Love Angel รักนี้หมดใจให้คุณชายเทวดา

7.40 น.

"กรี๊ดดดดดด!!" ฉันแถบจะร้องลั่นบ้านเมื่อตื่นมาพบกับใบหน้า ผมยุ่ง ตาบวม อันเกิดจากการนอนดึก แถมวันนี้ยังเป็นวันเปิดเรียนวันแรกอีกต่างหาก ไอ้เพื่อนบ้ามันจะล้อฉันไหมเนี่ย-*- ตาก็คล้ำเหมือนหมีแพนด้าเลย ไม่กล้าส่องกระจกเลยกลัวฝันร้ายT^T

"ผมว่าพี่น่าจะไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปกินข้าวได้แล้วนะ" โซนิค(ที่ไม่รู้่เข้ามาได้ยังไง)ยืนพิงขอบประตูมองฉันเหมือนเป็นของแปลก

เออดิ...จะไม่ให้แปลกได้ไงหน้าตาฉันในตอนนี้มันดูได้ที่ไหนกันล่ะ-0-

"ว่าแต่นายเข้ามาได้ไงเนี่ย0.0"

"ได้ยินเสียงร้องนะ แล้วก็ได้เห็นแพนด้านอนอยู่บนเตียงด้วยแหล่ะ เฮ้ย! ถ้าโดนหน้าผมร้องไห้จริงด้วย ยิ่งหล่อๆอยู่=*=" โซนิคหลบหมอนที่ฉันปาไปได้อย่างหวุดหวิด-*-

ฉันกะจะปาให้เสยหน้าหงายไปเลยจะได้สะใจ บังอาจมาว่าฉัน(แพนด้าเนี่ยนะ-_-มันน่ารักดีออก)

"ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว ออกไปเลยไป๋" ฉันไล่โซนิคพร้อมกับเดินไปเก็บหมอนที่ปาไป

"รีบแต่งตัวนะ ผมอยากเจอฝูงๆ*0*"

"ชะนีนะเหรอ*0*คงไม่ต้องอยากเจอหรอก พวกนั้นพร้อมจะเข้าหานายเสมอนะโซนิค" ฉันลืมบอกไปอย่างโซนิคนะเป็นพวกกลัวแฟนคลับที่เป็นสาวประเภทสองมากเลยล่ะ 

"ขนลุกอ่ะ=0=ผมไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า"

"น่าจะไปตั้งนานแล้วนะ-_-+"

"ใจร้ายY^Y"

และในที่สุดมันก็ไปซะที ฉันอาบน้ำใส่ชุดนักเรียนที่ฉันกับโซนิคเรียนอยู่ค่อนข้างจะอินเตอร์ออกไปทางญี่ปุ่น+เกาหลีมากเลยอ่ะ อากาศบ้าเราก็ร้อนจะตายแต่มันก็ยังมีสูท แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรใส่ๆไปเหอะ=_=ดีกว่าแก้ผ้าไปโรงเรียนเป็นพอ

ตอนนี้ฉันอยู่หน้ากระจกเช็กสภาพหนังหน้า(กว่าจะทำใจได้ขนาดทาแป้งแล้วนะยังเห็นรอยช้ำรอบตาอยู่เลยTT^TT) เสื้อผ้า หน้า ผม นม (อันนี่คงไม่ต้องดีกว่าT^Tเล็กเกินบรรยาย) กระโปรง ถุงเท้า กระเป๋า พร้อมหมดแล้วก็หมุนตัว 360องศา @_@โอ้ มึน ลงไปกินข้ามดีกว่า

ภายในรถ

ฉันนั่งอยู่ทางซ้ายส่วนโซนิคนั่งอยู่ทางขวา ดูเหมือนบรรยากาสจะสงบดีกว่าที่คิด-*- ถ้าไม่ติดว่าตอนทานอาหารช้าในระหว่างทานอาหารกันพ่อก็พูดกับฉันและโซนิคเหมือนเมื่อวานไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นซะงั้น มันคาใจยังไงก็ไม่รู้ฉันรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก เลยรีบยัดข้าวเข้าปากแล้วรีบออกมารอโซนิคที่หน้าบ้าน เลยไม่รู้ว่าพ่อคุยอะไรกับโซนิคบ้าง-.-

ถ้าอยากรู้มันต้องถามโซนิคอย่างเดียว*0* หมอนี่มันโกหกไม่เก่งอยู่แล้วถึงโกหกฉันก็จับได้อยู่ดี-..- แถมมันก็รักพี่สาวอย่างฉันอยู่แล้ว แต่อีกใจก็กลัวมันจะไม่บอก เอาไงเอากันตายเป็นตาย อย่างมากมันก็แค่งอนไป 2 วันหาย

"โซนิคนายคุยอะไรกับพ่อเหรอ ตอนที่ฉันออกมาแล้วนะ"

"ก็ไม่มีอะไรนิ แค่บอกว่าพี่แปลกๆนะ"

"แปลก?"

"พี่รีบกินข้าว แล้วออกมารอที่รถเลย ทุกทีพี่กินข้าวช้าจะตาย-3-"

"อ๋อ ป่าวหรอกโทรนัดยัยพวกนั้นให้รอหน้าโรงเรียนนะจะได้ปรึกษากันเรื่องชมรมนะ^O^" และฉันก็ตอแหลไปโดยปริยายค่ะT^Tจริงๆแล้วโทรนัดยัยพวกนั้นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ไอ้เรื่องปรึกษาเรื่องชมรมนะจริง

"แล้วพี่จะเข้าชมรมไหนล่ะ"

"ว่าจะดูๆ ก่อนนะเผื่อจะมีอะไรน่าสนใจ>O<" 

"ผมเหมือนเดิมนั้นแหล่ะ^O^" โซนิคพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

=*=ไอ้บ้านี่กินอะไรผิดสำแดงมาป่ะเนี่ย บ้างครั้งฉันยังคิดเลยว่าโซนิคเป็นบ้าหรือป่าว

"ถึงโรงเรียนแล้วครับ คุณหนู" ลุงชมจอดรถก่อนจะหันมาบอกพวกเรา

"ค่ะขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง"

"ขับรถดีๆนะครับ ลุง ^O^"

"พวกคุณหนูก็ดูแลตัวเองด้วยนะครับ"

"ค่ะ/ครับ" แล้วลุงชมก็ขับรถออกไป

ลุงชมถือว่าเป็นมือขวาของพ่อฉันเลยล่ะ พ่อบอกว่าลุงแกอยู่ทำงานเป็นมือขวาพ่อมาตั้งแต่ฉันยังไม่เกิดเลย ลุงแกอายุมากกว่าพ่อฉันสองปีดูยังไงก็ไม่แกเลยทั้งที่อายุปาเข้าไปเลยสี่แล้ว0.0(อย่าว่าแต่ลุงแกเลยพ่อฉันแทบจะมองไม่เห็นริ้วรอยแห่งวัยเลย=0=)