ทาทารัสเจ้าแม่สายS...กับมหาเวทย์คาเซีย

⇨PROLOGUE⇦

(รัส…ทารัส…ทาทารัส)เสียงหวานหยดของราชินีภูติแห่งป่าเดทไลท์เรียกผู้หญิงผมขาวสลับน้ำเงินที่นั่งเอนกายดูพระจันทร์ดวงโตบนต้นไม้ใหญ่อายุนานนับร้อยปีอันเป็นที่อยู่ของเหล่าภูติผีแห่งป่าเดทไลท์… "ริซ…ข้าอยากออกไปจากป่า…ข้าอยากเห็นพวกผู้คนภายนอก"เสียงหวานใสเปล่งออกมาจากริมฝีปากกระจับบางสีชมพูเข้มของ'ทาทารัส'ผู้ได้สมยานามว่า'แม่มดต้องสาปแห่งป่าอาถรรพ์'… (ข้าก็อยากไป…ถ้าเจ้าไปข้าขอไปด้วยนะ!!ได้มั้ยๆๆ)ราชินีที่ไม่เหมือนราชินีซักเท่าไหร่นักเอ่ยอย่างกระตือรือร้นนัยน์ตาสีเปลือกไม้อ่อนมีประกายวาววับราวท้องฟ้ายามราตรี "แล้วงานราชินีล่ะ?ใครจะดูแล"หน้าที่ราชินีภูติแห่งป่าเดทไลท์ก็แค่คอยปกป้องการรุกรานของชาวบ้าน…เท่านั้นเองหน้าที่ของราชินี (ทาทารัส…เจ้าลงอาคมไว้แน่นหนากว่าข้าอีกนะพวกชาวบ้านเข้ามาไม่ได้หรอก…อาคมเจ้าแข็งแกร่งสุดๆขนาดเบีนทริซแม่มดดำของอาณาจักรยังปลดไม่ได้เลย)ราชินีภูติเบ้ปาก…เมื่อนึกถึงเขตอาคมที่ทาทารัสร่ายไว้…ขนาดผ่านไป230ปีอาคมยังไม่อ่อนแรงลงเลยกลับกันมันดันมีพลังอาคมสูงขึ้นๆ…พวกชาวบ้านที่เคยบุกเข้ามาก็กลับออกไปในสภาพสติฟั่นเฟือนจากเวทย์ลวงจิตรของทาทารัส "ฮะๆๆอาคมข้าแข็งแกร่งขึ้นเพราะมีลูซิเฟร์และซามาเอลหนุนช่วยหรอก…ริซข้าว่าจะออกเดินทางเข้าหมู่บ้านพรุ่งนี้…เจ้าก็เตรียมตัวด้วยล่ะ"ทาทารัสยิ้มบางๆก่อนจะ…ง่วงจนตกจากต้นไม้… ฟุ่บ!! (ซามาเอล!!เจ้ามาได้ไงเนี่ย!!ไหนทาทารัสบอกว่า…เจ้าไปพักร้อนที่ทะเลอาถรรพ์ไง!!)ราชินีภูติชี้หน้าซามาเอลจ้าวนรกแห่งความกราดเกรี้ยว… (อา…'พวกข้า'ก็อยากไปกับทาทารัสเหมือนกันนี่นา)ซามาเอลเบะปากกับความหวงเจ้านายของราชินีภูติ "หืม?'พวกข้า'…เจ้าไม่ได้มาคนเดียวรึ?ซามาเอล"ทาทารัสเอ่ยปากถามทั้งที่เปลือกตายังปิดสนิท (อ่า…ใช่…พอพวกนั้นได้ยิน…ก็…ก็…)

"ก็อะไรล่ะ?…ซามาเอล"ทาทารัสเปิดเปลือกตาขึ้นเผยให้เห็นนัยน์ตา2สีข้างซ้ายสีม่วงเข้มส่วนข้างขวาเป็นสีน้ำเงินเจือมรกตนิดๆ (อ่า…พอพวกลูซิเฟอร์รู้ก็ยกโขยงมากันหมดนรกเลย…ง่ะ)ซามาเอลเริ่มน้ำตาปริ่มเมื่อเจอสายตากดดันของทาทารัส (ทาทาร๊าส~) (พวกเจ้า!!)ราชินีแยกเขี้ยว(กุดๆ)ใส่บรรดาพวกมาใหม่ "ข้าอนุญาติ…นอนซะพรุ่งนี้เราจะเข้าหมู่บ้านกัน"ทาทารัสเปรย…แต่มันเหมือนถ้อยคำประกาษิตทำให้บรรดาผู้มาใหม่เงียบปากลงทันที เช้า(เร็วปร้า?) ชายป่าเดทไลท์ "พวกเจ้าแปลงเป็นวิญญาณให้หมดซะเดี๋ยวชาวบ้านจเแตกตื่นในความงดงามของพวกเจ้า(?)อ้อ~กดๆไว้บ้างก็ดีนะพลังน่ะ"ทาทารัสพึมพำเบาๆแต่พวกหูไวอย่างบรรดาจ้าวนรกและภูติได้ยินชัดเจน หมู่บ้านวัลเรียน่า "หืม?ทำไมออกเดินทางกันเยอะจัง…พวกเขาจะไปไหนกันเหรอคะ?"ทาทารัสถามป้าร้านขายของชำเล็กๆ "พวกนั้นจะไปสมัครเรียนที่มหาเวทน์คาเซียน่จ๊ะ…แม่หนูเองก็รุ่นเดียวกับเจ้าพวกนั้นนี่ไม่ไปด้วยเรอะ?"ป้าร้านขายของชำถามทาทารัส "อ่า…ก็ว่าจะไปอยู่แหละค่ะ"ทาทารัสไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองได้เผลอคิดเรื่องชั่วๆจนมันโผล่ออกมาทางดวงตาที่ทอประกายวาววับ "งั้นป้าขอให้หนูสอบได้นะจ๊ะ"ป้าร้านขายของชำอวยให้ทาทารัสก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะไม้ (ทาทารัสใช้ประตูนรกของข้าก็ได้นา~มหาเวทย์คาเซียเดินเท้าต้องใช้เวลาตั้ง9วันเลยนา~)เบลเฟกอร์เอ่ยขึ้น 'เบล…จัดมาเลย'ทาทารัสเอ่ยขึ้นก่อนจะมีประตูขนาดยักษ์สีดำสนิทปรากฏ(ในสายตาทาทารัส)ทาทารัสกระตุกยิ้มออกมาก่อนจะก้าวเข้าไปในประตู…แล้วมาโผล่ที่หน้ามหาเวทย์คาเซีย (สวยดีเนาะ~แพงน่าดู)แมมม่อนเปรย (ง่วงอ่ะ~คร่อก)เบลเฟกอร์ (มีอะไรกินบ้าง?)เบลเซบัฟ (หยะแหยงจริงๆกลิ่นพวกเทพเนี่ย)ลูซิเฟอร์ 'น่าๆ'ทาทารัสปรามลูซิเฟอร์

ผลั๊ก!!

"อ๊ะ…ขอโทษนะยะ…"สตรีผมทองในชุดกระโปรงสีแดงสดชนไหล่ทาทารัส…

(ทาทารัสดูสายตาที่นังเทพชั้นต่ำนั่นใช้มองเจ้าสิ…กรอด!!)ริซกัดฟันกรอดๆพวกจ้าวนรกก็เช่นกัดปล่อยจิตสังหารออกมากันตรึมทำให้ผู้คนบริเวณนั้นถึงกับทรุดบ้างก็เป็นลมไปเลยยกเว้น…ทาทารัสที่ชินแล้วกับจิตสังหารมหาศาลของบรรดาจ้าวนรก "อะ…อะไรกันจิตสังหารมากมายนี่…อึก!!"อาจารย์ผมขาวที่หมายจะเข้ามาดูเหตุการณ์ต้องชะงักเมื่อบรรยากาศบริเวณนั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร…ต้นไม้พืชพรรณเริ่มเหี่ยวเฉาจนตายไป 'หยุดปล่อยจิตสังหารได้แล้วน่า…ต้นม้งต้นไม้ตายเกลื่อนแล้ว'ทาทารัสเอ็ด…ไม่นานแรงกดดันก็หายไปอย่างรวดเร็วต้นไม้ที่ล้มตายไปเริ่มคืนสภาพเดิมก่อนที่ทาทารัสจะหายไปจากจุดนั้น…

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องนี้เราแต่งไว้นานแล้วล่ะอัพในโทรศัพท์แล้วเอาลงคอมพ์ต่อด้วยเอาลงเว็บขีดเขียน(แลดูยุ่งยากเนอะว่ามั้ยฮิฮิ)แต่เราจะพยายามมาอัพลงให้บ่อยๆนะคะเพราะงานที่อาจารย์สั่งมาให้เยอะมว๊ากกกกกกกกกกกกกก...อ่านแล้วเม้นต์บ้างนะคะฮิฮิไม่เม้นต์ก็ไม่เป็นรัยเราเฉยๆ...