กว่าจะรักกัน(18+)

ฉันรีบเดินไปเปิดประตูห้องเนื่องจากมาสายก็พบว่าอาจารย์มาสอนแล้ว
ก็มั่วแต่เหม่อถึงพี่คนนั้นมาสายเลยT T.....
"มนัสวีทำไมถึงมาสาย?" พอมาถึงก็โดนอาจารย์ที่สอนคาบแรกพ่นคำถามใส่
"ตื่นสายค่ะ"
"เป็นผู้หญิงแท้ๆ ตื่นสายไม่มีความเป็นกุลสตรี"
ห๊ะ!! ฉันแค่มาสายวันนี้มาวันแรกว่าฉันขนาดนี้เลยหรอ?
"หนูก็พึ่งมาสายนี่แหละค่ะ ถ้าไม่เชื่อก็ไปดูใบเช็คชื่อได้เลยค่ะ ถ้าไม่อะไรแล้วขอตัวนะค้ะ"
ฉันพูดจบก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ และแน่นอนอาจารย์ก็ส่งสายตาอาฆาตมาให้ฉันเหมือหมายหัวฉันไว้
"นี่ยัยโยเธอไปไหนมา บอกมาเดี๋ยวนี้เลย" ยัยชูชิหรือธนภรณ์ก็เอ่ยถามฉันทันทีที่นั่งเก้าอี้
"ใช่ๆ โยไปไหนมาถึงมาสาย ธรรมดาโยไม่เคยมาสายเลยนะตั้งแต่โยย้ายเข้ามา" ดาหรือกานดามณีถามต่อ
"แต่ฉันว่าเธอคงไปทำอะไรไม่ดีมาแน่ๆ ไม่งั้นไม่มาสายหร๊อกฮิๆ"
ยัยเชอร์เบตหรือนภัสสราพูดขึ้นทำให้ฉันนั้นเริ่มโมโหนิดหน่อย
"ฉันไม่เหมือนเธอหรอกนะเชอร์เบต เอาแต่หมกหมุ่นแต่เรื่อง......ไม่เอาไม่พูดดีกว่า^^...."
"เธอว่าฉันหมกหมุ่นแต่เรื่องอะไร ไหนบอกฉันมาสิ!!"
"อยากรู้ก็คิดเอาเอง สมองมี"
"ยัยมนัสวี..."
ยัยเชอร์เบตเรียกชื่อฉันเต็มพร้อมกับกำมือแน่นมองหน้าฉัน ยัยนี่โกรธฉันขนาดนั้นเลยหรอแค่พูดแค่นี้
"พอแล้วโย เดี๋ยวยัยก้นใหญ่เห็นเธอพูดก็โดนยัยนั่นด่าอีก"
สงครามระหว่างฉันกับยัยเชอร์เบตจบลงเพราะเสียงที่ดูเป็นผู้ใหญ่(?) ของชูชิดังขึ้น
ฉันว่าจะหยุดตั้งนานแล้วล่ะเพราะดูเหมือนคนที่ฉันเล่นด้วยจะไม่เล่นด้วยแล้วล่ะสิ" ฉันพูดสะบัดผมใส่ยัยเชอร์เบต
"แต่ฉันว่าคำพูดเธอแรงไปหน่อยนะโย ฉันว่าเธอพูดจาให้อ่อนกว่านี้หน่อยนะ จะได้ไม่ทะเลาะกัน"ดาช่วยพูดเสริมและพร้อมจดงานไปด้วย
"โอเครๆ ฉันเข้าใจแล้วงั้นฉันขอโทดนะเชอร์เบตที่ฉันเพลอพูดแรงไปหน่อย"
"ไม่เป็นไร" เชอร์เบตพูดพร้อมส่งยิ้มมาให้ฉันแต่....
ฉันรู้สึกว่าร้อยยิ้มนั้นเหมือจะเสแสร้งซะมากกว่า แถมยังมาพร้อมแรงอาฆาต
ในใจยัยนี่ยังคิดว่าฉันเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่า.....