม...กลิ่นหอมๆอะไรนะ ดูน่าอร่อยจัง ฉันรีบลงไปข้างล่าง เผื่อตามกลิ่นนั่นไปและก็ได้เจอกับแม่ตัวเอง
"อรุณสวัสดิ์ นะคิม ท่านอาหารเช้าก่อนสิลูก"
ตอนนั่น ฉันแทบจะไม่ได้คิดถึงเรื่องเอเลื่ยนไม่ได้คิดถึงอะไรทั้งนั่น ฉันรู้แล้วว่าฉันกำลังจะทานแพนเค้กที่คุณแม่ทำ เพราะฉันรู้ว่า แม่ของฉันทำแพนเค้กอร่อยแค่ไหน ฮาๆ ^w^
"วันนี้ก็ยัง อร่อยเหมือนเดิมเลยนะค่ะ แม่ เดียวหนูขอออกไปเดินเล่นก่อนนะค่ะ"
ฉันอยาก สูดอากาศในเมืองสมัยเด็กของฉันอีกครา จนฉันลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นนายก
"คิม เดินเล่นดีๆนะลูก"
"ค่ะ คุณแม่ คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะ หนูโตแล้ว ฮาๆ"
ฉันคิม เดินออกไปเก็บหนังสือพิมพ์ แต่แล้วก็มีนายอำเภอขับรถมา และถามฉันว่า
"วันนี้ คุณประธานาธิปดีคิม จะออกไปพบปะกับประชาชนไหมครับ ผมได้เอารถมาให้แล้วครับ"
คำพูดของเขาทำให้ฉันนึกได้ทันที ว่าตัวเองเป็นนายก ฉันจึงรีบวิ่งไปทีรถ ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
   "ไปค่ะ!!" 
ฉันจึงขับไปตามที่ ทีเขาบอก ว้าวว ในเมืองนี้มันย้อยยุคมากนึกถึงสมัยเด็กจริงๆ ผู้คน ดูร่าเริงดีจัง ฮาๆ 
จุดหมายของฉันคือต้องขับไปที่ร้านอาหาร เล็กในเมือง 
ฉันก็ได้เจอกับประชาชนที่ชื่นชอบฉัน แห่ร้องเรียกต้อนรับ อย่างเป็นมิตร  
มีนักข่าวขอถ่ายรูปฉันด้วยละ ฮาๆ ไม่เคยคิดว่าเป็นนายกคนจะชื่นชอบมากกันขนาดนี้ ฉันจึงเดินเข้าไปในร้านอาหารนั่น จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งฉันไม่รู้จักน่าจะเป็นประชาชน เข้ามาจับมือฉันและกล่าวต้อนรับ ฉันอย่างยินดีแต่ว่า
"เหี้ยยย  อะไรวะเนี้ย!! "  ฉันพบอะไรแปลกได้เกื่ยวกับชายคนนั่น ตัวเขาสั่น วูบๆ เหมือนสัญญาณ แน่นอน คนในเมืองนี้ไม่ใช่มนุษย์แบบ ฉัน 
"..คงต้องฆ่าทิ้งชะแล้ว"  
นายอำเภอกล่าวกับฉันแบบนั่น ฉันจึงรีบวิ่งออกไปนอกร้าน โอ้วววว...
"โอ้ววว เหี้ยเอ้ยย นี้มันอะไรกันวะเนี้ย"
ชาวเมืองนี้มันอะไรกัน รูปลักษณเป็นคนปกติแต่ท่าทางเหมือนซอมบี้ ฉันจึงรีบวิ่งกระโดดขึ้นรถ
และขับออกไปจากจุดนั่น และฉันก็ได้รับ สัญญาณจาก คินซี เธอติดต่อมาหาฉัน
"เฮ ฮาโหล ได้ยินไหม"
"อ่ะคินซี ตอนนี้เธออยู่ไหน ฉันนะอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ มันเป็นเมืองสมัยฉันเด็กๆนะ ฉันอยากกลับไปที่ปัจจุบันมากเลย"
และคินซี ก็บอกว่า ฉันนะ อยู่ในโลกที่ถูกสร้างขึ้นตอนนี้ ฉันต้องรีบหาทางออก จากเมืองนี้ถึงมันจะสวยแต่มันก็แค่โลกจำลอง 
แล้วพวกตำรวจก็ไล่ล่าฉันคิม ฉันต้องยิงพวกตำรวจให้หมดจากเมืองนี้ เมื่อฆ่าหมดจู่ๆ ก็มีรูปปั้นแมวผุดขึ้นจากน้ำ ที่มือของมัน มีปืนบาซุก้าฉันจึงรีบวิ่งไปเอาปืนนั่น
 
และยิงเมืองนี้เพื่อสร้างความเสียหาย เผื่อฉันจะได้หาทางกลับไปได้แต่แล้ว
นายอำเภอก็ลงมา กลางเวที หาเสียง อย่างกับซุปเปอร์แมน เขาใช้แค่ลูกซอง แต่ฉันใช้บาซูก้า เรามาดวลกันแน่นอน เขาแพ้ ฉันจึงวิ่งเข้าไปเตะที่ท้องเขาให้จุก
 
ตัดฉากมาที่ ซินย่า ซินย่านั่นเองที่ทำให้คิมมาอยู่ในโลกนี้
"ฮาโหล"
"ห่ะ ใครนะ เอ๋ .."
ฉันคิมจึงมองไปบนฟ้า ท้องฟ้ามือไปหมดและเห็นรูปหน้าซินย่าคุยกับฉัน
เธอเนี้ยไม่ธรรดา มากเลยนะ ชักน่า ขืนปล่อยใว้แบบนี้ คงไม่วายมาจัดการพวกฉันแน่นอน
ใช่ ฉันจะเด็ดหัวของนายชะค่อยดู
จู่ๆซินย่าก็วาป์มาตรงหน้าฉัน ฉันจึงใช้ปืนยิงแต่มันไม่ได้ผล ฉันรีบวิ่งไป แต่จู่ๆเมืองนี้ถนนก็ยืดยาวออกไปทำให้ไปไม่ถึง และซินย่าก็วาป์มาด้านหน้าฉันจึงเหลี่ยวหลังกลับไปก็โดนกับมือยักษ์ของซินย่าจับเข้าที่คอบีบอย่างรุนแรง ฉันพยายามดิ้นให้หลุดแต่มันก็ไม่หลุด
"เอ้าละ ฉันว่าเธอคงคิดถึงโลกของเธอมากเลยสินะ แต่ขอโทษทีนะ ร่างจริงๆของเธอนะอยู่นอกโลก ตอนนี้เธออยู่ในยานของฉัน และเผื่อเธอจะได้ไม่ต้องมาขัดขวางฉันอีก ฉันคงต้องจับเธอไปอยู่ในโลกจำลอง อีกโลกแล้วละ ไม่ต้องห่วง โลกจำลองนี้ มันเหมือนโลกของเธอเลยแค่ว่ามันจะไม่มีกลางวันและก็จะมี พวกๆของฉันอีกนิดหน่อย ถ้าเธอทำตัวดีๆละก็ มันจะไม่เกิดปัญหาอะไรแน่นอน"
 
"ไม่นะ ปล่อยฉัน ฉันจะไม่ยอมให้แก ทำอะไรโลกของฉันแน่ ไอเวรบัดซบเอ่ยยย!!!!! "
ซินย่าไม่สนใจคำพูดของฉัน เขาปล่อยฉันลงไปในเมืองจำลอง 
 
แว้กกกกกกกกกกกกกกกก สูงชิบหายเลยยย แทนจะพากูมาปล่อยแบบอุ้มดีๆก็ได้มั่ง แสรดดดด