จ้าวแห่งเวทมนต์

ด้านดาร์กไนท์
"หืม"
"เธออยากได้ดาบคู่เหรอทั้งที่เธอก็มีอาวุธอยู่แล้วเนี่ยนะ"ใช้แล้วเธอมองดาบคู่ที่มีฝักดาบเป็นสีดำและมีกระดิ่งสีแดงตรงปลายดาบ
"ถ้าข้าใช้อาวุธของข้ากับคนธรรมดาคงไม่รอดชีวิต"
"มันร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ"
"หรือว่าอยากลอง"ข้าขอผ่านดีกว่า
"ไม่อะข้าไม่อยากอายุสั้น"
"อยากเป็นอมตะเหรอ"
"คงงั้นมั้ง"
"มันเจ็บปวดนะ"
"เอ้"เธอเป็นอะไรหรือเปล่านะ
"การมีชีวิตที่เป็นอมตะมันเจ็บปวด"หรือว่าจี้ใจดำเธอ
"เจ็บปวดเจียนตายเลยละ"นั้นไงจี้ใจดำเธอจริงๆด้วย
"อ่าไหนๆก็มีของที่เธออยากได้แล้ว...เพื่อเป็นการตอบแทนข้าจะซื้อให้นะ"
"จริงเหรอ"
"จริงสิ"
"ขอบคุณนะ"เธฮยิ้มแล้วเป็นยิ้มที่ดูอ่อนโยนจริงๆและเราก็เดินไปถามราคาจากพ่อค้า
"ราคาดาบนี้เท่าไหร่"ก็นะหวังว่าราคาจะไม่แพง
"ราคา  100กิวเดอร์นะ"แพงชะมัด
"นี้กิวเดอร์เนี่ยประมาณเท่าไหร่เหรอ"ไม่รู้ค่าจริงดิ
"ถ้าให้เทียบก็ 1,000มินเลียนเท่ากับ1กิวเดอร์"
"แพงแหะ"
"แต่ก็ใช้ว่าฉันจ่ายไม่ได้นะ...ก็บอกไปแล้วว่าจะซื้อให้นิ"จากนั้นก็ซื้อมาจนได้
"เห้เมื่อสังเกตดูใบดาบยังเป็นสีดำเลยนะ"
"แต่ฉันก็ชอบมันนะ"ต้อนนี้เราก็เดินอยู่ในตลาดและเธอก็หยุดมองอีกแล้ว
"อะไรอีกละ"เธอไม่ตอบแต่ลากมือข้าไปแทน
"จะไปในนะ"
"เพื่อเป็นการขอบคุณ"เธอมาในร้านที่ขายแหวนมิติคงไม่ใช้ว่า
"มีแหวนมิติที่ดีที่สุดไหม"ว่าแล้ว
"นี้จ๊ะ"คนขายยื่นแหวนมิติที่เป็นสีเงินและมีลายสลักสีน้ำเงินอยู่
"ราคาเท่าไหร่"จะซื้อให่จริงๆเหรอ
"อืม...ข้ากำลังปิดร้านเพราะไม่ค่อยมีคนซื้อจะขายให้ในราคา5กิวเดอ์ก็แล้วกัน"มันถูกมากเรียกได้ว่าขาดทุนอย่างมหาศาลเลยละ
"เอานี้"เมื่อซื้อแล้วเธอก็โยนมาให้
"ไม่เห็นต้องซื้อให้เลยนิ""จะได้มีที่เก็บของไง"เพราะงี้เองเหรอ
"หืม"
"มีอะไรเหรอ"เพราะเห็นเธอท่าทางแปลกไป
"ไม่มีอะไรหรอก"
"งั้นเหรอ"
"เดี่ยวเจ้าไปก่อนเลยพอดีข้ามีธุระที่ต้องทำนะ"
"ธุระอะไรกัน"
"ไปเถอะ"แปลกๆนะ
"รีบตามมาละ"
ด้านซาอิ
ข้ารู้สึกได้ถึงใครบางคนแอบมองอยู่ข้าเลยแอบไปข้างหลังของคนน่าสงใส
"ใครส่งเจ้ามา"ข้าถามไปดูจากการแต่งตัวน่าจะเป็นสายลับของใครบางคน
"จ..เจ้ามาตั้งแต่เมื่อไร"ถามกลับเหรอและก็เสียงแบบนี้ผู้ชายแน่
"ข้าจะถามอีกครั้งใครส่งเจ้ามา"
"ทำไมข้าต้องบอก"
"งั้นก็ลาก่อน"เมื่อพูดเสร็จข้าก็ดีดนิ้วขึ้น
เปะ
แขน ขาของเจ้านั้นก็หักลง
"อึก..เจ้า"
"ในเมื่อเจ้าไม่บอกข้าก็ต้องอ่านความทรงจำเอา"แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรก็มีมีดพุ่งตรงมาปักเข้าที่คอเจ้านั้นก่อน
"อึกก...ทำไมท่าน..ถึงอึก"มีคนตัดหน้าข้าเหรอ พอเดินเข้าไปใกล้ๆดูข้าก็เห็นสัญญาลักษณ์บนมีดนั้น
"นี้มัน...ทำไมหรือว่า"ที่ข้าตกใจก็คือมันเป็นสัญาลักษณ์ของเจ้านั้นเจ้าฟาโดต้า
"ในฐานะที่เธอเป็นคนพิเศษ..นายข้าได้ให้ของสิ่งนี้มา"
"เจ้าเป็นใคร""ท่านไม่ต้องรู้หรอกว่าข้าเป็นใครแต่โปรดรับสิ่งนี้"
"หะ...นี้มัน"
ด้านดาร์กไนท์
"ซาอิมาแล้วเหรอ"ในที่สุดก็มา
"อืม"
"เป็นอะไรไปทำไมหน้าซีดอย่างนั้น"
"ไม่มีอะไร"
"แน่ใจนะ""อืม"มันต้องมีอะไรสิ
"แล้วชุดนะไปรับมารึยัง"เปลี่ยนเรื่องเหรอ
"อยู่ในแหวนมิตินะ"
"กลับหอกัน"ต้องมีอะไรแน่ๆ
"อ่า"
เกิดอะไรขึ้นนะแล้วเมื่อขึ้นมาก็เห็นเธอนอนอยู่คงจะเหนื่อยละมั่งแต่ถ้าไม่อาบน้ำมันจะแย่นะ
"ซาอิไปอาบน้ำก่อนสิ"
"ขอนอนก่อนแล้วค่อยอาบ"
"ไม่ได้"สุดท้ายเธอก็ยอมลุกขึ้นไปอาบน้ำ"
"เจ้าเนี่ยน่ารำคาญจริง"หนอย
"หืม"บนเตียงของเธอมีสร้อยคอตกอยู่เป็นสร้อยคอที่มีแหวนห้อยอยู่พิจารณาจากแหวนแล้วมันเป็นสีดำแต่มีอัญมณีสีแดงที่ดูน่าพิศวงมันแปลกนะ
"อย่าจับมันนะ"
"เอะ"และเธอก็หยิบมันออกจากมือไป
"อย่าจับมันเชี่ยว"
"ทำไมละ"
"มันอันตราย"หมายความว่าไง
"ไปอาบน้ำสิข้าจะนอน"ย้อนเหรอ"
"ก็ได้ไม่ถามก็ได้"แต่ก็น่าสงสัยอยู่ดีแหละไม่เห็นเธอใส่เลยนิมาจากไหนกัน