The twins รักร้ายร้ายของยัยฝาแฝด

2
เหตุการณ์หลังห้องน้ำ
"พักได้รีบขึ้นไปเรียนวิชาต่อไปด้วย"เสียงครูพละที่หล่อน้อยกว่าผม หลังจากที่ให้นักเรียนวิ่งรอมสนาม2รอบ น่าเบื่อจริงๆเลย
"เฮ้ย ไอ้เคขึ้นห้องเลยป่าวว่ะ"
"เดี๋ยวไปล้างหน้าแปปละกันแล้วค่อยขึ้น"
"งั้นไปก่อนล่ะกัน เจอกันบนห้อง"
                 พอพูดจบผมก็เดินตรงมาห้องน้ำทันที แต่ไม่ถึงกันรีบนะแค่ถ่วงเวลาจะได้ไม่ต้องไปเรียนศิลปะ ซึ่งเป็นวิชาที่ผมเกลียดมาก ยิ่งมาเรียนที่ประเทศไทยอ่ะนะยิ่งแล้วใหญ่เมื่อเทียบกับเมืองนอก ใช่เวลาเรียนเยอะแต่ไม่เข้าใจเลยไม่เหมือนที่เมืองนอก มีดีอยู่อย่างเดียว เรตติ้งผมไม่ตกเลยที่เมืองนอกฮอทเท่าไหร่ที่ไทยก็เท่านั้นก็ หล่อ รวยขนาดนี้ไม่หลงรักก็บ้าแล้ว วะฮ่าฮ่า เอ๊ะเดี่ยวไม่ใช่นี่หว่า มียัยบ้าอยู่คนนึง หน้าตาดี แต่ปากร้ายชะมัน แถมยังบังอาจมองไม่เห็นความหล่อเหลาของผมอีกคิดแล้วอารมณ์เสียเอ๋เสียงอะไรหน่ะ เอะอะโวยวายจริง คนหล่อต้องไปดู(อ้วก:()
"แกกล้าดียังไงมาหยิ่งใส่เควินสามีในอนาคตของฉัน"ยัยผู้หญิงที่ดูเป็นลูกผู้ดีพูด(แต่นิสัยเสียมากก)
 "เธอมีรสนิยมแบบนั้นแล้วหรอ?"
"นี่แก!!!"
"อะไรกัน พูดแค่นี้ก็รักมิด้ายย หึ"เสียงแบบนี้มัน
"นี่Eแจมแกกล้ามาว่าเควินของฉันหรอถ้าวันนี้หน้าแกไม่มีรอยนิ้วมือที่แสนสวยของฉันก็แสดงว่าแกโดนกลุ่มอื่นรุมไปแล้วละย่ะ"
"ก็มาตัวตาตัวสิอย่าหมาหมู่!!"แจมพูดขณะที่มือกับข้อเท้าถูกมัดอยู่"
"ปากดีนักจะตบให้ใบ้ไปเลยเป็นไง!!"ทันทีที่พวกผู้หญิง(ที่ไม่น่าใช่ลูกผู้ดี)เตรียมง้ามือจะตบแจมก็มีอะไรมาทำให้ผมตะโกนออกไปทันทีโดนไม่คิด
"หยุดเดี๋ยวนี้ พวกเธอมีสิทธิอะไรมารังแกแฟนฉัน!!"เฮ้ย ไอ้ปากพาซวยย
"เควิน?!(แจ่ม)/คะเควิน"พวกผู้หญิงรวมแจมตะโกนพร้อมกัน
 
 
 "ไม่คิดเลยนัว่าผู้หญิงหน้าตาดีอย่าเธอจะมารังแกคนไม่มีทางสู้อย่างนี้"เควินพูดพร้อมกับเดินเข้ามาอย่างช้าๆ
"คะคือว่า"ยัยพวกนั้นเหวอเลยครับท่าน
"หือ??คือว่า "บางทีตานี่ก็น่ากลัวแฮะ
"เราไม่ได้ทำนะ "กล้าพูดนะ
"กล้าพูด ไปซะแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก"ไม่ถึงนาทีนางพากนั้นก็หายไปราวกับวาบได้
ตึก ตึก(เสียงเดิน)/เสียงหัวใจฉันด้วย
"ลุกไหวมั้ย"เควินเดินเข้ามาหาฉัน
"ทำไมมาช่วยฉันล่ะ"ทำไมมาบอกว่าฉันเป็น..แฟน อยากถามนะแต่ไม่กล้า
"เอ้า ช่วยก็ผิดงั้นหรอ"
"นายกินยาผิดขนาดปะเนี่ย"
"ป่าว ก็แค่สงสารยัยเบอะซุ่มซามคนหนึ่งที่ปากร้ายได้ทุกสถานการณ์ไง :p"เขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ
"นายนี่!"
"แล้วจะนั่งอยู่อย่างนี้นานป่ะจะได้ไปนอนรอ"ชิถ้าลุกไหวลุกไปนานล่ะพอดีถูกเตะข้อเท้าแพลงไงล่ะจะให้พูดงี้หรอขายหน้าตายเลย
"ข้อเท้าแพลงนี่หน่า งั้น.."
"ว้าย!นายมาอุ้มฉันทำไม"
"หรือจะให้ขี่หลังคับ ^ ^"
"ชิถ้าหายแล้วฉันจะมาเอาคืนล่ะกัน ฟ้าเริ่มครึ้มแล้วไปเหอะ"
"นั่นสินะ"
 
ฟึบ
"เพื่อนไปไหนกันหมดนะ"ฉันพูด
"นั่นสิงั้นปฐมพยาบาลเธอก่อนละกัน"ฝนเริ่มตกปรอยๆลมพัดสะหนันหวันไหว☔️
"ยะยัยเบ๊อะ"
"มากอดฉันทำไม"
"เธอคิดว่าฟ้าจะร้องมั้ย"
"ไม่หรอกก็แค่..."
เปรี้ยง!!
"นายฉันเจ็บอยู่นะมากอดฉันทำไมเนี่ย"
"หนาว"ไม่ใช่ล่ะๆ
"นายกลัวผ้าร้องหรอ"
"ป่าว"
เปรี้ยง!!!
"ชัดเลย"
"ขอกอดอย่างนี้อีกแปปนะ"ไม่อยากให้กอดแต่ขยับตัวไม่ได้เลย
   ขณะที่เควินกะกอด(ไม่กล้าพูดชัดๆ)ฉัน ดีนะที่เป็นกอดจากด้านหลังถ้าเป็นด้านหน้าฉันคง..ชั่งเถอะ ตอนนี้บรรยากาศในห้องเงียบสงบ ทำให้ฉันได้ยินเสียงหัวใจของเควินชัดเจน หวังว่าเขาคงไม่ได้ยินเสียงหัวใจของฉันนะ -///- 
"ครอกZzฟี้zZZครอกZZฟี้"- - หลับหรอเนี่ย
 โอ๊ยเริ่มหนักแล้วแฮะ ปลุกให้ตื่นก่อนจะมีคนมาเห็นดีกว่าทันใดนั้น แต่หน้าเราอยู้ใกล้กันามาก
เลย จุ๊บ  
"ว้าย!!!! แก้มฉัน"ถูกขโมยจุ๊บแรกไปแล้ว T T ฉันตกใจมากเลยเตะเควินไปกองกับพื้นแต่เขาก็ไม่ตื่นหรือสลบไปแล้ว งั้นฉันจะคิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นล่ะกัน -0- แปะแปะ(ตีแก้มตัวเองเบาๆย้ำแค่เบาๆเท่านั้น)ในทันใดนั้น"ทำอะไรกันอยู่หน่ะ"
"แยม!!"
"เควินเป็นอะไร"
"สลบไปหน่ะ คือเรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่แยมคิดนะคือว่า"
"ฉันจะไปตามครูเอง"
"ดะเดี๋ยว"
ตั้งแต่นั้นมาแยมดูเหมือนจะหลบหน้าฉับจนถึงเวลากลับบ้าน ส่วนเควินครูโทรให้ผู้ปกครองมารับแล้วล่ะ เฮ้อ!ทำไมชีวิตฉันถึงปั่นป่วนจังนะโอ๊ยปวดหัว!!
--------------------------------------------------------------------------------------
เดี๋ยวมาแต่งใหม่นะ ^ ^